Zodra de winterse maanden aanbreken, verwijde rik de verduisteringsgordijnen uit de bus. Ze houden namelijk vocht vast. De kussen trouwens ook. Dus de bus wordt leeggehaald. Als gordijnen heb ik douchegordijn opgehangen. Die zijn dun en nemen geen vocht op. Geen gezicht? Dat interesseert mij niet. Ze zijn functioneel; veel belangrijker. Zelf heb ik een paar keer een vuilniszak als regenpak gebruikt. Werkte ook prima.
Ik heb dat gordijn in 3 stukken geknipt en ingekort. Alles gewoon met de schaar, hoppa! Maar nu blijken de knipranden te gaan rafelen. Ik heb telkens van die slierten afgeknipt. Gisteren besloot ik de randen wat rigoureuzer aan te pakken. Ik had ze kunnen omzomen met de naaimachine. Zo handig ben ik ook wel, hoor. Maar ik koos voor lijm.
Ik heb de rafelende onderkant met lijm ingespoten. Toen die droog was heb ik de resterende slierten weggeknipt. Als het goed is ben ik van de rafels af. En anders ga ik de gordijnen alsnog omzomen met de naaimachine.