Iemand van een veel jongere generatie vindt ons als ouders / grootouders nogal streng. Zelf vinden wij natuurlijk van niet. We zijn immers veel minder streng dan onze ouder en voorouders. En... we proberen met onze tijd mee te gaan.
Omdat wij vinden dat kinderen voorbereid moeten worden op een eigen zelfstandig en zinvol leven, is onze manier van begeleiden en leiden ernaar. Zo leren wij de kinderen onder meer dat ze zich aan regels dienen te houden. Die zijn er niet voor niets. Tenzij je het geen bezwaar vindt je kind door een rood verkeerslicht te laten rijden, omdat het niet wil stoppen. Tja, dat willen van kinderen is ook zoiets. Toen wij kinderen waren, hadden we niets te willen. We moesten enkel luisteren en doen wat er gezegd werd. Ook niet helemaal het paradijs, maar we zijn er niet slechter van geworden.
Kinderen discipline en zelfbeheersing aanleren hoort daar ook bij. Wat is er nou leuker dan te weten, dat je kind tijdens je afwezigheid niet de tent afbreekt? Of dat het na het feest alles weer keurig opgeruimd is? Of zich elders niet misdraagt? En wat het eten betreft : als je het aan een kind overlaat blijft het beperkt tot snoepen en snacken. Eten is vooral leren eten. En er is altijd wel iets wat niet lekker gevonden wordt. Oma en opa eten ook niet alles.
Zijn we streng? Nee, vergeleken met de jongere generaties zijn wij standvastiger en minder emotioneel als het gaat om aangeven en handhaven van grenzen. Ook daar leren kinderen van, zoals (zelf)discipline en verantwoordelijkheid nemen voor zijn / haar daden. Helaas worden die eigenschappen ook alsmaar minder.