Californië in brand

In de Amerikaanse staat Californië woeden al een tijd hevige branden. Vreemd dat zo'n machtig, technologisch groot land niet in staat is die branden te blussen. Er zijn blijkbaar enkel bommen beschikbaar om mensen te bombarderen. Natuurlijk zijn er weer mensen die Trump de schuld geven. Misschien is het een hogere macht die de state of sin aanpakt? Het is wel erg sneu voor al die mensen, die moeten vluchten en hun have en goed tot as zien worden. De natives vragen om een regendans heeft geen zin. Die oorspronkelijke bewonersgroep heeft men te lang slecht behandeld. Het weer helpt ook niet mee om de branden te doven. Volgens Albert Hammond regent het niet in Californië, maar komt het met bakken uit de hemel. Maar ja, dat was zo'n 50 jaar geleden. Het klimaat verandert. Net als de mensen. Alleen gaat het veel sneller dan de deskundigen 50 jaar geleden voorspeld hebben. Hopelijk gaat de wind liggen en gaat het regenen.

Open en eerlijk

Toegegeven, het is niet altijd wenselijk open en eerlijk te zijn. Ook toegegeven : ik heb er moeite mee om daarmee rekening te houden. Zelfs al noem ik die momenten leugentjes om bestwil. Zelf heb ik er geen moeite mee, wanneer iemand mij de waarheid verteld. Misschien komt het omdat ik zo opgevoed ben en kan incasseren (ben vaak uitgescholden) en het gewoon vind. Mijn houding moet ook wel als ik tot verbeteringen /veranderingen wil kunnen komen.
Het zijn de mensen die het dichtst bij me staan (naar mijn gevoel) waartegen ik open en eerlijk kan zijn. Die zijn vertrouwd hè. Ik kan me niet indenken, dat ik als leidinggevende tijdens een sollicitatie- , beoordelings- en/of functioneringsgesprek niet open en eerlijk zou zijn geweest. Zowel in positieve als negatieve zin. Ik vind mijn nachtrust ook belangrijk. Wat ik wel lastig vond / vind is wanneer een goed bedoeld advies van mij als negatieve kritiek ervaren wordt. Van mezelf weet ik dat het goed bedoeld is, maar de ander ervaart dat dus niet zo. Ik vraag me dan af of ik onduidelijk geweest ben in mijn woorden of houding (lichaamstaal). Maar het kan ook zo zijn, dat mijn gesprekspartner van een duidelijk positieve bedoeling een negatieve vertaling maakt. Het wordt helemaal lastig als ondanks mijn nadere uitleg, aan dat negatieve krampachtig vastgehouden wordt. Het bekende glas dat in de ogen van de andere half leeg is en blijft. Maar dat is dan niet mijn probleem.

Defensie en desinformatie

Het ministerie van Defensie overweegt desinformatie te gaan gebruiken als wapen. Een paar kamers verderop op het Binnenhof is men nepnieuws bestrijden. Lekker bezig zo. Het wachten is dus op het eerste nepnieuws van Defensie. Ik gok op : Defensie heeft 500 kogels gekocht. Of : de F35/ JSF is een geducht wapen. Of wordt het : Ons leger wordt professioneel uitgerust? Ik weet het niet. Ik wacht maar af. Desinformatie. Ooit noemde men het gewoon spionage en contraspionage. Maar daarover hield men zich wijselijk stil, want dat was toen geheim.

IS leden terughalen?

Na het zien van deze recente docu opgenomen in een IS kamp moeten de mensen die IS kinderen naar hier willen halen nog maar eens goed nadenken :

Een valse start

De dag begon goed. Zoals gewoonlijk. Ik ben nu eenmaal een ochtendmens en dan ook nog goed geluimd. Via de badkamer en de keuken stapten Fenna en ik de vrieskou in. Als eerste moest de gft bak aan de straat geplaatst worden. Samen met Fenna (kort aan de flexlijn) reed ik de kliko naar voren. Bijna bij de straat aangekomen komt een teckel aan een lijn op ons af. Ik ken het beestje, want het woont een paar huizen verderop. De eigenaresse is nog buiten beeld. Iets wat ik altijd vreemd gevonden heb; ze ziet immers niet wat die teckel van haar doet. Ze kan hem indien nodig ook niet corrigeren. Fenna begint aan de riem te trekken, want ze is loops. Inmiddels is de vrouw in beeld en nadat we elkaar gegroet hebben, vraag ik haar rustig en vriendelijk haar hond bij haar te houden. "Fenna is loops, weet u nog?", zeg ik. Al eerder had ik haar dat gezegd, toen we elkaar afgelopen weekend tijdens het uitlaten tegenkwamen en zij met gevierde lijn haar teckel Fenna liet bespringen. Ze antwoordde toen : "O, vandaar!" Maar een actie bleef uit. Ook toen moest ik haar ook nog extra vragen om haar hond bij haar te houden.
Ze trok na mijn verzoek direct een geërgerd gezicht en begon erg onhandig de teckel met de flexlijn naar zich toe te trekken. Ze maakte geen gebruik van het oprolmechanisme, maar pakte met de vrijde hand de lijn beet. Dat doet ze vaker zo. Het leek alsof ze aan het vliegvissen was. Maar ja, die teckel bleef fanatiek trekken en sprong weer op Fenna, die dat helemaal niet erg vond. Toen ik de vrouw met behulp van mijn flexriem liet zien hoe ze haar hond eenvoudig (met de duim op de stopknop en armbewegingen om de hond naar je toe te halen) naar zich toe kon halen, reageerde ze boos! Ze begon te snauwen tegen mij.
Erg vervelend allemaal. Al eerder heb ik haar een paar keer gevraagd of ze haar hondje niet tegen ons hek wilde laten piesen. Ook die verzoeken hebben tot niet het gewenst resultaat geleid. Ze laat het nog steeds toe. Niet alleen bij ons, ook bij andere woningen mag haar hondje zijn pootje optillen. Na zo'n verzoek groet ze me een tijd niet. En dan opeens is het weer vrolijk : "Hallo!"
Op de een of andere manier valt het kwartje niet bij haar. Komt bij dat ze snel op haar tenen getrapt is. Op een vraag, hoe vriendelijk ook, wordt telkens wat bijterig gereageerd. En dan ook op een manier alsof het allemaal de schuld van haar teckel is, waar zij niets aan kan doen. Het is hun eerste hondje. Misschien moet ik een volgende keer heel boos tegen haar doen. Zou dat helpen?

MonaLisa Twins

Oké, nog een cover van hen. Ik mag dan een fan zijn van good old Chuck Berry, maar deze cover klinkt toch ook erg goed. Wat mij vooral opvalt is de indrukwekkende partij van de bassist. Wow! Hier dus de Chicks Berry! Ik bedoel de MonaLisa Twins :

Alsof ze erbij waren

"Goede morgen, met Willem. Ik geef even door dat mijn pc het niet doet." Even is het stil, dan klinkt aan de andere kant van de lijn : "Dat kan niet." Zo'n antwoord had ik helemaal niet verwacht. Ik staar naar het zwarte scherm van mijn pc, tik nog wat op de toetsen (er gebeurt niets) en denk even na. Dan antwoord ik met : "Oké, bedankt!" en hang op.
Nog geen drie minuten later komt de helpdeskmedewerker haastig mijn kantoor binnen en biedt zijn excuses aan voor zijn reactie. Een troost voor hem : toen ik een paar ribben gekneusd had, werd ik ook niet geloofd. Een van de ongelovigen was nota bene een arts. Mij is een paar keer gevraagd of ik weleens gediscrimineerd ben. Toen ik daar wat voorbeelden van gaf, kreeg ik te horen : "Dat geloof ik niet!" Tja, dan zeg ik gelijk : "waarom vraag je mij dat dan?"
Ach, het is mij vaker overkomen, dat ik niet geloofd word. Opvallend genoeg vaak door mensen, die niet zelf te plekke waren toen het gebeurde. Er zijn erbij die toen nog niet eens geboren waren en toch durven te beweren dat ik iets niet ervaren heb of dat het anders was. Haha. Oké, misschien is het wat anders gegaan, maar per saldo klopt het wel. Tot op heden dan. Als het niet gaat over iets wat zich binnen mijn donkere periode en later heeft afgespeeld, weet ik dat mijn geheugen toen nog prima was. En het zijn nu eenmaal mijn herinneringen.
In alle gevallen was het voor mij geen enkele reden om te twijfelen aan mijn geheugen. Hier is een leuk deuntje uit die vervlogen jaren. Niet door Dean 'Drinkin' Martin, maar door Gale Storm (van o.a. Dark Moon) :

Ruiten krabben

Het is weer zover. Het is hier de tweede keer dat automobilisten 's morgens eerst de ruiten van de auto moeten schoonkrabben vanwege de nachtvorst. Dus wat vroeger opstaan, tenzij je zo slim was een ijsdeken over de ruit te leggen. Helaas zijn er mensen die geen van beide doen. Extra oppassen dus.
Gelukkig heb ik geen last meer van dat gedoe. Ik kan wachten totdat het zonnetje zijn werk gedaan heeft. Mijn fiets kent geen voorruit. Die zit op mijn neus. Ik ben wel content met het feit, dat het nauwelijks waait. Gisteravond en vanmorgen voelde het aardig koud aan. Ik had zelfs mijn wollen muts op mijn knar gezet. Men zegt dat na een nachtvorst de boerenkool veel beter smaakt. Dus dat gaan we proberen. Maar dan moet ik wel boerenkool vers van het land hebben en niet die uit de supermarkt. Aangevuld met kruimige aardappels, een vette jus en.... de rookworst van de Hema wordt het weer tijd voor echte, ouderwetse winterkost. Mmmm!

Chaos in Nederland!

na de kap inladen voor de biomassa

Na de zorgsector, het onderwijs en de veeteelt / landbouw is het nu aan de bouwsector om te protesteren tegen het 'milieubeleid' van deze regering. Veel bouwactiviteiten liggen stil (de woningnood is al schrijnend hoog) en er komen geen nieuwe opdrachten binnen. Velen denken dan aan werkloze metselaars en stukadoors, maar vergeet niet alle toeleveringsbedrijven en bouwvoorbereidingsbedrijven (o.a. architectenbureaus en grondverzet), die onder deze chaos beleid te lijden hebben. Tot zelfs in de vervoerssector toe. Nu ook het bericht, dat biomassa (hout/afvalverbranding) ook sterk vervuilend is. Het enige waar groei inzit zijn het aantal asielzoekers, de armoede en de criminaliteit.
Ik schrijf weliswaar beleid, maar het lijkt nergens naar. Wat een chaotisch gebeuren! Nee, het is geen toeval dat in het woord beleid dezelfde letters zitten als in debiel. Maar je moet wel wat intelligentie hebben om er beleid van te maken.  Gelukkig gaat het goed met onze economie. Zeggen de beleid debielmakers.

Over euthanasie

In een aflevering van Jacobine ging het laatst over euthanasie. Zelfdoding botst nog steeds met de wetgeving / overheid en het geloof. Maar steeds meer gelovigen geloven dat euthanasie toegestaan zou moeten worden. Volgens de Bijbel is zelfdoding een doodzonde. Maar volgens mij kom je daarna niet in de hel. Nee, die hel heb je dus net achter je gelaten. Mijn broer had er ook zo zijn vragen over. Ik weet nog dat hij tijdens een gesprek met mij naar boven wees en vroeg : "Wat vindt Hij ervan?" Ik flapte eruit dat God een God van liefde is en niet van pijn. Mijn broer was er erg blij mee. Ik vraag me trouwens nog steeds af waar ik dat antwoord eigenlijk vandaan haalde. De dominee wilde ondanks dringend verzoek van mijn broer niet langskomen. Zelfs niet toen ik hem vroeg niet als dominee, maar als mens te komen. Maar de dominee bleek geen mens.
Men maakt ook onderscheid tussen euthanasie en zelfmoord / -doding. Terwijl het volgens mij in beide gevallen gaat om zelf je eigen leven beëindigen. Met als reden het beëindigen van een (te verwachten) lijdensweg of vanwege een voltooid leven. Of dat via een medicijn of drug is of een sprong van een flat of een brug maakt mij niet uit. In zoverre niet, ik vind niet dat anderen er een trauma aan over zouden moeten houden.
Tijdens dat Jacobine-gesprek zat ook Jan Terlouw aan tafel. De D66 coryfee is al lang een voorstander van zelfbeschikking. Huh? D66 en zelfbeschikking? Toen Terlouw zo zijn woordje deed, verwachtte ik van de anderen, en dan zeker van Jacobine, dat zijn standpunt wat vreemd overkomt. Vreemd, omdat D66 een wet heeft weten door te drukken, waarin mensen in principe na hun de geboorte al van hun organen beroofd worden. Hoezo zelfbeschikking, meneer Ter Louw? Het claimen van de organen heeft volgens mij invloed op iemands sterven. Daaraan is men tijdens die discussie volledig voorbijgegaan. Jammer. Ik ben benieuwd wanneer D66 met het voorstel komt om mensen na hun 70e jaar te euthanaseren. Dan komen veel meer woningen vrij, verdwijnen pensioenproblemen, is er minder zorg nodig en kan het aantal kinderopvangcentra flink groeien.

Oude glorie gesloopt

...met een hogere opbouw.

Vandaag heb ik met wat pijn in mijn hart afscheid genomen van een zeer oude bekende : mijn lasapparaat. Ik heb dat ding ergens in de jaren 80 in Schoonhoven gekocht. Ik heb er een hulpframe meegebakken van hoekprofiel om een kleine aanhangwagen te verhogen (foto). Dat wagentje was slechts 30 cm hoog en ongeveer 1,20 meter bij 1,00 meter. Ik heb dat ding ooit ergens in Utrecht gekocht dankzij een advertentie in de ViaVia. Ken je dat gele blad nog? Dat was de papieren versie van Marktplaats.
Omdat ik geen auto met trekhaak had (dom hè?) heb ik van een collega zijn Opel Rekord station geleend. Wat denk je? Ik kon dat wagentje zo achterin de bak schuiven, nadat ik de wieltjes had gedemonteerd! Haha. Dat karretje heeft wel zijn geld opgebracht, want er is van alles en nog wat in en op vervoerd en uiteraard voor menige kampeervakantie ingezet. De kids gebruikten het bakkie als speelhuis. Er zat namelijk ook een deksel op (op de foto tegen het hek gezet) en de achterkant kon eruit getild worden.
Maar goed, vandaar dus dat lasapparaat. Het is al weer een tijd geleden toen ik met dat ouwe ding wat wilde lassen. Maar toen ik de schakelaar omzette, ging het licht uit. Letterlijk. Het was ook doodstil, want de radio deed het ook niet meer. Ik heb na het omzetten van de aardlekschakelaar nog een poging gewaagd, maar helaas met hetzelfde resultaat. Na bijna 40 jaar trouwe dienst als plak- en bakapparaat heb ik hem vandaag gesloopt. Ik heb het binnenwerk nog gecontroleerd, maar mij viel niets bijzonders op. Dus ging ik verder met het demonteren. Ach het was weer eens wat anders dan zo'n cv ketel. Omdat het in feite een trafo is met twee grote spoelen, zat er veel koper(draad) in.

Veel plastic

...het lijkt weinig....

Toen ik de bus parkeerde keek ik tegen een hekwerk aan. Op de grond zag ik zwerfvuil liggen, dat door de wind tegen het hek geblazen is en daar is blijven liggen. Een bekende situatie voor wie geregeld zwerfvuil opruimt. In de bus heb ik ook een grijper liggen. Dus aan de slag. Een plastic zak was niet nodig, want die lag ook tussen het zwerfvuil.
Van een afstand lijkt het alsof er niets of zeer weinig vuil ligt. Maar van dichtbij is het toch aardig wat. Over een afstand van zo'n 20 meter haalde ik bijna een volle plastic tas op. Er bevond zich erg veel plastic onder het afval. Wat kleine stukje piepschuim en één blikje.

...maar dat is niet zo.

Ik de rommel mee naar huis genomen, want er was geen afvalcontainer in de buurt. Trouwens, het is een risico om dat vuil alsnog in een openbare afvalbak te deponeren. Het kan zijn dat er een boa of andere zeurpiet rondloopt, die mij daarop aanspreekt en mij bekeurt. Want ja, zo gat dat hier in Nederland. We worden van alle kanten belaagd als het over het milieu gaat. Ook al heb je goede bedoelingen. Het zijn vaak de goedwillenden die een gemakkelijke prooi vormen voor de hermandad.

Bevrijding Breda 2019

Vandaag is het 75 jaar geleden dat de stad Breda bevrijd werd. De stad werd ontzet door Poolse militairen. Ja, Polen dus. Als kind leerde ik dat ons landje in 1945 bevrijd werd door Amerikanen, Engelsen en Canadezen. Maar dat bleek een halve waarheid te zijn. Er waren meer landen bij betrokken. Een andere halve waarheid is het verslaan van de Nazi's door eerder genoemde geallieerden. In feite is het zo, dat door de tegenstand en slagkracht van het Russische leger, de Duitsers veel militairen en materieel in het oosten van Europa had ingezet. De tegenstand tijdens D-Day was daarom aanzienlijk minder dan werd verwacht. Neemt niet weg dat op die dag duizenden geallieerde militairen gesneuveld zijn. Rusland had dus een zeer groot aandeel in het verslaan van de Duitsers. Om die reden is het erg onfatsoenlijk om Rusland / Poetin niet uit te nodigen bij herdenkingen.
In Breda wordt vandaag extra aandacht besteed aan de Poolse militairen. De stad werd bevrijd door de Eerste Poolse Pantserdivisie onder commando van generaal Stanislaw Maczek. Er zijn daar ook Polen gesneuveld en begraven. Na de oorlog hebben Polen zich in en om Breda gevestigd.

Bravo Poetin!

Terwijl de westerse wereld toekeek hoe de Koerden aangevallen werden door de Turken, nam Rusland via Poetin het heft in handen. De Koerden zijn weliswaar wat verder van de Turkse grens verwijderd geraakt, maar er is een 'definitief' staakt het vuren bereikt. En dat alles dankzij meneer Poetin. Dat is hier natuurlijk geen wereldnieuws, want het gaat 'maar'
om Poetin en 'maar' om Koerden. Maar ik ben blij met zijn ingrijpen. Of het een definitief akkoord is, hangt af van de betrouwbaarheid van Erdogan.

Vreemd

Vanmorgen las ik in een krant een kop over een schietpartij / afrekening, die luidde : "...iemand trekt niet zomaar een pistool...." De uitspraak deed een omwonende naar aanleiding van het gebeuren. Blijkbaar is de omwonende van mening, dat het doodgewoon is dat iemand een vuurwapen bij zich heeft. Ik ben geneigd te denken : "...weer een idioot met een vuurwapen op zak!" Maar ja, ik ben wat ouder. Het vuurwapenbezit begint hier ook al Amerikaanse trekken te krijgen. Moet ik binnenkort ook weer schietlessen gaan nemen?
Over Amerika gesproken. Wat zou dat land er vele malen leuker uitzien, wanneer al die gekke Democraten, die zoveel tijd en energie steken in een afzettingsprocedure van Trump, de criminaliteit, armoede en de zorg in dat land eens zouden aanpakken. Oké, de criminaliteit lijkt me voor hen lastig, want daar tref je wel bijna 80% van de illegalen mee. En die mogen van de Democraten blijven.
Wat een kabinet hebben wij toch. Dankzij hun maatregelen gaat de economie bijna op slot. We mogen hier niets meer. We mogen hier nog wel koolsoorten en uien eten (winderigheid / gas!). Urineren is ook nog belastingvrij. Maar voor hoe lang nog?
Als Engeland uit de EU stapt, hoop ik dat het land zelf een nieuw Europees samenwerkingsverband gaat opzetten, waarin de soevereiniteit van de aangesloten landen gewaarborgd blijft en het lidmaatschap aanzienlijk minde zal kosten. Ik hoop dan dat veel EU landen zullen 'overlopen'.

Zo heb ik je niet opgevoed!

Terugkijkend op mijn opvoeding, zouden mijn ouders en dan vooral mijn moeder later soms ook zeggen : "Zo heb ik je niet opgevoed!" Ik heb geleerd vooral te luisteren, maar ik ben toch maar begonnen om van me af te bijten. Niet meer die andere wang toekeren, maar terugslaan. Zoiets zou bij haar als brutaal en/of agressief gedrag kunnen overkomen. Ik ben ook niet meer van de 'soedah laat maar' cultuur. Die heb ik verlaten na haar overlijden. Als mij iets niet zint, zeg ik het. Wellicht geholpen door het hart op de tong trekje van mijn pa en zijn manier van opvoeden.
Ik kan me geen gedrag voorstellen dat echt indruist tegen de normen en waarden die mij bijgebracht zijn. Ik ben geen crimineel geworden, ik probeer eerlijk en open te zijn en bereid fouten toe te geven en te herstellen.
Als ouder zijnde stonden de kinderen bij mij voorop. Een schuld aflossen en/of een afspraak nakomen gaat bij mij voor alles. Ik wil nog steeds lekker kunnen slapen en anderen en mezelf recht in de ogen kunnen blijven kijken. Er zijn best situaties waarin ik mijn moeder hoor zuchten : "Nou, nou, moet dat nou zo?" Maar die heb ik als kind zelf ook gehad.

MonaLisa Twins : I'll follow the sun

Een nummer van The Beatles ruim een jaar geleden in een nieuw jasje gestoken.

IS strijders terughalen?

Het OM wil IS strijders naar hier halen om hen te berechten. Een rare situatie om mensen die elders misdaden begaan hebben, hier te willen berechten. Dat is toch aan het land / de landen waar de misdaden begaan zijn? Weer zo'n idioot plan. Net zo idioot als het willen terughalen van IS kinderen, al dan niet met hun moeders. In beide gevallen hebben die IS strijders en hun gezin niet meer de Nederlandse nationaliteit. Het betreft veelal mensen met een dubbel paspoort.
Ons landje denkt door met die moordenaars te gaan praten (deradicaliseren noemt men dat), ze weer nette burgers worden en alsnog een positieve rol in onze maatschappij gaan spelen. "Pas op hoor, niet meer doen!". Ik geloof daar niets van. Die moeders en later natuurlijk de teruggehaalde vaders) zullen thuis hun kinderen blijven voeden met haat. De voormalig IS strijders het deradicaliseren meespelen, maar in wezen radicaal blijven. Daar heeft het tbs gebeuren in ons landje al voorbeelden genoeg van meegemaakt.
Laat de IS strijders maar daar berecht worden, samen met hun gezinnen.

Reünie Chr. Lyceum W.A. Visser 't Hooft

Volgende maand is een reünie van het lyceum waar ik op de HBS wat gestudeerd heb. Net als voorgaande reünie zie ik bar weinig oud-leerlingen terug op de deelnemerslijst. De meesten zijn van latere jaren. Die 'jonkies' hebben het over 't Visser. Een beetje popi benaming, vind ik. Maar wellicht heeft ook die benaming te maken met de invoering van de Mammoet-wet; toen werd alles immers treurig minder. Dus ook de naam van de school.
Weer geen reünie voor mij. Als ik zou gaan, zou ik slechts mij 2 bekende personen terugzien. Ik moet er trouwens dan ook voor betalen, €17,= (als ik bij de koffie ook nog een broodje wil, komt daar €3,= bij). Dan kan ik beter naar het Madame Tussaud gaan. Daar staan veel meer bekenden. Haha! Maar goed, het gaat mij met name om oud-klasgenoten. Ik heb daar 4 jaar zitten suffen, dus verwachtte ik meer oud-leerlingen te herkennen. Helaas.
Toen ik naar de HBS ging (1965) was men aan het verbouwen. Ik moest me voor de eerste les melden in een noodgebouw en kwam te laat. Maar ach, half werk is ook een goed begin. We hadden wiskunde. Een vak dat door een oudere, kalende meneer met grijs haar werd gegeven. Een type zoals ik nu ben, maar dan wit. Na enige uitleg van mijn kant, mocht ik alsnog in de banken plaatsnemen.

Redemption Song

Geen uitbreiding AZC's aub!

Zelf ben ik geen voorstander van het uitbreiden van het aantal azc's. Ik geef er de voorkeur aan eerst de gevluchte criminelen (quasi vluchtelingen uit veilige landen) uit te zetten. Gevolgd door criminele asielzoekers. Ik verwacht dat er dan veel plaatsten zullen vrijkomen. Wat mij ook opvalt, is dat de asielzoekers die zich misdragen, nauwelijks aangepakt worden. Ook niet door hun eigen lotgenoten. Ik bedoel : zo'n vervelende groep verknalt het voor de rest. Zij maken de acceptatie van vluchtelingen en/of migranten alleen maar moeilijker.
Er heerst een enorm tekort aan woningen. Ook dat is een reden om minder mensen van buiten toe te laten. Beperk het dan tot echte vluchtelingen uit oorlogsgebieden. De economische vluchteling moet dan maar wachten. In het algemeen mis ik een verantwoorde manier van mensen opvangen. Het accent ligt te veel op kwantiteit. Er is te weinig aandacht voor de randvoorwaarden.

Niet thuis

Als hij het pakketje aan mij overhandigt, roept ie vrolijk : "Dit is het fijnste adres van de hele buurt. Hier is altijd iemand thuis. Ik word zelfs opgewacht! Mijn dank daarvoor." Tja, zo zijn wij nu eenmaal; afspraak is afspraak. Als we iets besteld hebben dan zorgen we ervoor, dat we op het opgegeven tijdstip van aflevering thuis zijn. We plakken soms een standaard briefje op de deur voor als we een keer niet thuis kunnen zijn en het moment van aflevering niet aangepast kan worden. Op dat briefje staan wat adressen waar het verwachte afgegeven kan worden. Dat is ook voor situaties, waarin de bezorger vooraf geen tijdstip van aflevering opgeeft. Maar dat briefje gebruiken we nauwelijks.
Waar menig pakketbezorger een hekel aan heeft, is wanneer er niemand thuis is. Ondanks de aankondiging vooraf. Zo'n bezorging kent vaak een dynamische planning. Daar heb ik geen moeite mee. Ik weet wat er zich onderweg allemaal kan afspelen. Ik hoorde van een bezorger, dat zo'n pakket in principe slechts één keer aangeboden mag worden. Die ene keer wordt betaald. De herhalingen worden niet betaald. Vandaar dat men het aanbieden tot één keer wil gaan beperken. Bij niet thuis kan het pakket op een afleverpunt opgehaald worden. En dan maar hopen dat het opgehaald wordt, want ik ken mensen die niet eens meer weten dat ze iets besteld hebben....

Vragen van het theezakje

Dit is de bekende uitzondering die de regel over vragen bevestigt. De regel stelt, dat domme vragen niet bestaan. Ik vind dit dus een uitzondering. Als kind vroeg ik me trouwens af hoe een dom iemand een intelligente vraag zou kunnen stellen. Later leerde ik dat het mogelijk is, al heb ik dat nooit mee mogen maken.

Als ik goed nadenk zijn al mijn dromen uitgekomen. En ik droom best veel. Al moet ik zeggen, dat ik de laatste tijd wat moeite heb om 's morgens mijn droom te reproduceren. Zelfs in mijn slaap ben ik dus vergeetachtig geworden. Haha. Ik heb op dit moment geen dromen in de zin van realistische wensen. Wat dat betreft ben ik ook geen idealist. Dus ik droom niet van een wereld zonder armoe en/of oorlog. Of zonder klimaatdrammers of de EU.

Mode

Een of ander mode-goeroe zegt dat ik mijn fleece vesten moet wegdoen. Die zijn helemaal uit. Ik moet andere kleding dragen, volgens hem. Hij gaf wat adviezen, welke kleding nu of straks helemaal top zijn.
Die goeroe kan me wat. Zo'n modemietje heeft zo zijn contacten met een of meer winkelketens en importeurs, die op hun beurt weer contacten hebben met fabriekjes in het buitenland. Daar wordt de moderne kleding onder droevige omstandigheden gemaakt voor nog geen 70 eurocent per stuk. Maar ach, een label eraan en het is weer goed. De makers krijgen daarvan 10 cent per dag. De fabriek verkoopt ze aan de importeur voor 10 euro per stuk. Die schuift ze door naar de groothandel en dan gaan ze naar de detaillist. De mode-goeroe ontvangt daarvoor veel geld. Zeg maar een verkooppremie. In de chique winkel kost zo'n modern kledingstuk al gauw 75 euro. Ik ben niet zo modebewust. Ik draag wat ik lekker vind zitten.

Als in een doolhof

Vanmorgen ben ik in de wijk De Gilden geweest om wat kleding op te halen. Ik moest daarvoor in de straat Timmerliedengilde zijn. Het betreft een nieuwbouwwijk hier in het Drontense. En dat is te merken. We wonen weliswaar in een weidse polder, maar de huizen zijn daar neergezet met een kruideniersmentaliteit. Op z'n Hollands dus. Wat een benauwde toestand. Net Almere Haven.
Afgezien daarvan moest ik een flink eind omrijden om in de betreffende straat te kunnen geraken. Niet zo best voor het milieu voor degenen, die daar wonen en gebruik maken van een gemotoriseerd voertuig. Als klap op de vuurpijl was de wijk slechts via een toegangsweg te bereiken. Aangekomen op het adres zei ik dat ik het een doolhof vind. De gulle geefster beaamde het. Ze zei het erg beangstigend te vinden, dat er bij een calamiteit slechts een weg is om de wijk te kunnen verlaten. Ach ja, wat dat betreft is het net als Lelystad Haven. Daar zitten de mensen ook als ratten in de val als er een calamiteit uitbreekt. Hoe dan ook het plannen van zo'n wijk heeft merkbaar niets van doen met milieu, duurzaamheid en veiligheid. Criteria die men vroeger gezond verstand noemde.

Een flinke kaalslag

Zaterdag 19 oktober 2019

Men is deze week begonnen met het kappen van de populieren langs het fietspad dat naast de N305 ligt. Toen ik daar vanmiddag ging kijken, had ik met het beeld wel wat moeite; doodzonde!
Ik ken de verhalen over ouderdom, snel breken van takken enzovoorts en het effect van de wortels op het fietspad ernaast, maar toch. Ik zag stukken boomstam liggen, waarvan de diameter richting de 1,50 meter ging. Dus het gaat om zeer grote bomen. Hopelijk gaat men dit keer met enig verstand herplanten. Of nee, dat heet tegenwoordig duurzaam.

donderdag 24 oktober 2019

Gemiste kansen

Als er iets fout gegaan of gedaan is, zijn er telkens weer momenten om de fout te herstellen. Als je dat zou willen. Soms vind ik het erg jammer, wanneer zo'n kans zich voordoet en vervolgens niet benut wordt.
Ik weet van iemand dat ie per week gemiddeld 15 uur voor anderen bezig was. Voornamelijk in het huishouden inclusief het koken en oppassen.
Degene die haar had 'ingehuurd' wilde gaan werken en zei dat ze echt niet meer dan €75 per maand kon betalen.
Na een maand zei mevrouw, dat ze flink verdiend had. Ze noemde daarbij een fors bedrag. Helaas kwam het niet bij haar op, om haar hulp een bonus of presentje te geven. Want ruim 60 uur per maand werken voor € 75,= dat is toch wat weinig?
Een ander voorbeeld. Iemand heeft iets weggenomen van een ander, maar is achteraf als dader ontmaskerd. Toen ook hij weer goed bij kas kwam te zitten, dankzij eerlijk werk, kwam het niet bij hem op om de gedupeerde alsnog schadeloos te stellen. Het ging niet om veel geld, maar toch.
Het zijn slechts een paar voorbeelden van situaties, waarin zich kansen voordoen. Kansen om alsnog te laten blijken, dat je die ander niet vergeten bent en/of spijt hebt van je gedrag. Maar dan moet je die kansen wel pakken. Bijvoorbeeld door even een keer niet alleen aan jezelf te denken.

Water naar de zee

Het is een vreemd gezicht. Iemand met de rotzooiziekte laat iemand anders de rotzooi ophalen. De zieke verzamelt van alles en nog wat, maar doet er verder niets mee. Het vreemde is, dat de hulp niet alleen zorgt voor een constante aanvoer van troep, maar ook druk doende is om bakken vol rommel uit het huis weg te brengen naar de milieustraat. Rotzooi vervangen voor andere rotzooi. Zou die hulp niet een keer wakker worden en denken : "Waar ben ik mee bezig?!"
Wij hebben twee keer een aanhangwagen (bakmaat 1,30 x 3,00 meter) vol met flinke kop voor de verzamelaar weggebracht. Die beloofde toen, dat er geen andere rommel voor terug zou komen. Maar nu is er toch weer iemand gevonden, die geheel aan de wensen van de verzamelaar voldoet : de rotzooiziekte voeden.

Een UFO!

Toen ik vanmorgen in de loods kwam, zag ik tot mijn verbazing een kleine UFO staan. Ik werk vaak met geopende overheaddeur, dus kan het zijn dat het geval stiekem naar binnen gevlogen is. Ik ben dat apparaat maar direct gaan slopen. Als eerste heb ik de beide antennes verwijderd. Om te voorkomen dat ze contact zouden maken met hun planeetgenoten. Ik had daarvoor wel de grote rode 'moordenaar' nodig. De blauwe had een te kleine bek. En je weet, voor een grote bek moet je bij rooien zijn. Beide sprieten heb ik ontdaan van de messing onderdelen. Daarna heb ik met de accuschroefmachine de motor eruit gehaald, zodat ie er niet meer vandoor kon gaan. Ik heb alle vinnen verwijderd, zodat ik enkel een elektromotor overhield. Toen ik de ommanteling ook verwijderd had,

hield ik enkel ijzer over. Geen elektronica en ook geen aliens gezien! Of zouden ze spontaan tot stof wedergekeerd zijn? Dat lag er namelijk wel. In grote hoeveelheden zelfs. Binnenin bleek nog een vloeibaar goedje te zitten, wat behoorlijk stonk. Het rook verdacht veel naar water, dat erg lang in een cv ketel had gestroomd.

Ongewenst bezoek

Toen ik de motorkap opende, viel mij direct het motordeksel op. De spaghetti-vlag was met poten betreden! Niet die van een wolf (duurt nog even). Om precies te zijn kattenpoten. Ik weet wie de dader is, want ik zie dat beest geregeld onder de bus kruipen. Gelukkig is ie behoorlijk schuw en gaat ie er als een (dak)haas vandoor zodra ik een portier open.
Ik heb ook gelijk even gecontroleerd hoe deze ongewenste bezoeker daar kan komen. Er was slechts één mogelijkheid : via wat ruimte voor de versnellingsbak. Dat stukje ga ik maar afsluiten met een fatsoenlijk ogend stukje gaas of een rooster. Ik heb liever geen beest onder de kap, tenzij het om het motorblok zelf gaat. Als die kat met zijn harig velletje de boel daaronder zou schoonvegen of vooraf zijn poten zou vegen, alah(?). Maar hij maakt besmeurt de Italiaanse vlag. Ik zou die kleuren ook kunnen vervangen door die van de EU of Spanje. Dan vind ik het geen probleem, wanneer die vlag smerig wordt. Maar dan bestaat de kans, dat ik een keer met een gemalen kater kom te zitten. Een stukje gaas of een rooster, dus.

Wildwood Flower

Ooit eens geprobeerd te spelen. Vergeleken met deze gitarist bakte ik er dus niets van. Ik kan die vent niet uitstaan...

Een kippenhokje

Vandaag is het wat stil in huis. Ze is weer naar een wellness. Ik ben even weggeweest. Het zonnedoek heb ik gisteren van de overkapping gehaald. Het is aan de onderkant wat groen uitgeslagen. In de loods heb ik een hogedrukspuit liggen. Daarmee ga ik morgen aan de slag. Vanwege het mooie weer dat voorspeld is. Ik kan hem na het reinigen dan buiten ophangen.

tante met Pukkie

Gistermiddag veranderde onze woonkamer in een klein kippenhok. De dames kwamen wat handwerken. Ik had er geen last van hoor. Het was zelfs gezellig. Nee, wat dat betreft heb ik erger meegemaakt. Toen ik de leiding had over een afdeling, waar 6 vrouwen werkten en ik de enige haan was. Nee, ik stond niet 's morgens vroeg bij de deur om 'hanig' te zijn. Ze hadden allen een relatie. Oké, dat zegt niet zoveel. Zeker niet begin jaren 70. Toen was alles mogelijk. Op een andere afdeling werkte wel een vrouw die aan partnerruil deed. Maar ik had toen geen partner. Ik had hooguit het hondje van mijn tante, Pukkie, kunnen meenemen. Maar afgaande op de staat van haar knieën, was dat niet iets nieuws voor die collega.
Een van de dames heeft vroegtijdig het kippenhok verlaten. Ze was vlak voor haar vertrek jarig en had haar collega's uitgenodigd. Ik ging liever in mijn Fiat naar huis en dat was maar goed ook. De volgende dag was het opmerkelijk onrustig op de afdeling. Er was een wat opgewonden sfeer. Ik begreep dat de jarige ponstypiste te veel gedronken had en toen haar gasten de zolder heeft laten zien. Dat bleek een sm-ruimte te zijn. Ze heeft toen ook een leren pakje aangetrokken en probeerde haar gasten te verleiden vastgebonden te worden. De dames zijn toen het huis uit gevlucht. De volgende dag heeft de jarige zich ziek gemeld. Iets met zweepslag of zo? Ik heb haar sindsdien niet meer teruggezien.

Geen incasseringsvermogen

Volgens het nieuws heeft een lerares in Zaandam leerlingen mishandeld. Ik neem, zonder de details te weten, dat nieuws met een flinke korrel zout. Ik herinner me nog dat een zoon van ons een keer zei : "Mijn ouders slaan me telkens in elkaar." Gelukkig was dit nog in een tijd, waarin mensen een nuchtere kijk op het leven in het algemeen en kinderen in het bijzonder hadden. Wij huldigden het principe van niet slaan. Maar ach, je weet hoe kinderen kunnen zijn. Tenminste, dat behoor je als ouders te weten. Als een kind mij aanspreekt met 'hé joh', weet ik al weer genoeg over zijn opvoeding en zijn ouders. Als ik ze tegenkwam werd ik nooit teleurgesteld in mijn verwachtingen.
Als ik een kindje een beetje streng aankijk, gaat het al huilen. Dan is een aanraking al snel een tik en een por met een liniaal een mishandeling. Er zijn echter ook ouders, die zeer tevreden zijn over deze juf. Dus is er iets niet in de haak.
Ik vind dat corrigeren gewoon mag en steeds vaker zelfs moet. Veel ouders doen weinig aan opvoeding. Zij zorgen enkel voor een natje en een droogje en een dak boven het hoofd en houden hun kids zoet met allerlei speelgoed. Maar opvoeden is iets heel anders. Dat is o.a. ook 'nee' accepteren, afscheid nemen van 'dat wil ik niet' en kunnen incasseren. Erg moeilijk als je als etterbakkie niets anders gewend bent en opeens moet gaan luisteren en doen wat er gezegd wordt. Zoals op school en later op werk. Er zijn inmiddels al veel volwassenen die last hebben van hetzelfde gedrag en geen incasseringsvermogen hebben. Die zitten vaak in de huil- en klaagmodus. Tijd voor therapie!

Lekker in mijn vel

Mij werd gevraagd in hoeverre ik me gezond voel. Gelukkig kon ik daar in positieve zin op antwoorden. Ik heb geen slaapproblemen. Het is zelfs zo, dat ik geen schaapjes lig te tellen, laat staan problemen. Bij mij gaat het knopje om en dan zeg ik tegen mezelf : "Zo, nu ga ik slapen."
Nergens wakker van liggen is ook een gave. Of wel : ik laat veel zaken van me afglijden. Ik weet dat er veel mensen zijn met slaapproblemen. Ze zijn vaak niet in staat om hun gedachten stil te leggen. In hun hoofd blijft het malen.

De vraag of ik voldoende beweeg heb ik een ruim voldoende gegeven. Ik zit liever op mijn fiets dan in de auto. Zelfs van de scooter maak ik zeer weinig gebruik. Ik ben wel wat aan het minderen. Zo klim ik niet meer in bomen en op daken. Niet omdat ik dat niet meer durf, maar meer vanwege de kans opgepakt en opgesloten te worden. Haha!
Ontspannen gaat mij ook erg gemakkelijk af. Dat is een tiental jaren anders geweest, maar die zwarte periode tel ik dus niet mee. Die is geweest. Ik kan me zelfs zo goed ontspannen, dat ik zelfs fietsend in slaap kan vallen. Als ik dat zou willen.
Ik denk dat het feit dat ik me goed kan ontspannen een grote invloed heeft op mijn nachtrust.
Tja, en dan het onderwerp eten, met de vraag : Eet u gezond? Ik begon maar eerst met "wat is gezond?" Kroketten zijn toch ook gezond? Dat soort tegengas geeft al enigszins mijn antwoord aan. Haha. Ik heb net een prakkie op brood achter mijn kiezen. Er was wat over van een ovenschotel van spruitjes met aardappeltjes. Dat restje heb ik gestampt en in een koekenpan opgewarmd. Intussen stonden twee boterhammen in de broodrooster te bruinen. Als ik zo bezig ben voel ik me niet schuldig. Ik vind eerder dat ik het mag, vanwege mijn algemene eetdiscipline. Over mijn snoepdiscipline zal ik het maar niet hebben (chocolade en lollies). Wij snacken 's avonds erg weinig. Frisdrank zit bij ons ook lang in de fles. Ik drink meestal water uit de kraan. Daar begin ik 's morgens mee, zodra ik in de badkamer ben. Mijn eetgewoonte heb ik een zes gegeven. Dat is bedoeld om mij te stimuleren, mezelf te verbeteren. Dus nog meer lekkers eten. Haha!
Per saldo heb ik op de vraag hoe goed ik in mijn vel zit een dikke 8 gegeven.

O, wat erg!

Om niet te zeggen 'schandalig!'. Ik heb het al vaker over de alsmaar afnemende kwaliteit van diensten en producten. Maar soms is het gewoonweg schandalig. Deze week zag ik een officieel document voorbijkomen van de Rijks Universiteit van Groningen. Het betrof een soort oorkonde / bul. Hij bleek op z'n kop te zijn bedrukt en ondertekend!
Ergo, het secretariaat heeft niet zo nauw gekeken tijdens het afdrukken / kopiëren, de professor heeft blind getekend, het secretariaat heeft nog steeds blind de oorkonde in een envelop gedaan en verstuurd.
De betrokkenheid bij de verrichte werkzaamheden is bijna nul. En dat op een universiteit. Heb je jaren gestudeerd en je best gedaan, krijg je zo'n prul toegestuurd. Iets wat anderen direct opviel toen ze het document zagen. Lijkt me niet leuk om tijdens een sollicitatie te horen : "Lekker aan het fotoshoppen geweest?"

Klachten

"...een klagende klant is een klant die meedenkt...." is een gevleugelde
kreet in de commerciële wereld. Maar bij de overheid gaat die vlieger niet op.  Daar zijn mensen die klagen ordinaire zeurpieten, lastposten waar men liever vanaf wil. Een schrijnend voorbeeld is de situatie rond de Haagse politie. Als een teamchef zich over de cultuur binnen het korps beklaagt, wordt ze daar verwijderd. Ondanks dat drie politieke partijen en ruim 20 organisaties zich mede beklagen over het korps, roept een aantal burgemeesters (natuurlijk) dat er niets mis is. Tja, want burgemeesters zijn de eindverantwoordelijke. Zo lang men een probleem ontkent, is er geen probleem. De slogan "Die pet past iedereen"  heeft wat mij betreft al lang geleden een negatieve lading gekregen.
Een politiecommandant stelde eens (ook n.a.v. klachten over de interne cultuur), dat die cultuur heel gewoon was. Ik hoopte toen dat meneer geen gezin zou hebben. Anders zou het bij hem thuis heel gewoon geweest zijn, dat zijn gezinsleden elkaar bedreigen, discrimineren, kleineren en wegpesten. Kijkend naar het verleden en het heden, durf ik te stellen dat in het algemeen het politieapparaat een verziekte cultuur kent met relatief veel personeel dat niet zuiver is.

Strijdigheden

Het komt mij nogal strijdig over als iemand die bij de politie werkt, in zijn vrije tijd drugs gebruikt. Doordeweeks drugscriminelen bestrijden en in de vrije tijd dezelfde criminelen omzet laten maken. Of doordeweeks op het dievengilde jagen en in de vrije tijd in beslag genomen goederen verkopen. Op die manier werk en privé gescheiden houden, gaat mij wat erg ver.
Zo kijk ik ook tegen de klimaatplannen van onze overheden aan. Ze geven zelf niet eens het goede voorbeeld. Dus waarom zou ik dat dan wel moeten doen? Ik vind de plannen alleen al om ziek van te worden.
Russen en Amerikanen zijn als water en vuur. Vijandigheid voert de boventoon. Wat dat betreft is het wel wat vreemd, dat Amerikaanse astronauten in Russische raketten naar de ruimte vliegen en weer terug. Of is er in de ruimte iets anders gaande? Iets waarbij beide landen hun krachten bundelen? Ik weet het niet, maar die samenwerking is wel vreemd.
Men maakt zich nogal druk over het stoken van open haarden en houtkachels. "Slecht voor de gezondheid", roept men. In het groot, in de vorm van een biomassacentrale, is het allemaal oké. Of toch niet? Wat blijkt? Er zijn nog geen onderzoeken gedaan naar het effect van de uitstoot van die centrales (over het veelvuldig kappen van bomen heb ik het al gehad), dus is er nog niets aan het handje.

Losse eindjes

Vanmiddag, na de lunch, zijn Sonja en ik even naar de buitenlamp gaan kijken. Dit keer begon ik bij de bron, de stekker waarmee de lamp verbonden is. Die stekker ging voorheen telkens in en weer uit de contactdoos. Ik was dus benieuwd hoe het met de bedrading in de stekker was. Nadat ik de stekker geopend had, zag ik het direct : een losse draad! Het snoer zelf bleek ook niet (meer) vastgeklemd te zitten om rukken op te vangen. Na dat euvel te hebben verholpen, stak ik de stekker weer in de contactdoos. Buiten ging de lamp direct aan. Hoera!
Toch nog even de buitenaansluitingen gecontroleerd. Twee zien meer dan één, toch? Toen ik de behuizing los had, schoot het zwarte draadje los. Dus dat was misschien ook een deel van het probleem van een niet werkende lamp. We hebben met behulp van het meegeleverde schema alles gecontroleerd en goed bevonden.
Er zitten nog twee stelschroefjes op de sensor. De een om de brandtijd / -duur van de lamp in te stellen en de ander voor nacht- of dagstand. Beide zijn van iel kunststof, dus ik heb er heel voorzichtig aan gedraaid. De nacht- en dagstand is in het schema voorzien van een symbooltje in de vorm van een zon en een maan. Op de lamp zelf staat alleen een zon afgebeeld en dan ook nog aan de andere kant van het stelschroefje. Ook lekker handig. De lamp doet het en gaat na zo'n 3 minuten weer uit. Hè, hè.

Weer zo'n lui mens

In afwachting van het programma Spoorloos, zag ik een stukje over een huis vol spullen. Ik herkende de vrouw des huizes. Ik ken haar. Ze heeft een hekel aan huishouden ('niet mijn ding'), is in wezen lui en koopziek.
Dat ze niets met huishouden heeft vind ik niet zo'n probleem. Maar maak er dan geen bende van. Ruim je troep op en leer je kinderen hetzelfde te doen. Maar nee, daar is ze te lui voor. Haar man doet al het werk. Niet alleen voor inkomen zorgen, maar ook het huishouden. Dus meneer komt thuis en moet dan nog koken, omdat zijn vrouw daar geen zin in heeft. Ze heeft nu een valide smoes, want ze is zwanger. Maar de meeste zwangere vrouwen doen de huishouding en lopen niet zo te zuchten en te klagen. Verwend nest.
De boel is dankzij haar man en buitenstaanders opgeruimd, maar dat is niet voor lang. Zelf werd dat luie mens namelijk niet aangepakt. Symptoombestrijding dus. Ze maakt misbruik van haar man, die zoveel (of is het te veel?) verantwoordelijkheidsbesef heeft.

Hij doet het nog niet

Die buitenlamp die ik gemonteerd heb, doet het nog steeds niet. Eerst was ik een draadje vergeten, toen bleek een verkeerde lamp erin gedraaid te zijn. Alles hersteld, maar branden ho maar!
Ik heb de slogan 'twee weten meer dan een' tevoorschijn gehaald. Sonja heeft naar de tekening en de foto die ik vooraf van het binnenwerk genomen had gekeken. Het lijkt erop, alsof de draden af fabriek niet correct op het kroonsteentje verbonden zijn. Iets wat de beschrijving wel suggereert. Ik hoefde immers enkel de drie draden van de aansluiting op het lichtnet te monteren? Dat waren dus een blauwe, een bruine en een groengele draad. Ze moesten verbonden worden met dezelfde kleuren op het kroonsteentje. Afgaande op het schema van de handleiding en de foto, wijken ze van elkaar af. Ik ga dus dat kroonsteentje maar eerst helemaal verwijderen en de bedrading volgens het schema monteren. Ik baal ervan, want leek een eenvoudig klusje; een lamp ophangen en drie draadjes verbinden.

Voor de klas?

Met het onderwijs is het net zo slecht gesteld als met de zorg : Er is te weinig personeel waardoor de kwaliteit keldert.
Nu wil men toestaan, dat ouders voor de klas gaan staan. Haha! Ik zeg : "Succes!" Kom op zeg. Welke ouder wil er nou geconfronteerd worden met zoveel onopgevoede kinderen? Zo kom je vrijwillig jezelf tegen. Je gaat de ellende toch niet opzoeken? Om die reden is er tegenwoordig geen animo meer om als ouder de tussen- en of naschoolse opvang te doen. Je bent daar voor de vorm en moet maar allerlei kindershit over je heen laten komen. En mocht je een keer een kind vermanend toegesproken hebben, dan krijg z'n boze ouders op je dak. Een kind bij de arm pakken is al mishandeling. Dat zo'n etterbakkie jou uitscheldt, slaat en/of schopt schijnt normaal te zijn. Nee, met het onderwijs wordt het helemaal niets, zolang er aan de basis, de opvoeding, nog veel verkeerd gaat.

Allie Sherlock en Padraig Cahill

Dit vind ik zo mooi om te zien en te horen. En gewoon op straat :

Een zwart gat

Wat er in de periode van 2002 tot zo'n 2012 allemaal gebeurd is, moet je mij niet vragen. Uit die periode heb ik nauwelijks herinneringen. Mijn enige bronnen vormen de foto's, papieren, aantekeningen, verhalen en mensen om mij heen. Voor een deel zijn herinneringen verdrongen, weggestopt. De overige heb ik blijkbaar niet opgeslagen of waren in die periode niet belangrijk voor mij. Ik had immers andere dingen aan en in mijn hoofd.
Tijdens het overigens zeer leuke gesprekje met de mevrouw van de andere boomgaard gistermiddag, zat het zwarte gat mij soms wel dwars. Gelukkig wist ze ook veel van haar toenmalige buren, waar ik fruit plukte. Dat zwarte gat kwam ook tevoorschijn, toen ik met een postbode sprak. Ik weet wel dat ik post bezorgd heb, maar niet meer voor welk bedrijf. Later (thuis) bleek het om meer bedrijven te gaan. Hetzelfde overkwam me toen ik een scholier die folders bezorgde sprak. Maar goed, het is nu eenmaal zo. Overigens is het niet enkel een zwart gat. Er zijn in die periode ook dingen gebeurd, die ik wel onthouden heb. Zoals huwelijken, geboortes en overlijdens. Die hebben blijkbaar wel genoeg indruk gemaakt om te onthouden. Niet gedetailleerd, maar als een soort kop van een hoofdstuk, maar dan zonder inhoud. Haha.

Een tijdsbeeld?

Boven de deur van het schuurtje hangt een insectenhuisje. Dat vogelmodel(?) ding is dus bedoeld om buiten op te hangen. ja, een insectenhuis in de vorm van een insectenetende vogel. Hoe verzint men het. Oké, er zijn woningen waar ie ook binnen opgehangen zou kunnen worden, maar in principe is het huisje voor buiten bedoeld.
Dat wetende zou je verachten, dat het materiaal tegen de invloeden van het weer bestand is. Maar dat is dus niet zo. Na een jaar heeft de staart een extra veer gekregen. Net alsof die rare vogel moet poepen. De lijm van het triplex is opgelost. Niet geschikt dus voor buiten.
Er zijn nog veel meer aardigheidjes voor in de tuin, die niet bestand zijn tegen het weer. Zoals metalen vlinders, vogels en vogelhuisjes. Beeldjes waar de stukken van afvallen na een periode van lichte vorst en foto's op linnen die in de zon verbleken. Ook het lampje met zonnepaneeltje doet het niet meer. De behuizing is wel van echt rvs. Maar de elektronica is prut. Ook van de luikjes van de overkapping die van duur watervast verlijmd multiplex gemaakt zijn, beginnen de lagen los te laten. Het is niet meer zoals het ooit was. Kwaliteit sterft uit.

Aan de wandel

Op zondagen wordt hier veel gewandeld. Dus kom ik tijdens het uitlaten van Fenna meer mensen tegen dan doordeweeks. Op een bankje zag ik een vrouw zitten. Vanwege haar enigszins gebogen houding, vroeg ik haar hoe het met haar ging. Ze keek me vrolijk aan en zei dat alles goed was. Ze was alleen wat moe van het wandelen. Ze bleek hier in de buurt te wonen, dus ze was bijna thuis. Dankzij de aanwezigheid van Fenna, raakten we in gesprek. Ze vertelde wat meer over zichzelf en toen bleek dat we iets gemeenschappelijks hebben : de boomgaard. Zij en haar man waren de buren van de eigenaren van de boomgaarden, waar ik een aantal jaren fruit geplukt heb. Ze vroeg of ik ook even plaats wilde nemen, naast haar op het bankje. Het werd een gesprek dat vooral over de fruitteelt en het plukseizoen ging. Tja, toen vloog de tijd opeens voorbij.
Late kwamen Fenna en ik een ouder (ik vind ze altijd ouder, maar misschien zijn het leeftijdgenoten) stel tegen. Meneer leek foto's te maken van de bomen. Toen we met z'n allen stonden te wachten om de weg over te  steken, vertelde meneer dat hij video-opnames maakte. "Van die mooie rijen bomen, want nu kan het nog", zei hij wat triest. Ik reageerde met : "En dan maakt men zich druk over het Amazone gebied. Hier, in ons land, wordt relatief meer gekapt dan daar verdwijnt." Mevrouw wist te vertellen, dat één zo'n boom vervangen zou moeten worden door minstens 75 jonge om het effect op het milieu na de kap te compenseren. "Dus de opmerking dat er jonge aanplant voor in de plaats komt, zegt mij niets. Het kappen is slecht voor ons milieu en onnodig. Wij fietsen hier heel vaak en vinden het pad nog steeds goed. Men zou ook gewoon wat wortels kunnen verwijderen.", aldus de verontwaardigde wandelaarster. "Ik hoop dat ze jonge bomen een fatsoenlijke plek geven en niet zo dicht naast het fietspad of de weg.", mopperde ze, "maar ja, dat is een kwestie van gezond verstand en goede wil. En daar ontbreekt het vaak aan." Waarvan akte.

Een foutje

Gisteravond, toen het donker was, is Sonja teruggegaan naar de door mij gemonteerde buitenlamp. Ze wilde controleren of ie z'n werk deed. Niet dus. Tegenover de lamp hangt aan de schuur ook een lamp met een sensor. Die floepte wel aan. Ik dacht toen, dat de enorme lichtbundel de oorzaak was. Immers, de nieuwe lamp doet het alleen als het donker is. Toch vertrouwde ik het niet helemaal wat de montage van de lamp betrof.

Misschien had ik toch een foutje gemaakt. Ik heb de handleiding uit de oud papier bak gehaald en die meegenomen naar huis. Toen ik de montage-instructies nog eens doorlas, begon ik te twijfelen aan een zwarte draad. Vanwege de kleur en die van de behuizing van de lamp, die ook zwart is. Heb ik die soms vergeten? Gelukkig had ik vooraf een foto gemaakt van het binnenwerk. Op die foto viel de zwarte draad wel enigszins op.
Vanmorgen ben ik toch even de boel gaan controleren. Wat denk je? Ja hoor, ik was de zwarte draad vergeten. Oeps! Die lag wat verscholen onder de rest van de bedrading. Ik heb hem alsnog gemonteerd. Vanavond maar weer even controleren.

Eenrichtingverkeer

Tijdens dat akkefietje met het onwillige slot van de voordeur, merkte ik dat de bewoonster wat emotioneel werd toen ze het over haar zoon had. Ik begrijp dat wel. Zij is het die vaak 6 tot zelfs 7 dagen in de week op zijn kinderen past! Het stel heeft weinig trek in de heisa, die kinderen met zich meebrengen. Veel te vermoeiend, vinden zij, geen zin in. Komt bij dat het stel ondanks de aanwezigheid van 4 jonge kinderen (waarvan de 2 laatste 'ongelukjes' zijn) recht op vrije tijd claimen. Dat komt meestal naar voren, wanneer oma enigszins tegensputtert als haar gevraagd gezegd wordt op te passen. Vaak gaat oma op de fiets, in weer en wind, naar het adres van haar zoon. Even vaak zijn de kids bij haar thuis. Ik heb met haar te doen, omdat ze geen tegengas durft te geven. "Dan zie ik die kinderen nooit meer", beweert ze.
Ik adviseerde haar weliswaar niet haar zoon af te bellen nadat ik het slot weer draaiend gemaakt had, maar ik weet zeker dat ze dat wel doet. Maar ach, ze is er allemaal zelf bij.

Sesam open u!

Toen Fenna en ik vanmiddag op pad gingen, zag ik een bewoonster voor de deur van haar huisje staan. Ik groette haar en vroeg, zoals gewoonlijk, hoe het maar haar is. "Met mij zelf goed, maar met het slot van mijn deur niet", antwoordde ze wat triest terwijl ze naar de voordeur wees. Ik zag een sleutel in het slot zitten. "Ik kan hem niet omdraaien", lichtte ze toe. Ze had haar zoon gebeld (woont ook hier in het dorp), maar die wist niet te vertellen hoe laat hij zou komen. Gelukkig was het droog buiten.
Ik nam de sleutel uit het slot en voelde gelijk wat weerstand. Hetzelfde voelde ik toen ik de sleutel er zachtjes weer instak. Draaien was onmogelijk. Het slot leek geblokkeerd. "Aha, ik smeer 'm", dacht ik gelijk. Ik zei tegen deze oma, dat ik even een spuitbusje ging halen. Binnen 5 minuten waren wij terug. Fenna, onze draadloze deurbel, snapte er geen barst van : wandelen, weer terug naar huis en nu toch weer wandelen?
Weer bij deze oma aangekomen gaf ik haar de riem. Daarna plaatste ik het slangetje op de spuitbus en hield het uiteinde voor het sleutelgat. Ik spoot een keer en gaf zodoende het slot de volle laag. Daarna heb ik de sleutel gecontroleerd. Die was niet beschadigd. Dus ook wat olie op de sleutel gesmeerd en toen hem zachtjes in het slot geduwd. Dat verliep zeer gladjes vergeleken met de vorige keer. Ik kon de sleutel soepeltjes omdraaien. Ik zei : "Sesam open u!" en zie de deur ging open. Ik heb toch ook maar de sluiting zelf van wat wd40 voorzien. Oma was opgelucht. Een sprongetje in de lucht ontbrak, want daartoe is ze fysiek niet meer in staat. Ik adviseerde haar niet haar zoon te bellen, maar hem gewoon te laten komen. Een beetje gemeen, maar ja die man laat zijn moeder heel vaak in de kou staan. Hij komt enkel wanneer ie haar nodig heeft als oppas. Misschien blijft ie nu eens gewoon voor de gezelligheid. Voor haar. Maar goed, ik heb weer iemand blij gemaakt. Fenna en ik konden echt op pad.

Extra goed opletten

Als ik anderen help denk ik vooraf even na hoe ik het klusje zal gaan aanpakken. Ik krijg namelijk geregeld te maken met mensen van wie het geheugen niet meer zo best is. Met andere woorden : met lotgenoten. Haha! Ach ja, het is ook wel leuk hoor. Maar vanwege die beperking moet ik extra bewust aan de slag gaan. Ik gebruik soms spullen van hen. Zoals een huishoudtrapje, sleutels (om in een schuurtje te komen) en dergelijke. Om misverstanden te voorkomen benadruk ik telkens weer dat ik hun spullen weer teruggegeven of -geplaatst heb. Het zal niet de eerste keer zijn, dat iemand tegen mij zegt : "Ik ben dat en dat kwijt. Heb jij dat soms?" Als het even kan neem ik zelf al mijn gereedschap en andere hulpmiddelen mee. Om misverstanden te voorkomen. Ik kan niet in al die grijze of kale koppies kijken. Ik hoop maar dat men mij op mijn reebruine ogen vertrouwt.
Waar ik nooit aan begin is het aannemen van een bankpas al dan niet met een pincode. Ik betaal liever zelf vooruit om later het geld terug te krijgen.

Een nieuwe buitenlamp

gouwe ouwe

De bewoonster van de kapotte buitenlamp (de behuizing viel bijna uiteen en de spaarlamp zelf zat zo muurvast, dat ik het glas van de fitting draaide) heeft gisteren een nieuwe buitenlamp gekocht. Dat kwam ze toen gelijk even melden. Ik had haar namelijk beloofd de nieuwe lamp voor haar te monteren. De nieuwe is iets geavanceerder en is uitgevoerd met een sensor voor duisternis en beweging. Ergo, ze hoeft niet meer de lamp handmatig aan te doen als het donker wordt en voor het slapen weer uit te schakelen. Ze is nogal vergeetachtig aan het worden, dus weer een zorg minder.
Vanmorgen, na het ontbijt, ben ik aan de slag gegaan. Ik heb wat gereedschap in een koffer en een grote kabelhaspel op de steekkar gedaan en ben naar het adres gelopen. Daar aangekomen werd ik blij verwelkomd door de bewoonster. Ik vroeg haar of zij de lamp uitgeschakeld heeft. Ze aarzelde even en zei toen : "Ja". Omdat ik liever niet geconfronteerd wilde worden met rechtop staande haren en als het even kan 90 jaar wil worden, vroeg ik haar mij even de aansluiting in huis te laten zien. Samen gingen we haar slaapkamer in. Daar kon ik zelf zien, dat de stekker er inderdaad uit was.

kaduuk

Het demonteren van de oude lamp was zo gebeurd. Een snelle blik in de handleiding van de nieuwe deed mij geen nieuws ontdekken. De kabeltjes en de aansluitingen op het kroonsteentje waren alle van een lettercode voorzien. Een kind kan de was doen.
Natuurlijk moest ik een paar nieuwe gaten boren voor de grondplaat waarop de lamp bevestigd moest worden. In de voedingskabel was een knoop gelegd, om te voorkomen dat ie naar binnen getrokken zou worden. Die knoop moest eruit, wat zoveel ruimte was er in de nieuwe lamp niet beschikbaar. Ik heb ter vervanging een klemmetje om de kabel geschroefd. Het plaatsen van de lamp op het grondplaatje aan de muur was een heel gedoe. De beide boutjes links en rechts staken nog maar net boven het deksel uit. Het lukte me wel de rechter erop te draaien, maar de linker toonde te weinig schroefdraad. Ik ben daar een tijdje mee bezig geweest. Ook omdat ik een van de pikzwarte ienemini dopmoertjes liet vallen..... Ik heb een tijdje daar op mijn knieën gelegen, zoekend naar iets zwarts. Gelukkig vond ik het terug. Uiteindelijk lukte het me wat meer schroefdraad vrij te maken, zodat ik ook het linker moertje erop kon draaien.

nieuw!

Onder de lamp hing een plantenbakje. Omdat de sensor aan de onderkant van de buitenlamp zit, werd de werking door het plantenbakje beperkt. Van het een komt het ander. Dus ook het bakje moest verplaatst worden. Toen ik mijn inspanningen gereed meldde, het begon te regenen, was de bewoonster zo blij als een kind. Dit kind was ook erg blij en ging tevreden weer huiswaarts.

Bommen op onschuldigen

Hè, hè, eindelijk wat nieuws over de gevechtshandelingen van Nederlandse F16's in den vreemde. En ja hoor, zoals verwacht (door mij) zijn daarbij ook onschuldige slachtoffers gevallen. Het viel mij al op, dat het zo verdacht stil was na elke Nederlandse inzet. Er werd geen verantwoording afgelegd. Misschien komt dat nu. Misschien, want ons landje is nogal een fan van de doofpot.

Oude camper niet interessant?

Iemand beweerde dat het boevengilde niet geïnteresseerd zou zijn in oude campers. Daar heeft ie gelijk in. Wie gaat er in Afrika of elders nou in een oude camper rondrijden? Mij is bekend dat zo'n oude camper na de diefstal omgebouwd wordt tot .... vrachtwagentje. De opbouw wordt vervangen door een simpele laadbak. Klaar. En als men zo een paar van die oudjes (vaak met een lage km stand en op diesel) heeft rondrijden, dan zijn onderdelen ook welkom. Voor hen is een oud campertje een rijdend onderdelenmagazijn.

Nog een talent : Mia Black!

Door het slijk

Oké, ik was niet zo tevreden met de manier waarop er destijds omgegaan werd met de afstelling van onze gemotoriseerde tweewielers door de dealer. Ik zag aan de manier waarop hij de problemen meende te moeten oplossen, dat ie over te weinig technische kennis beschikt. Ik heb de beide carburateurs toen maar zelf afgesteld, met goed resultaat.
Neemt niet weg dat ik toch nog een paar keer in die zaak geweest ben. De rest van de service was wel oké. Later heeft meneer een paar monteurs in dienst genomen. Zij beschikten merkbaar over meer technische kennis.
Minder goede of zelfs slechte ervaringen komen soms voor. Vaak hangt het af van welke medewerker geholpen heeft en de staat van het product. Er zijn producten die nogal gammel of slecht in elkaar gezet zijn. Dan sleutel je links, terwijl er rechts iets ook kapot gaat. Shit happens.
Onlangs las ik een stukje over de opvang van een hond in een pension. Een paar jaar geleden kwam zijn hond er na een kort verblijf ziek vandaan. De eigenaar van de hond was boos en beschuldigde de pensionhouder. Afgelopen week wilde de eigenaar zijn hond daar weer onderbrengen, maar de pensionhouder weigerde dat. Hij stelde dat het 'een moeilijke hond' was. Gevolg is dat de eigenaar van de hond zich erg negatief uitliet over het pension. Hij suggereerde dat het ziektes verspreidde.
De hondeneigenaar gaat geheel voorbij aan een mogelijke reactie van zijn eigen hond. Het is bekend dat veel honden in zo'n pension zich niet prettig voelen. Ondanks de zeer goede zorg. Heimwee en angst kunnen ook leiden tot zwak, ziek en/of misselijk voelen / zijn.
Ten tijde van onze winkel maakten we ook situaties mee van valse beschuldigingen. Klanten (tieners) die stiekem aan hun tweewielers sleutelden en vervolgens in de winkel kwamen klagen, met het verwijt dat wij rommel verkochten. Gelukkig konden we vaak haarfijn aantonen, dat ze zelf de boel verprutst hadden. Een 'sorry' bleef natuurlijk uit.

Hongkong

Wat er nu met en in Hongkong gebeurt kon je na de overdracht aan China verwachten. De Chinese regering heeft na de overdracht geleidelijk aanhangers van het bewind naar Hongkong doen verhuizen. Om op die manier invloed te krijgen op alles wat daar naar democratie riekt. Zo is een begin gemaakt met de uitvoering van het politiek beleid grip te krijgen op dit deel van China. Lastposten worden ontvoerd en elders in China vastgezet. Het democratische, vrije Hongkong moet hoe dan ook geknecht worden. Net zoals China nog steeds met Taiwan wil doen.

Guantamanera

Een mooi nummer gebracht door diverse Cubaanse artiesten. Ik kan niet meer stilzitten.

Uit het nieuws

Ik wilde deelnemen aan een onderzoek van geneesmiddelen tegen geheugenverlies. Maar ik vergeet het iedere keer weer. Mijn geheugen trainen vergeet ik trouwens ook telkens.
Ik las dat de schade aan de beschadigde deurtjes van het Gronings Provinciehuis ruim 13 duizend euro bedraagt. Zoveel? Ja, maar dat is dan inclusief een warm buffet en een presentje voor al het Provincie personeel ter viering van het herstel. Het voorstel de renovatiekosten van het hele gebouw ook in de eis op te nemen is na intern overleg met een krappe meerderheid van tafel.
Rutte stak in Rotterdam zijn hoofd om de hoek en riep : "Ik vind dit onacceptabel!" Zo, die maffe Turken die meenden ook hier te moeten gaan vechten tegen protesterende Koerden, schrokken zich een fez en stopten direct hun agressie. Nu Erdogan nog. Altijd maar weer die islamieten die oorlog (willen) voeren of luidt toeterend de straten terroriseren.
Na het laatste nieuwsitem waarin gemeld wordt, dat er stakingen dreigen van personeel in de zorgsector vanwege o.a. de hoge werkdruk en de lage beloning, volgt een reclamespot waarin mensen opgeroepen worden vooral in de zorg te gaan werken.

Over de Dronterweg

Vanmorgen heb ik een gesloten aanhangwagen achter de bus gehangen. De bak lag vol afval waaronder een oude bank, een oude fiets en karton die ik voor een van de familieleden ging wegbrengen. Omdat ik me niet meer de volgorde van de afvalcontainers in de Milieustraat kon herinneren, heb ik even de HVC website bezocht. Helaas stond daar geen plattegrond op vermeld. Dus heb ik de aanhanger maar willekeurig volgegooid. Wel per soort afval bij elkaar, maar gokkend op de volgorde van de containers in de Milieustraat.
Onderweg werd ik gehinderd door de mallotige manier waarop de wegwerkers de borden langs de Dronterweg geplaatst hebben. Er geldt een snelheidsbeperking (50 km) op een gedeelte van het traject tussen Dronten en Lelystad. Men is alleen vergeten ook een bord te plaatsten die de beperking vanwege werkzaamheden opheft. Dus was het sukkelen tot de eerste zijweg. Een paar weken geleden was het helemaal bar en boos daar langs de Dronterweg. Toen was er sprake van een ware chaos aan borden. Blijkbaar is het erg moeilijk om alle borden fatsoenlijk te plaatsen en wanneer ze niet nodig zijn even te draaien of te verwijderen. Knullig dus.
Onderweg voelde ik aan het veren van de bus, dat de dubbele bladveren hun werk deden. De bus mag ruim 200 kilo druk op de trekhaak hebben en een last voorttrekken van max. 750 kg ongeremd of 1.600 kg geremd. Natuurlijk kwam mijn laadvolgorde niet overeen met de volgorde van de afvalcontainers in de Milieustraat. Toen ik daar uitstapte viel het mij mee, dat de medewerkers niet gelijk riepen : "Twee loempia's en een pasteitje!" Ik bedoel, zo'n witte bak met een getinte meneer met een Aziatisch uiterlijk is een nogal stereotype beeld. Haha.
Dus daar aangekomen was het een kwestie van heen en weer lopen met afval. Ik stond voor de container voor grof afval, omdat ik daar de tweezitsbank in moest gooien. Die bank heb ik op de zijkant rechtop gezet tegen het hekwerk dat voor de container staat. Ik heb de bank toen op het hekwerk gekanteld en vervolgens naar beneden laten vallen. Het is telkens weer een opluchting, als al het afval afgeleverd is. Daar krijg ik dus een opgeruimd gevoel van. Ik heb nog een van de medewerkers gevraagd naar een plattegrond. Hij zei dat er geregeld naar gevraagd wordt, maar dat HVC dat niet nodig vindt. Oké, de klant is dus geen koning bij HVC. Op de terugweg had men een aantal verkeersborden inmiddels gedraaid. Dus dat schoot op.

1+1=2

De uitkomst van veel situaties is voorspelbaar. Ook dat is een kwestie van het boerenverstand gebruiken. Zo voorspelden we een keer aan buren van ons, dat de pup die ze hadden aangeschaft binnen een jaar weg moet. Met als reden "hij is vals". Die voorspelling was gebaseerd op de manier waarop zij meenden de jonge hond te moeten opvoeden. Ze traden niet op als baasjes en lieten het hondje geleidelijk toe de baas te worden. De jonge hond verdween vrij snel naar een asiel. Omdat ie vals (lees : dominant) was geworden.
Soortgelijke situatie doet zich voor bij de opvoeding van een bepaald kind. De manier waarop dit gebeurt of nagelaten wordt, voorspelt al vroeg hoe het kind zich zal ontwikkelen.
Het schreeuwt de hele buurt bij elkaar en breekt de boel af, omdat mamma naar haar moet komen. En ja, mamma gaat ook naar haar schreeuwende drammende kind toe. Het kind kent weinig fatsoen en vindt dat iedereen met haar rekening moet houden. Nog even en het kind is thuis en op school niet meer te handhaven. Maar dat voorspelden we al 5 jaar geleden. Zonde, want als het normaal (leidinggevende ouders met een voorbeeldfunctie) opgevoed zou worden, zou er niets aan het handje zijn. En mocht bepaalde kennis en/of vaardigheden ontbreken, dan kan je als ouders zijnde een cursus volgen.

In de loods

ontmanteld met de slijptol

Vanmorgen heb ik een broodje pindakaas klaargemaakt. Om mee te nemen naar de loods. Ik wilde ruim de tijd nemen om drie dingen te gaan doen. Ten eerste het verder demonteren van een paar half gesloopte cv ketels en wat los materiaal. Er was een antieke ketel bij, die heel lastige te demonteren was. Maar gelukkig is er nog zoiets als een slijptol. Ik heb de behuizing met behulp van de tol gesloopt. Toen ik z'n jas uit had, kon ik pas goed zien hoe dat kreng in elkaar gezet was. Daarna ging het vrij snel, al moest ik tussentijds nog wel een nieuwe slijpschijf monteren. Het plaatwerk is weliswaar erg dun, maar blijkbaar hard genoeg om een hele slijpschijf op te vreten. Er lagen ook nog restanten cv pijp en gasleiding met messing koppelingen erop. Die heb ik ook gescheiden. Voor de lunch was ik klaar. Na het broodje pindakaas met een kopje koffie ben ik de loods gaan opruimen. Zo langzamerhand was het weer wat rommelig geworden.

nieuw en op

Ik heb van de kunststof ombouw wat delen gebruikt voor oplossingen van uitdagingen in de kampeerbus. De restanten moest ik nog wegbrengen. Ik heb ook nog ander afval uitgesorteerd en in zakken gedaan. Ter afronding heb ik de loods aangeveegd. Hij ziet er weer opgeruimd uit.

Allie Sherlock

In training

Vanmorgen ben ik begonnen met een speciale training. Ik ben met oefeningen gestart om aan het eind van deze maand klaar te kunnen zijn om een aantal keren een trappenhuis te bestijgen. Met wat bagage. Er is geen tijdslimiet, al is het niet de bedoeling dat ik van 's morgens vroeg tot 's avonds laat op en neer ga.
We gaan weer een kleine verhuizing doen. Dit keer niet gelijkvloers, maar een woning op de 4e etage van een gebouw waar een lift ontbreekt. Ja, die bestaan nog. Geen woning dus voor senioren, maar meer voor jonge klimgeiten. Maar ik laat me niet gek maken hoor. Gewoon rustig aan en misschien alleen aanwijzingen en koffie geven. Haha! Tja, dat leiding willen geven blijft me achtervolgen. Ik weet niet of ik speciale outfit nodig heb. Bergschoenen of zijn er speciale traploop-schoenen? Misschien ook een zuurstofmasker? Het is in een grote stad, waar de lucht natuurlijk veel viezer is dan hier in Flevoland.

Franco leeft!

In Spanje is via een politiek proces een aantal Catalaanse politici tot hoge gevangenisstraffen veroordeeld. In Brussel, EU, blijft het opvallend stil. Spanje is blijkbaar een ander land dan Hongarije, Polen (waar de meerderheid nog steeds achter de huidige regering staat) en/of Oostenrijk. De EU leden laten zien, dat de democratie stervende is. Spanje neemt daarin het voortouw met goedkeuring van Brussel.
Als België Puigdemont uitlevert, dan is het hek van de dam. Olie op het smeulende ETA-vuur. Dan wordt bevestigd, dat we inderdaad op weg zijn naar een EU dictatuur. In Spanje komt Franco weer tot leven.

Niet naar hier halen

Wat mij betreft moet ons landje geen IS strijders en hun aanhang naar hier laten komen. Ik beschouw de meesten van hen trouwens niet eens als Nederlanders. Ze hebben onder hun islamitische nationaliteit zich aangemeld bij de IS en zich direct en indirect met moorden beziggehouden. Dus een opmerking als "Ik heb alleen maar gekookt" slaat nergens op. Ze kunnen hooguit naar hun eigen islamitische land teruggaan. Het beste is hen in Syrië of desnoods in Irak te laten berechten. Ik ben ook geen voorstander van het opnemen van IS weeskinderen. Sommige lichtgelovigen hebben het over deradicaliseren. Daar geloof ik heel zwaar niet in. Ik hoef enkel te verwijzen van onze tbs'ers. Die houden dagelijks veel geitenwollen sokken deskundigen en juristen voor de mal. In menige kliniek wordt behalve therapie van alles en nog wat aangeboden om hen daar en zoet te houden. Van drugs en telecomapparatuur tot porno. Nee, niet doen dus. We hebben het al lastig genoeg met de (quasi) vluchtelingen, onwillige immigranten en uitgeprocedeerden. En met de alsmaar toenemende criminaliteit uit die hoek. Je moet je even afvragen : stel de IS zou aan de winnende hand zijn geweest, hadden die leden dan ook terug willen keren? Het beste is hen de Nederlandse nationaliteit af te nemen en hen als ongewenste personen te verklaren. Maar ja, de EU grenzen staan wagenwijd open en een paspoort is zo gemaakt.
De voorstanders van het naar hier halen van IS leden / -wezen, beschouw ik als een groot gevaar voor en dus een vijand van onze samenleving.