Eind vorig jaar vertelde mijn Roemeense buurtbewoner, dat het gezin begin dit jaar zo'n drie weken met vakantie zou gaan naar hun thuisland. Dat hebben zij ook gedaan. Vorige maand kwam er een Te Koop bord in de tuin van hun huis te staan. Ik dacht : "Ze zijn eruit." Wat ik me toen zo voorstelde, bleek vanmorgen ook zo te zijn gegaan. Ik kwam de Roemeen tegen en vroeg naar de verkoop van het huis. Hij vertelde dat ze besloten hadden terug te keren naar Roemenië. De hoofdreden : Nederland is veel te duur geworden en de vooruitzichten zijn volgens hem slecht.
Nu ze twee kinderen hebben is het regelen van een oppas erg lastig en vooral duur gebleken. De opvangcentra zijn vol, de kosten zijn hoog en er is geen vastigheid; dan wel dan weer geen oppas. Gevolg is dat zijn vrouw niet kan gaan werken, zoals ze dat voorheen deed. Zelf krijgt hij het minimumloon en een salarisverhoging zit er voor hem niet in. Voor zijn Nederlandse collega's wel, wat hem op z'n zachts gezegd bevreemd.
In Roemenië staat al een woning klaar. Die hebben ze van hun spaargeld gekocht. Ze hebben ook al werk in het vooruitzicht, net zoals ze dat hier hadden toen ze naar ons landje kwamen. De andere pluspunten zijn natuurlijk de aanwezigheid van familie in de directe omgeving. Moeders / oma's missen hun kinderen / kleinkinderen.
Voor de woning hier zijn twaalf gegadigden, die tegen elkaar opbieden. Zo te horen gaan ze minimaal (laagste bod) met ruim een ton naar Roemenië terug. Daar zullen ze weliswaar minder verdienen, maar zijn de kosten van het levensonderhoud ondanks de crisis stukken lager, aldus de Roemeen. Wat ze hier tekort komen, houden ze daar maandelijks meer dan aan over. Een hele geruststelling is natuurlijk die enorme appel voor de dorst. Daarvan gaat een deel naar een pensioenpot.
Ik heb het stel leren kennen als mensen die bereid waren volledig te integreren. Ze werken constant, spreken Nederlands, hebben een mooi huis met dito tuin (hij werkt bij een groenbedrijf) en zijn sociaal. "Maar zelfs al doe je nog zo je best, je bent en blijft een buitenlander en dus word je minder betaald", vertelde hij. Met als bijkomende opmerking : "Jullie hebben niet zoveel geld nodig." Een verhaal dat ik eerder van een Russische, een Poolse en de Joegoslavische hoorde. Er is nog volop sprake van discriminatie en de VOC mentaliteit.