Toen ik in de jaren 70 betrokken was bij de invoering van een toegangsbewakingssysteem bij een aantal vestigingen van een financiële instelling, was het personeel bang voor een Big Brother is watching you situatie. Via de uitgereikte toegangspassen (van Nedap) kon men een medewerker namelijk volgen. Dat was mogelijk, omdat de gebouwen in zones opgedeeld waren voorzien van detectiesystemen bij de deuren. Het was niet de bedoeling, maar het concept maakte mogelijk ook andere zaken bij te houden. Zoals een bezoek aan het bedrijfsrestaurant of een andere afdeling enz. Men kon uit de registraties ook de werktijden of afwezigheid filteren.
Het concept was dusdanig, dat als men detectiepunten buiten het terrein zou plaatsen, men de medewerker in diens vrije tijd ook zou kunnen volgen. Mits hij de pas bij zich zou dragen. Dat was dus in de jaren 70.
Dat concept komt overeen met dat van de smartphone en het CTB (corona toegangsbewijs). Je kunt het enkel voor corona gebruiken. Maar je kunt het heel eenvoudig uitbreiden met andere zaken. De detectiepalen staan er al jaren in de vorm van zendmasten.
Met 5G kan men mensen zelfs thuis volgen, omdat zo'n mast vlakbij is. Door middel van codering (kruisje achter de naam) kan men op afstand voorwaarden creëren om jou wel of niet ergens toe te laten. Zo'n kruisje zou je kunnen krijgen, wanneer je een bekeuring hebt gekregen, je belastingaangifte niet op tijd ingeleverd hebt, of niet op tijd betaald heb, staande gehouden bent vanwege een demonstratie, niet gevaccineerd bent enz. Kortom, wanneer je je ongehoorzaam gedragen hebt.
Het concept van het bewakingssysteem uit de jaren 70, is thans in gebruik als sociaalkredietsysteem in China. Een systeem waar de WEF ook naartoe wil : algehele sociale controle met geautomatiseerde sancties. Vandaar dat de coronapas en alles eromheen in de koelkast verdwijnt en niet in de prullenbak. Zij vormen de basis. In de politiek zijn partijen als de VVD, D66 en het CDA aanhangers van het WEF.