Mij werd gevraagd of ik de voordeur voor haar kon openen. Daarmee was ze aan het goede adres, want ik had al eerder ervaring opgedaan als inbreker. Ik was toen een stuk jonger en beschikte ondanks mijn late werkzaamheden in een restaurant vreemd genoeg niet over een huissleutel. Ik was toen nota bene al 17 of 18. In mijn vrije tijd heb ik toen een speciaal ijzer gebogen met een haak, waarmee ik via de brievenbus aan de sluiting van de deur aan de binnenkant kon trekken. Je weet wel, zo'n slot waar men vroeger een touwtje aan vastknoopte en dat via de brievenbus naar buiten hing. Dat ijzer bewaarde ik ergens in de schuur.
Maar deze deur had een deurkruk aan de binnenkant. Ik heb een tentstok eraan opgeofferd. De diameter van de buis was net groot genoeg om over de deurkruk heen te schuiven. Vanwege de vreemde bochten die de stok moest maken, heb ik hem hier en daar ingezaagd en omgebogen.
Het klusje verliep niet zo snel, vanwege de aanwezigheid van een tamelijk waakzame zwarte kat. Zelf was ik ook in het zwart gekleed, compleet met muts. Dus hield ik er rekening mee, dat andere bewoners misschien 112 zouden bellen. Maar die kat bleek het grootste obstakel. Telkens wanneer ik met de stok of mijn vingers door de brievenbus kwam, sprong dat zwarte beest omhoog. Hij probeerde met zijn klauwen de buis of mijn vingers te pakken. Hij liet zich ook niet wegjagen. Hij had echt zo'n houding van : "Dit is mijn huis!" Ik spreek geen kattentaal, dus kon die zwarte mij niet van dienst zijn. De deur was voorzien van gewolkt glas, dus ik moest wat gokken om de pijp om de deurklink te kunnen schuiven.
Toen dat gelukt was, zag ik er inmiddels uit als een verzopen kater. Het regende namelijk. Mijn vingers deden ook zeer, vanwege de opkomende reuma. Dus even gepauzeerd. Met de tentstok om de klink moest ik de rest van mijn inbrekerswerktuig dusdanig verbuigen en door de brievenbus manoeuvreren, dat het geheel aan de binnenkant hing. Zonder het los te laten. Af en toe had ik het met maar twee vingers vast. Met die vervelende kat eronder. Maar het beest hield zich plots rustig, dus deed ik de ultieme poging de deurkruk via de tentstok naar beneden te drukken. En dat lukte! De kat deinsde verschrikt achteruit. Ik haalde de sleutel uit het slot en schoof het inbrekerswerktuig van de klink. Klus geklaard, geen politie en de bewoonster blij.
Dit is de tweede keer dat op een dergelijke manier de toegang tot een woning verkregen moest worden. Ik denk dat ik maar weer eens zo'n speciaal ijzer ga maken.