Het begon afgelopen maandagmiddag. Ik ging me in een rap tempo alsmaar minder lekker voelen. De dag erop kreeg ik last van hoestbuien. Gisteren was ik zo slap als een vaatdoek. Afgelopen nacht werd ik wakker en voelde overal spierpijn. Ik denk van het vele hoesten. Maar ik merk wel, dat het heel geleidelijk wat beter gaat. Zo'n griep aanval heeft ook een positieve kant. Ik heb nauwelijks trek. Het is zelfs zo erg, dat je echt niet met een dampende Kweekboom voor mijn neus moet gaan staan. Dus deze griep is ook een soort dieet-griep. 😅 Het komt erop aan, dat niets ons smaakt.
Ik ben er verder niet slecht onder. Ik bedoel, er zijn mensen die in zo'n situatie zitten te kreunen, te steunen en te klagen. Daar doe ik niet aan mee. Het is wat mij betreft een kwestie van accepteren en uitzieken. Niet eerder ben ik zoveel dagen achtereen thuis geweest. Alsof ik werkloos geworden ben. Ik bof dat er niet door een of andere werkgever op mij gejaagd wordt vanwege mijn afwezigheid. Mijn 'werkgever' zit ook thuis. Ze is ook ziek... Als ik naar buiten kijk, zie k dat het weer zich ook aangepast heeft aan onze situatie.
Eerlijk gezegd stond ik ook een paar keer stil bij situaties, waarin mensen die alleen wonen ziek worden. Dat lijkt mij nog erger. Wij hebben elkaar nog, ook al zijn we beiden ziek. Alleen is maar alleen.
Ik lach dan wel, maar ik vind het wel sneu, dat zij de griep in ergere mate heeft dan ik. Nog een paar dagen en dan gaan we weer over naar normaal.
Nu ik thuis zit zie ik dat het roemruchte Teletekst nog steeds niet fatsoenlijk werkt. Wat een prutsers.