Als ik met iemand praat, kijk ik vaak naar de tanden. Een automatisme. Het is al een tijdje aan de gang : de tanden bleken. Over het algemeen vind ik het gebleekte gebit niet mooi staan. Eerder zelfs lelijk. Alsof men een plastic gebitje in heeft. Alles netjes op een rij en spierwit. Dat viel mij pas op toen Gerard Joling dat had gedaan. Ik zie soms ook gebitjes waarbij ik denk : "Beter poetsen hoor!" Maar het kan ook zo zijn, dat het de gewone kleur van de tanden is. Tenzij er etensresten tussen zo'n gebitje zichtbaar zijn. Ik herken wel het verschil tussen natuurlijk wit en gebleekt wit. Tanden zijn van ivoor en dat is nooit spierwit. Tenminste, niet dat ik weet. Wat ik wel weet is dat mensen die zo aan zichzelf sleutelen, niet blij zijn met zichzelf. Een paar bezoekjes aan een therapeut lijkt mij beter op z'n plaats.