Een paar keer heb ik in organisaties, waar een 'niet lullen, maar poetsen' cultuur heerste, mijn kunsten mogen vertonen. Daar werden weliswaar veel dingen gedaan, maar ook veel fouten gemaakt en gecorrigeerd. Het waren bolwerken van techneuten, die meer behept waren met try and error methodes.
Het was daar telkens achteraf jammeren en dan pas denken. Er zijn er meer die dat doen. Die mensen doen iets en daarna is het 'toch maar niet'.Zo ken ik iemand die min of meer pardoes besloot haar kip met de gouden eieren te slachten. Alles kan, dus zoiets ook wat mij betreft. Al komt het mij wel vreemd over; nogal impulsief. Het besluit had enorme gevolgen, maar daar werd vooraf helemaal niet over nagedacht. De vele waarschuwingen en goed bedoelde adviezen ten spijt. Het denken kwam pas veel later. Toen was het huilie huilie en werd naar anderen als zijnde schuldigen gewezen. Bezint eer gij begint. En mocht een besluit verkeerd uitpakken, ga dan niet bij de pakken neerzitten, maar neem je verantwoordelijkheid en een volgend/ander besluit. Het leven gaat verder.