Ergens las ik dat een onderzoek heeft uitgewezen, dat het slecht gesteld is met de rekenvaardigheden van jongeren. Haha! Niets nieuws wat mij betreft. Het is al lang zo, dat voor de jongere generatie 1+1 echt geen 2 meer is. En dat is nog niet eens alles.
Vanmorgen moest ik op pad. Het zaagje van de multitool was op, bot. Tijdens het zagen begon dat ding te roken. Dan weet je dat de zaag niet meer goed z’n werk kan doen. Dus rookpauze.
In een bouwmarkt zag ik niet direct de zaagjes hangen die ik nodig had. Dus trok ik even bij een jonge medewerkster aan de bel. We liepen samen weer naar het schap, waar ik al gezocht had. Ze bekeek de oude, botte zaag en zei : “Volgens mij verkopen wij deze niet. Ik zal even mijn collega oproepen. Die is meer deskundig dan ik.”
Even later kwam een jongeman aanlopen. Hij bekeek het oude zaagje, pakte een ander uit het schap en zei : “Volgens mij moet u deze proberen.” Hij gedroeg zich quasi deskundig, maar ik zag zowel aan de kop van het zaagje en die van hem, dat beide gewoonweg niet deugden. De medewerkster keek met gefronste wenkbrauwen toe. Ze had merkbaar weinig op met haar ‘deskundige’ meerdere. Hoewel de jongeman aandrong, liet ik het zaagje voor wat het is.
In een speciaalzaak voor gereedschap kocht ik de juiste. De medewerker zei gelijk glimlachend : O, die is van zo’n ouderwetse, degelijke Fein machine. In zo’n oranje koffer. Zit er niet een apart koppelstukje bij? Dat kan je gebruiken om andere, universele zaagjes te monteren.” Maar dat koppelstukje zit dus niet in de koffer. Hij verkocht mij drie nieuwe zaagjes, die afgezien van de botte tanden hetzelfde waren. Weer bij de hut aangekomen merkte ik een wereld van verschil tijdens het zagen. Het oude zaagje was ronduit superbot.