Laatst hoorde ik een jong iemand zeggen : "Ik ben bang voor de dood, want ik weet niet wat erna mijn overlijden is." Jammer dat zo'n kind zo in het ongewisse gelaten wordt.
Ik herinner me nog een familielid, dat vertelde over de ervaringen van een tante op haar sterfbed. De stervende beweerde een aantal dagen voor het overlijden, dat ze haar ouders gezien had. Ze beloofden haar te komen ophalen. De getuigen waren vol ongeloof. Toen mij dat verteld werd, moest ik aan mijn broer denken. Ook hij had een soortgelijke ervaring. Tot twee keer toe kwam een drietal figuren 's nachts bij hem op bezoek. Hij heeft hun verschijnen als zeer rustgevend ervaren. Ik merkte dat mijn broer sindsdien gelukkigere leek. Minder somber. Hij nam niet veel later met een lach afscheid van het leven.
Ik heb sindsdien meer van dat soort verhalen gehoord. Net alsof mensen vlak voor hun overlijden te horen krijgen, dat ze door bekenden opgehaald zouden worden. Ik geloofde mijn broer. Waarom? Ik zag het in zijn ogen dat het waar was.
Er zijn ook andere verhalen. Van mensen met een bijna dood ervaring. Hun ervaringen zijn ook erg mooi. Ik herken in veel verhalen het mooie witte licht, de rust en de liefde. Daar had mijn broer het ook over.
Er is dus altijd een mogelijkheid om iemand die niet gelooft of onwetend is toch enigszins gerust te stellen. Er zijn ook op de tv uitzendingen over dit onderwerp geweest.