Gedurende mijn loopbaan werd ik overspoeld met methoden en technieken. Alle bedoeld om mijn werkzaamheden planmatig, gestructureerd, effectief en efficiënt te kunnen uitvoeren. Laatst had ik het over SDM, een systeem ontwikkel methode. Ik kende alle fasen en subfasen uit mijn hoofd. Dat gold bijvoorbeeld ook als ik op een hoger niveau de algehele status van de informatievoorziening moest beoordelen. Ik gebruikte daartoe het fasenmodel van meneer Nolan (zie Nolan in een notendop). Dat model zat ook in mijn hoofd. Elke ontwikkelingsfase had zo z'n specifieke kenmerken en knelpunten. Aan de hand van de klachten kon ik terug redenerend nagaan in welke fase of fasen de automatisering of delen ervan zich bevond. Vanwege de snelheid waarmee ik rapporteerde dacht men vaak dat ik het allemaal even uit de mouw schudde; hoppa! Maar dat was dus niet zo. Geen enkele situatie was hetzelfde. Komt bij dat een uitgebracht rapport als basis diende voor een verdere aanpak, om de gesignaleerde knelpunten op te lossen.
Beide methoden zaten dus in mijn nog jonge hoofd opgeslagen. Ik gebruikte ze vaak als een sjabloon, die ik over aandachtsgebieden legde. Tot op heden heb ik nog steeds de instelling om privé volgens dergelijke concepten tewerk te gaan : planmatig, gestructureerd, efficiënt en effectief. Ze zullen ongetwijfeld in de loop der tijd verder ontwikkeld zijn, want alles verandert. Vooral de technologie heeft zich supersnel ontwikkeld.