Als Fenna en ik 's morgens aan de wandel gaan, lopen we vis een brandgang / poort richting het bos. De gang komt uit op een kleine parkeerplaats. Daar hoorde en zag ik een auto met draaiende motor. De ruiten waren ontdaan van de vorst. Er zat een vrouw achter het stuur. Omdat Fenna wat stond te snuffelen, stopte ik. Ik zag dat de achteruitrijlampen van de auto gingen branden. Ik deed wat stappen achteruit om ruimte te maken. De vrouw reed vervolgens zonder maar één keer mijn kant op te kijken uit het parkeervak. Pas toen ze wegreed zag ze in de zijspiegel mij staan. Ik zag dat ze schrok, maar ze reed door terwijl ze nu ook via de binnenspiegel naar mij keek. We kennen elkaar al was het enkel door groeten. Dus stak ik maar mijn hand op, weer als groet.
Het was vanmorgen weer eens raak. In het bos. Omdat op het fietspad pekel gestrooid is, besloot ik langs de bosrand te gaan lopen met Fenna. Om zodoende haar voetkussentjes te sparen. En wie komt ons daar tegemoet? Een mij bekend heerschap met zijn hondje. Hij heeft sinds kort een ander beestje. De eerste was er een die grommend en keffend Fenna te lijf ging. Fenna liep toen nog los, want het bos is een losloopgebied. Meneer had toen de lijn lang afgerold. Met gevolg dat zijn keffer tot bij Fenna kon komen. Ik had Fenna naast me geroepen. Toen het beestje uitviel naar Fenna en Fenna terugbeet, begon meneer tegen mij kwaad te schreeuwen : "Snap je niet dat mijn hond dat niet wil?!" Ik probeerde meneer uit te leggen, dat een hond al dan niet aangelijnd geen andere honden of mensen moest lastigvallen. Maar meneer bleef schreeuwen tegen mij.
Die meneer heeft dus een ander beestje, dat los liep. Het kwam direct keffend en grommend op Fenna af gerend en probeerde haar in de poten te bijten. Dit keer liet ik Fenna haar gang gaan, vanuit de gedachte : het kutkeffertje heeft blijkbaar een maandagochtend lesje nodig. Fenna gooide het mormel op de rug en hield het tegen de grond gedrukt. Het beestje gilde moord en brand, terwijl Fenna niet eens beet of zo. Meneer probeerde Fenna opzij te duwen, maar dat lukte niet. Ik riep Fenna en trok haar aan de riem naar me toe. Meneer raapte zijn keffer op. Hij had geen riempje bij hem. Ik zei hem zijn hondje nooit los te laten zolang ie dat gedrag vertoont. Wat denk je? Meneer zei een paar keer 'sorry meneer' en dat het niet meer gebeuren zal! Ik viel bijna om van verbazing. Is meneer tot inzicht gekomen of kwam het vanwege mijn zwarte jack met patches en dito pet dat ie zo beleefd reageerde? Hoe dan ook, ik gaf Fenna een compliment. Ze mag dan geen moeder zijn, van opvoeden heeft ze wel verstand.