Wat is het hier toch rustig. Sonja hoort 's morgens vroeg de vogels fluiten. Daar geniet ze van. Ik hoor ze niet en als ik ze hoor, dan hoor ik iets heel anders. Zo komt er hier een zeer dikke duif. Zo'n gewoon geval, geen houtduif of zo. Als ik die duif hier zie rondlopen, verbaas ik me erover dat ie kan vliegen. Wat een dikzak! Zo'n beest koert gewoonlijk. Maar ik meende geen roekoe roekoe te horen, maar kroepoek, kroepoek! 😆 Misschien was het een duif van een Indo duivenmelker. Of denk ik te vaak aan eten?
We zien nu ook boomklevers aan de pindanetjes hangen. Het zijn mooie, gestroomlijnde vogeltjes. Het is net als met de mezen : wat kan de natuur toch mooie schepselen voortbrengen. Met prachtige tekening van de verenvacht. Geen streepje verkeerd, zo lijkt het.
Ik heb van thuis een deels aangevreten potje vogelpindakaas meegenomen. De bovenste laag vertoonde wat schimmelvlekjes. Die heb ik weggeschrapt en de pot hier opgehangen. In tegenstelling tot thuis, zijn de mezen er hier dol op. De pot is constant bezet. Zo'n pot wordt binnen korte tijd kraakhelder schoon gepikt.
We zien hier ook merels, lijsters, Vlaamse gaaien, musjes, roodborstjes, winterkoninkjes en af en toe een roofvogel. De Vlaamse gaaien en roofvogel blijven ver uit de buurt. Ze worden denk ik aangetrokken vanwege de drukte van de kleinere soorten bij het huisje.