Winkeliers zijn zich kapot geschrokken van de uitschakeling van Oranje. "Daar gaat mijn omzet!", jammert men. Ik zeg : "Compenseer het verlies maar met de enorme corona-winst." De afgang van de Oranje elf bekijk ik maar van de optimistische kant : Oranje is net zo goed als Frankrijk en Portugal. En de andere landen die er deze ronde uitgeknikkerd worden.
Nederland heeft veel potentieel op de voetbalvelden, maar een goede trainer die er iets moois van maakt ontbreekt nog. Omdat de KNVB niet zo slim is. Er is sprake van veel vriendjespolitiek in de sport in het algemeen en in het Oranje in het bijzonder. Een coach met een Ajax-verleden valt telkens op de Amsterdammers terug. Jammer. Dus staat de oude Stekelenburg (als bevestiging van het Ajax beleid?) in het doel en niet de jonge Bizot.
Dat Malen niet wilde scoren maar soleren, neem ik de jongeman niet eens kwalijk. Hij had, net als de rest van Oranje, mentaal beter geïnstrueerd moeten worden; het resultaat telt. Een speler als Depay is ook blijven hangen. In zijn eigen ego. Hij toont erg veel sterallures, maar de prestaties (inzet!) blijven ver achter. Die houding werd bij een jonge Robin van Persie bij Arsenal de kop ingedrukt. Zodoende werd Van P. een topspeler. Blind ging dankzij het WK en Van Gaal als presentje naar Man. United. Maar daar viel Blind door de mand. Ook hij behoort tot de categorie, die teert op zijn vaders roem. Afgelopen weken heb ik hem te vaak zijn verdedigende plicht zien verzuimen. En dat voor een 'ervaren' voetballer. Wie goed oplet ziet dat na menige transfer, de Nederlandse 'topspelers' op de reservebank belanden en via via bij lagere clubs in ons land terugkeren. Ze zijn niet van het niveau dat men verwacht. Zonder een Koeman bij Barcelona zou Depay zou nooit naar Spanje gehaald zijn.
In wezen schort het dus slechts aan één ding : een goede trainer die het grote potentieel weet te benutten.