Het lijkt op het weer. Alleen is het niet zo voorspelbaar; last van een depressie krijgen. Van een depressieve periode ben ik eigenlijk niet echt hersteld. Er zijn gaten geschoten in mijn emotionele weerbaarheid. Die zijn blijvend. Af en toe schiet er iets door zo'n gat en dan ga ik weer.
Wanneer dat gebeurt is lastig onvoorspelbaar. Er zijn situaties die ik, als het kan, vermijd. Dat lukt niet altijd. Ik heb nu eenmaal niet alles in de hand. Gelukkig niet. De momenten van dalen hoen sindsdien tot mijn leven. So what? Ze weerhouden mij niet van allerlei leuke activiteiten. Ook vandaag niet.