Het is al snel dat vind ik vies of zelfs smerig. Maar ik ben gewend om bijna alles van een beest te eten. Dus schrik ik niet als ik een kop van een vis of een kip in mijn soep aantref. Ook niet als ik met een oog van dat beest tussen de groentes door wordt aangestaard. Dat geldt ook voor orgaanvoedsel, zoals nieren, lever, (kippen)maagjes. Vandaar dat ik nog steeds bloed- en leverworst en tongkaas eet. Zo'n plak gebakken bloedworst met ui en een stukje appel sla ik zeker niet af. Balkenbrij vind ik niet zo smaken. Zij het met mate. Niet meer zoals vroeger, want ik ben ook verstandiger gaan eten. Anderen aten ook uierboord ook wel volksfricandeau genoemd. Veel van dat soort vlees verdwijnt in kroketten. Dan weet je dat. Misschien daalt de prijs van die bruine rakkers nu, omdat nitwits alsnog afhaken.😀 Laten we wel zijn, veel mensen willen alleen het lekkerste deel van een beest eten. Maar wat er met de rest gebeurt willen zij niet weten. Het is voor hen net als de haaienvinnensoep : de vinnen eraf snijden en de haai weer in zee teruggooien?
Mijn moeder maakte soms ook rundertong. Daar kan ik nog steeds van gaan watertanden, als ik daaraan denk. Als de tong gekookt en van het vel ontdaan was, sneed ze hem in plakken. Die plakken werden dan opgebakken. Wat een heerlijk zacht vlees zeg! En wat weinig kreeg ik! 😁Zelf heb ik het ook nog een paar keer gemaakt. Totdat de tong lastig te verkrijgen was. Dat was in de jaren 80-90 meen ik. De tong in madeirasaus is het meest bekende recept.