Geldzorgen

Over het algemeen genomen, heb ik weinig geldzorgen gekend. In tijden dat de geldkraan een paar slagen dicht gedraaid werd, was ik zo nuchter om luxe zaken te schrappen. Daarmee had ik geen moeite. Ik herinner me nog dat ik voor het kopen van onze eerste woning mezelf had voorgenomen, liever 's avonds een baan er bij te nemen dan geld te gaan lenen als het financieel wat tegen zou zitten.

Gelukkig ben ik ook geen materialist. Ik kon gemakkelijk afstand doen van luxe dingen en zelfs mijn motorfiets. Het financieel overzicht dat ik elk halfjaar opstelde / aanpas, is daarvoor een handig hulpmiddel.
We hebben een korte periode op het randje gelopen. Dat was ook wel weer leerzaam en goed voor de zelfdiscipline. Ik voelde me toen verbonden met de 3 miljoen mensen die rond (en dus ook onder) de armoedegrens leefden. Na betaling van de vaste lasten (hypotheek, water en energie), was het heel slim en voorzichtig geld uitgeven aan boodschappen om de maand rond te komen. Als kind heb ik mijn moeder dat ook zien doen. Ik ben ook niet iemand die gemakkelijk geld leent of zijn hand ophoud.
 Ik kijk ervan op als ik hoor, dat mensen geld lenen om met vakantie te gaan. Naar zeggen maakt 45% (!) van de mensen zich daar zorgen over. Volgens mij louter bedoeld om indruk te maken op hun omgeving. Ze willen meedoen, maar hebben het geld niet. Nou, dan maar geen vakantie. Dagelijks een stuk fietsen met een broodtrommeltje, een appel en een kan koffie in de tas kan toch ook?
Helaas maakt ruim 65% van de mensen met geldzorgen zich druk over het kunnen betalen van de zorgkosten en de boodschappen. Dat is pas echt erg triest.
Mensen met geldzorgen krijgen vaak een kort lontje, slapen slecht, kunnen zich minder goed concentreren en hun sociale wereld wordt kleiner.