Ouwe lullen muziek -41-

Begin deze maand is Dries van Agt overleden. Hij was het, die vanwege zijn inzet voor de Palestijnen mij wat wakker schudde. Het gedoe in en rond Gaza is decennia lang door de westerse media verzwegen. Die maakte alleen melding van de zogenaamde 'terreuraanslagen' van de kant van Hamas. Mede door de komst van het internet ben ik heel anders naar de situatie gaan kijken.

Wat mij opviel in het overlijdensbericht, was dat Dries samen met zijn vrouw uit het leven gestapt is. Heel bijzonder. Dat vond ik al eerder toen ik van een stel, dat destijds bij ons in de buurt woonde, hun besluit aanhoorde. Ze vonden van elkaar, dat ze niet zonder de ander verder wilden. Ook zij waren van plan om dan hand in hand uit het leven te stappen.
Als muziekliefhebber vond ik de liedjes daarover nogal vreemd. Maar toen stond ik zelf anders in het leven. Een leven dat oneindig leek. Nu we samen ziek zijn dacht ik ook aan de mensen die alleen wonen. Als zij ziek zijn / worden, staan ze er vaak alleen voor. Meestal omdat ze anderen niet lastig willen vallen. Wat ik geregeld om mij heen hoor is de opmerking van die alleenstaanden over hun eigen kinderen : '...die hebben het druk...' of '...die hebben hun eigen leven...' Dat vind ik nog het meest trieste : vergeten waar je vandaan gekomen bent. Dit is een liefdesliedje, met dezelfde pijn.