Als ik dit nummer hoor, zit ik weer op de zolderkamer aan de Splinterlaan in Leiderdorp. Samen met mijn broers deelde ik die kamer. We hadden net ons examen met succes achter de rug. Mijn oudste broer was na het Mulo examen (1965) gaan werken. In afwachting van zijn oproep voor militaire dienst. Hij kwam een keer thuis met een lp van The Moody Blues. Ik kwam net de kamer binnenlopen, toen dit nummer begon. Ik vond de intro eerst wat vreemd, wat Mexicaans of zo overkomen. Maar daarna kon ik het waarderen. Vooral na het een paar keer aangehoord te hebben, begreep ik dat het iets Frans zijn moest. Iets met een accordeon. Zonder alpino en zonder stokbrood, klinkt het nummer nog steeds mooi.