Vanmorgen hebben we de oude Ducato weer eens de sporen gegeven. We zijn naar Noord Holland gereden. Dit keer niet via de dijk van Lelystad naar Enkhuizen, maar een dijkje verderop; de Afsluitdijk.
Voor ons de eerste keer dat we deze route namen. Het stormde weliswaar, maar de oude diesel stampte ons kloek vooruit. Het mooie van deze route is dat ik nauwelijks hoefde te schakelen. Het is een en al snelweg rijden. Alleen aan het begin en aan het eind van de Afsluitdijk moesten we terug tot 50 km / uur. Geen files, maar vanwege werkzaamheden. De dijk wordt aan de kant van de Waddenzee flink verhoogd.
Tussen 6.00 en 19.00 mag je daar maximaal 100 km / uur rijden. Uitgezonderd bestuurders van Audi's en BMW's natuurlijk. Bij het monument was de loopbrug over de snelweg verwijderd. Aan de overkant aangekomen, miste ik de afslag Den Helder. Dat kwam omdat ik naar de omgeving zat te koekeloeren. Geen probleem, want we zouden toch ook even een bakkie gaan doen bij familie in Anna Paulowna. Dus verderop via Wieringerwerf en Oostdorp naar AP gereden.
Na een kop koffie met een stukje gebak en een heerlijke lunch met lekkere wortelsoep, zijn we weer in de bus gestapt en richting Den Helder gereden. Vervolgens naar Fort Kijkduin. Daar hebben we de bus vlak bij het strand kunnen parkeren. Het was maar een zeer kort stukje lopen. Het was daar opvallend rustig. Niemand in het water en de mensen er naast waren op een hand te tellen. Onszelf meegerekend. Maar wat een wind stond daar zeg! Ik waaide bijna uit mijn kleren. Fenna had het prima naar de zin in haar bontjasje. Ze bleef maar rennen, de uitslover. Thuis heeft ze er nauwelijks zin in. Ze ligt trouwens nu voor pampus in haar mand.
Op de terugweg bleef een auto aan onze trekhaak hangen. Niet gezellig bij een snelheid van 100km/uur. Dus ik besloot even de alarmverlichting aan te zetten. Dat had resultaat. De afstand werd groter. Geen resultaat was er, toen ik de schakelaar weer indrukte om de alarmverlichting uit te zetten. Onderweg nog wat zitten prutsen en herhaaldelijk drukken op de knop, maar zonder resultaat. Bij een benzinestation maar even de parkeerplaats opgezocht. Wat bleek? De schakelaar bleef hangen. Dus even omhoog getrokken en de
alarmverlichting was uit. Dus ik heb thuis weer wat te doen. We hebben de hele weg met een deels geopend dakluik gereden. Gekanteld geopend, met de gesloten kant in de rijrichting. Ik wilde hem vanwege windvlagen sluiten, maar dat was ik dus vergeten. Niet dat het problemen heeft opgeleverd, maar af en toe voelden we een windvlaag door de bus gaan. Dus het interieur is goed gelucht. Na ruim 300 km kwamen we weer veilig in Dronten terug. Moe, maar voldaan. Het was een mooie dag.
