Vanmorgen heb ik wat tijd doorgebracht bij de tandarts. Uiteraard moest voorafgaand aan de behandeling een procedure van coronamaatregelen gevolgd worden. Te beginnen met het ontsmetten van de handen. Op diverse plakkaten werd aangegeven, dat ik na het ontsmetten niets meer mocht aanraken. Met nadrukkelijk een verwijzing naar de telefoon (ook geen telefoon!), met behulp van een afbeelding van dat apparaatje met een rood kruis er doorheen. Alle deuren stonden om die reden open. Duidelijk dus.
Ik was alleen in de wachtkamer toen een meneer binnenkwam. Het begon ermee dat hij niet zijn handen ontsmette. Hij nam plaats en begon direct met zijn telefoon te duimen. Tja, zo zie je maar weer ik moet ook gewoon aan mezelf blijven denken en niet voor anderen zorgen. Zij zorgen immers ook niet voor mij.
Keurig op tijd werd ik door de mondhygiëniste opgehaald. We hadden elkaar lange tijd niet gezien, omdat ik ten tijde van de afspraak nogal verkouden was. Voor de behandeling moest ik gedurende een minuut met een ontsmettend drankje mijn mond spoelen. Toen kon het feest beginnen. Liggend in de stoel van de mondhygiëniste heb ik wat gemijmerd over het gebeuren en andere zaken. Dat doe ik tijdens zo'n behandeling vaak. Ook dit keer vloog de tijd voorbij. Met een gereinigd gebit kan ik het weekend in.