De zoon van de burgemeester van Amsterdam, die met een vuurwapen op zak opgepakt is, wordt niet vervolgd voor verboden wapenbezit. Zijn vader wel. Klassenjustitie noem ik dat. Voor al die anderen die met (vuur)wapens zijn opgepakt ging dat dus niet op. Maar ja, 'dat is anders'. Ik bedoel : dat waren andere mensen, geen familie van. De zoon van mw Halsema wordt dus in bescherming genomen. Ook door zijn moeder Femke, die het blijkbaar gewoon vindt dat haar zoon met een vuurwapen op zak het huis verlaat : "Hij heeft er toch niets meegedaan?" Halsema heeft te doen met haar zoon, omdat hij opeens zo negatief in het nieuws kwam te staan. Typisch voor deze tijd : aaien en troosten in plaats van straffen.
Wij hadden thuis geen vuurwapens. Wel een uitgebreid bestek met o.a. messen. Ik heb het nooit in mijn hoofd gehaald om met zo'n mes op zak stiekem naar buiten te gaan. Zo werd ik immers niet opgevoed. Ik keek wel uit. Oké, ik heb wel geregeld een tafelmes en aardappelmes gebruikt om mijn bromfiets te repareren. Maar dat is (echt) iets anders.