Soms ben ik ook wat aan het pionieren. Dit proberen, dat proberen, weer opnieuw beginnen en weer proberen. Normaal heb ik weinig op met 'proberen'. Ik ga ervoor en anders niet. Dus voor mij is de try-and-error methode iets wat me uit mijn comfort zone haalt. Dan lukt me ook niet alles in één keer, omdat ik niet vooraf goed nagedacht heb. Dan zit ik meer in de doen-modus. Als ik de eindoplossing gevonden heb, gooi ik die weg. Dan begin ik weer opnieuw, maar dan voor de laatste keer (meestal). Ik werk liever niet met prototypes, want dan kleven er nog vaak fouten aan. Ik beschouw de mislukkingen als lessen hoe het niet lukt / werkt. Ik heb nooit de neiging gekend om me na een mislukking uit te leven op iets of iemand. Dus mij zie je niet iets in elkaar trappen of wegsmijten en hoor je me ook niet schelden. Dat heeft immers geen zin. Ik besteed mijn energie en tijd liever aan het bedenken hoe het wel kan lukken.
Van mislukkingen heb ik het meest geleerd. Niet alleen die van mezelf, maar ook van die van anderen. Maar boos worden omdat iets niet lukt of gelukt is? Nee.