Wat trouwens wel leuk is, is het feit dat we van tijd tot tijd worden uitgenodigd. Voor een kop koffie of thee of anderszins. Het zijn de gebaartjes van dankbaarheid jegens ons van mensen die wij geholpen hebben of nog steeds helpen. Toen ik laatst een tuindeur had gerepareerd, weigerde ik een beloning. Gevolg was dat Sonja bloemen aangeboden kreeg met de mededeling : "Willem wilde niets, dus deze zijn voor jou." Zo kan het dus ook. Leuk hè? Zo'n iemand wil het gevoel over en weer in balans houden. Deze mensen kloppen niet alleen aan als ze iets van ons nodig hebben. Buiten de hulpvragen om, zien we ze ook geregeld. Er zijn ook andere 'hulpbehoevende' mensen. Zo lang we ze niet zien of horen, hebben ze niets van ons nodig. Aan de andere kant : alles is duurder geworden. Niet alleen de brandstof, ook de koffie en de thee. 😛