Wat een drukte!

We kwamen op een wat ongunstig tijdstip in Harderwijk aan. Het was er erg druk. Veel scholieren op fietsen, nou dan weet je het wel. En dan die kleine rotondes die we om de haverklap tegenkwamen. Daar hebben die fietsers voorrang. Ik keen mijn ogen uit. Links, rechts, vooruit, achteruit en dan weer links enz. Het opvallende was dat ik vaak dezelfde fietsers voorrang moest verlenen. Ze reden sneller dan wij in de Matrix. Ik merkte wel, dat ik niet meer gewend ben om in een auto door zo’n drukte te rijden. Doe mij maar de fiets. De drukte onderweg speelde ook mee, toen ik in het restaurant zat te wachten. Ik kwam al met een dikke kop aan. Gelukkig was het op de terugweg stukken rustiger. Dus had ik aanzienlijk minder last van een opgeblazen hoofd. Toen we bij de loods arriveerden voelde ik me weer oké. Ik ben benieuwd hoe de patiënt zich houdt, als de verdoving uitgewerkt is.