Toen ik gisteren met de scooter bezig was, herinnerde ik me een voorval ten tijde van de tweewielerzaak. Een meneer kwam met een vraag. De vering aan de achterzijde van de scooter was kapot gegaan of we die konden vervangen. Natuurlijk kon dat. Tijdens een eerste controle in de werkplaats zag de monteur, dat de binnenkant van de wielkast behoorlijke slijtage vertoonde. Dat was niet van een korte rit of zo. De achterband zag er ook vreemd uit met flinke slijtage die overeenkwam met die in het spatbord. De conclusie was, dat er een veel te zwaar gewicht achter op de scooter drukte. We wisten dat meneer folders bezorgde, maar daar had ie een karretje voor. Dat zat aan een trekhaak een de scooter vast. Dus dat kon het niet zijn.
Een van de monteurs stelde de eigenaar toen quasi grappig de vraag : "Heb je soms een nijlpaard achterop?" Wij (glim)lachen, maar de klant keek enigszins verstoord. "Nee, natuurlijk niet", zie ie wat geƫrgerd.
Toen ik even later naar buiten ging om iets te doen, zag ik een vrouw op de hoek van het verzamelgebouw staan. Ik vroeg haar of ze soms op iemand stond te wachten, want dat kon dan ook in de winkel. Het was die dag tamelijk fris buiten. Maar ze bedankte ervoor. Ze bleef liever buiten op haar man wachten, zei ze. Wat denk je? Die mevrouw had een flink postuur! Pas toen begreep ik de reactie van de klant op de vraag van de monteur. Zo zie je maar weer, een grapje kan soms heel verkeerd overkomen. We lieten de klant kiezen tussen een standaard en een verstelbare veer. Hij ging voor de laatste. In de werkplaats is ie maar gelijk op de passagier afgesteld. Even later zagen we de scooter voorbij komen rijden; hij achter het stuur, zij achterop.