Het is in ons landje de afgelopen decennia flink uit de hand gelopen. Op alle gebied. De reclassering weigert zware criminelen als cliënt. Logisch, want die horen enkel in de gevangenis. Hopeloze gevallen. Nee, niet het land uitzetten, want ze komen met al die open grenzen, valse documenten en corrupte NGO's samen met slapende ambtenaren / politici zo weer terug. Hulpverleners worden aangevallen en er zijn geregeld liquidaties, waarbij onschuldigen niet ontzien worden.
Het pensioen wordt stapsgewijs verminderd. Door veel verzorgingstehuizen te sluiten, zal ik als oudere thuis moeten blijven wonen. De keus tussen een verzorgingstehuis of thuis heeft men mij afgenomen. Ik hoop maar dat dit iets van latere zorg is.
Ons land is een regio van gedogen geworden. Alles en iedereen wordt gedoogd. Oké, het is weliswaar een zware overtreding, maar.... Ik zie steeds vaker zielige verhalen over daders en taakstraffen.
Een mij wildvreemde Zweedse tiener kaffert mij woest uit over haar treurig leven, omdat haar ouders haar misbruiken voor hun idealen. Velen wachten op een woning, maar vreemden hebben voorrang. Bouwen is lastig, want de overheid heeft zichzelf via de regelgeving in een patstelling gemanoeuvreerd. De rijen bij de Voedselbanken groeien net als de onmacht ten aanzien van de handhaving van regels. Desondanks roept men vanuit Den Haag : "Het gaat goed met de economie!"
Het geheel doet me denken aan menig bedrijf, waar de top zich alleen druk maakt over geld en winst maken, terwijl het op de werkvloer waar het verdiend / opgebracht moet worden het kommer en kwel is.