Op het voor mij bekende bankje zitten twee vrouwen in de zon. Ze hebben beiden grijs haar. Net als ik. Ik ken ze allebei. De een vanwege een paar gesprekjes op dezelfde bank. Over haar trauma opgelopen in een Jappenkamp. De ander, omdat ik haar eens spontaan geholpen heb met het verplanten van een groot stuk groen. Toen Fenna en ik hen passeerden en ik hen groette, kreeg ik van beiden een groet terug. Maar vlak daarna hoorde ik de een aan de ander vragen : "Wie is dat?" Ik wist direct wie de vraag stelde. Ik kom de vragensteller vaker tegen en telkens wanneer ik haar groet met haar naam, kijkt ze mij verbaasd aan. Ze groet wel telkens terug, maar ik zag na de eerste keer ook al dat ze me niet meer herkende. Toch ben ik een uurtje in haar tuin bezig geweest. Met Fenna erbij. Dus zou je denken dat ze 'het duo' wel zou herkennen. Niet dus. Ze schijnt net als haar vriendin iets ouder te zijn dan ik. Maar zowel haar geheugen als haar zicht zijn stukken minder. Ik mopperen niet over mijn kwaaltjes. Het kan altijd erger.