Men verwacht van sollicitanten, dat ze eerlijk en open zijn. Oké, maar laat het bedrijf dat dan ook zijn. Men heeft de feitelijke bedrijfssituatie een paar keer voor mij verzwegen. Met gevolg dat ik niet veel later op straat kwam te staan. Dubbele agenda's dus.
Waarover ik me soms ook verbaasd heb, is de manier waarop bepaalde projectleiders communiceren. Alles lijkt koek en ei en 'opeens' is er een achterstand in de planning en een forse budgetoverschrijding. Een kwestie van de kluit belazeren.
Zo kijk ik nu ook tegen het faillissement van de ziekenhuizen aan; de directie en het bestuur hebben de kluit is belazerd. Dat ik in dergelijke situaties plots op straat kwam te staan is niets vergeleken met al die patiënten. Ze moesten zich doodschamen.
En dan hoor ik dat het personeel zo weer een andere baan heeft. Maar hebben al die patiënten ook zo weer een ander bed en/of een andere specialist?