Vanmorgen heb ik weer gezondigd. Of juist niet? Ik ben gaan wandelen met de grijper en de zak mee. Gisteren ook al, wat resulteerde in drie keer de volle zak legen. Ja, het wordt qua zwerfvuil hier alsmaar erger. In een doorgang trof ik vier hondenpoepzakjes aan. Ze waren daar gevuld en al weggegooid. Aan het plastic kon ik zien, dat het een dagelijkse(?) gewoonte is.
De winkeliers van Zuid nemen niet de moeite om zelf ook even de rommel op te ruimen. Naast het gebouw staan twee containers (foto van vanmorgen). Er omheen ligt veel afval. Van de betreffende middenstand. Nee, het komt niet door vogels of zo, want de kleppen waren goed gesloten. Bij de ingang van de supermarkt heeft iemand confetti gelanceerd. Hoewel het pal voor de ingang ligt, heet Jumbo het niet eens opgeruimd. Hetzelfde geldt voor de kassabonnen en andere papiertjes. Kijk, dat ga ik dus niet opruimen. Dat is hun verantwoordelijkheid, hun visitekaartje. Zeker met een weekend voor de deur, zou men de rommel ook eerst moeten opruimen. Ik ruim wel de bonnen van de pinautomaat op. Ik vind het nog steeds raar, dat mensen een bon vragen en die vervolgens op de grond gooien.
Iets anders. Ik hoor maar al te vaak mensen iets zeggen over hoor en wederhoor. Het heeft te maken met oprechtheid en/of fatsoen. Helaas gaat dat niet altijd op. Vooral in de politiek is hoor en wederhoor juist ongewenst. Zelfs een soort van strafbaar. Na alle verhalen te moeten aanhoren van de Westerse politici, meende Tucker Carlson zijn oor eens aan de andere kant te moeten gaan leggen. Maar die wederhoor wordt niet op prijs gesteld. Carlson wacht wellicht sancties. Hoor en wederhoor, het is maar net hoe het de mensen uitkomt.