Vanwege mijn werk heb ik er menig opgesteld. Het waren standaardcontracten bedoeld voor de levering van IT diensten. Ik hoefde zo'n contract enkel aan te passen v.w.b de klant en diens eisen/wensen. De rest bleef standaard. Er zijn geen situaties geweest, waarin ik zo'n aangepast contract weer moest hanteren vanwege een onenigheid.
Ik heb er wel een keer naar verwezen, toen een bedrijf wat laat was met het betalen van een factuur.
Deelnemers en/of gasten van tv programma's moeten ook vaak een contract tekenen. Ze mogen niets ventileren over het programma, omdat het vaak vooraf opgenomen wordt. Niets vreemds aan. Wat wel vreemd is, is dat men in geval van onwettige en/of onfatsoenlijke bezigheden doet alsof daar ook een zwijgplicht voor zou gelden. Ik kan me geen contract heugen, dat de wet en/of de fatsoensnormen overstijgt Of wel : ook contracten hebben zo hun beperkingen. Ik heb vooral in de arbeidsvoorwaardensfeer rare dingen meegemaakt. Zoals een concurrentiebeding, dat aangaf dat je in feite een heel ander beroep moest gaan uitoefenen of op een veel lager functieniveau elders aan de slag mocht na ontslagname. Dat is dus ook onzin. In veel gevallen was niets vermeld indien de werkgever mij zou ontslaan. In zo'n geval had ik dus niets met dergelijke voorwaarden van doen, ook al probeerde men mij bijvoorbeeld de kosten van de door mij gevolgde opleidingen terug te laten betalen. Wat dat betreft hebben de rechtszaken vanwege ontslag mij een stuk wijzer gemaakt. Veel personeel wordt vanwege onwetendheid genaaid door de werkgever. Kennis is macht.