Vreemd om pas na zoveel jaar te beseffen, dat er maar één heel belangrijke vrouw in mijn leven geweest is; mijn moeder. Nog steeds duikt ze overal op, nog steeds hoor ik haar praten. Haar foto hangt boven de plek waar ik geregeld zit : aan de computertafel. Alle botsinkjes die we hebben gehad vallen in het niet bij haar liefde en wijze levenslessen voor mij. Ze is niet meer. Alleen de herinneringen aan haar.
Begin jaren 70 kocht ik de lp Frisco Mabel Joy, waar dit nummer in gegroefd was. Nooit gedacht dat ik bijna 50 jaar later de tekst op een heel andere manier zou interpreteren. Voor mijn moeder :