De zondag is voor mij al lang een soort strafdag. Als kind moest ik mijn zondagse kleren aan. Buitenspelen was er dan niet bij, want o wee als die kleren vies zouden worden! Komt bij dat ik niet zo graag naar de zondagsschool en de kerk ging. Als actief mannetje moest ik me daar ook verplicht rustig houden.
Nu, ruim 65 jaar later vind ik de rustdag nog steeds een crime. De hele dag niets doen. Afgezien van wandelen en/of fietsen.
Ik troostte me als kind maar met de gedachte, dat er ook gezinnen zijn waar het helemaal een saaie dag is. Hun kinderen mochten helemaal niets. Ja, bij een orgel psalmen galmen.
In de loop der tijd ben ik anders gaan omgaan met de zondag. Ik ga niet uitbundig timmeren en zagen of zo. Dat niet. Als ik zaag of iets moet timmeren, dan doe ik dat in het schuurtje met de deur dicht. Dan ben ik daar ook geen uren, hoor. Dan zijn het meestal kleine zaken. Schilderen doe ik wel op de rustdag. Zo’n kwast maakt geen lawaai. Dus heb ik vandaag geschilderd. Zowel in als buitenshuis. Voor buiten heb ik wat latten in de grondverf gezet. Binnen heb ik een stukje gewit. Nadat ik de buitenlamp aangesloten had, bleef in het halletje een strookje onbehandeld muur over. Daar zat al die tijd een stukje pvc buis met bedrading van de lamp. Ik heb er zo’n 15 cm van verwijderd en toen kwam het niet gewitte deel tevoorschijn. Om te voorkomen, dat ik daar uren naar ga staan kijken, heb ik het gewit.