Amersfoort

De burgemeester van Amersfoort heeft alle betrokken van de organisatie van Koningsdag in die stad een zwijgplicht opgelegd omtrent het programma van Koningsdag dit jaar. Bij overtreding kan de loslippige een boete van 25.000 euro te wachten. Ik zie het zo gebeuren : ga je met je ukkepuk op familiebezoek in Utrecht, ventileert dat kleine potje met grote oren opeens iets over die dag. Kassa! (als de familie je verraadt).
Ik moest zowel lachen als huilen om dit nieuwsbericht. Wat een naïef gebeuren. Wat denkt die burgemeester eigenlijk? Weer iemand die geen sjoege heeft van de democratie enerzijds en de wetgeving anderzijds. Burgemeester Lucas Bolsius is duidelijk geen kei van een burgervader, maar wel keihard. Na een golf van kritiek heeft Bolsius bakzeil gehaald.

Achteruitrij alarm

Toen we nog in de Hyundai reden en daarvoor in de Renault, had ik een achteruitrijlamp vervangen door een, die een alarmsignaal geeft. Een onderbroken pieptoon.

Ik heb dat gedaan, omdat we dicht in de buurt van een basisschool woonden. Achter ons huis was een straatje met een onoverzichtelijke, haakse bocht. De aangrenzende tuin was omheind met schuttingdelen, dus het zicht was daar nul komma nul. Als ik achteruit het straatje uitreed (de andere richting was afgesloten vanwege sluipverkeer), dan gaven de auto's een goed hoorbaar alarmsignaal. Eventuele fietsers en/of voetgangers konden dan horen, dat er een voertuig naderde. Ik reed weliswaar stapvoets, maar de jonge fietsers kwamen vaak met hoge snelheid pardoes de bocht om. Piep, piep, piep, hier komt Wimmie!

Op de kampeerbus heb ik toen ook zo'n alarmlampje gemonteerd. Zo'n bus geeft niet bepaald ruim zicht naar achteren. Maar dat piepende lampje werd tijdens de eerste de beste APK verwijderd en vervangen door een gewoon. De receptionist zei mij later, toen hij mij het alarmlampje teruggaf, dat het licht niet gelijk was aan dat van de andere achteruitrijlamp. Ik heb daar verder niet bij stilgestaan, maar vond het wel wat overdreven. Ik kon nauwelijks een verschil zien. Maar goed, ik ga dat alarmlampje toch maar weer monteren, zij het apart. Ik zal daarvoor een aparte fitting moeten aansluiten. De fitting ga ik bij de sloop (typt korter dan autodemontagebedrijf) halen. Ik monteer hem in een waterdichte behuizing aan de buitenkant onder de vloer. Ik sluit die fitting aan op de verlichting van de achteruitrijlampen. Hopelijk ben ik dan van het APK probleem af en kan ik piepend achteruit rijden.

Linkse indoctrinatie

Zolang als ik leef heeft indoctrinatie iets te maken met het socialisme en/of communisme. Al moet ik bekennen, dat er ook vanuit het geloof veel indoctrinatie plaatsvindt.
Indoctrinatie is wanneer iemand zijn gedachtegoed mij wil opleggen. Er is geen ruimte voor een andere gedachtes / visies. Indoctrinatie lukt volgens mij enkel bij mensen, die niet zo stevig in de hun schoenen staan. Zij volgen gedwee wat de ander zegt, zonder zelf na te denken. Als zo'n iemand beweert dat hij de nieuwe Jezus is, dan is dat voor hen zo. Is dat soms de 4% die onder de groep 'ik weet het niet' of 'geen mening' valt?
Op scholen vindt ook indoctrinatie plaats. Daarmee bedoel ik het herhaaldelijk en opdringerig ventileren van de mening van een docent over een bepaald onderwerp. Dat zo'n leraar even laat blijken hoe hij erin staat, vind ik geen probleem. Maar dat continue herhalen en vooral de manier waarop ( anderen zwart maken) vind ik ook een slechte zaak. Sommigen hanteren de smoes, dat ze een discussie met hun leerlingen willen aangaan. Ja hoor, een volwassen vent of vrouw die met kinderen gaat discussiëren. De meesten beginnen aan een discussie om te winnen en niet om anderen aan het denken te zetten. Want voor een afwijkende gedachte is geen plaats. Nog even en de schooldag begint met het zingen van de Internationale. Ik heb zelf ook zo'n leraar gehad. Maar toen was ik al 18 jaar of zo. Ik (en ik niet alleen) doorzag hem vrij snel en ik wist beter.
Is het noodzakelijk dat soort leraren aan te melden? Ik vind van wel. Leraren moeten zich beperken tot lesgeven en niet dagelijks hun eigen stokpaardjes berijden.  Misschien gaan hun leerlingen dan wat beter rekenen en onze taal goed schrijven en spreken.
Wat ik tegenwoordig allemaal op dat gebied voorbij zie komen, is ten hemel schreiend.
Ik heb een tijdje gesport met een links iemand. Wekenlang hebben wij telkens weer in de kleedkamer zijn ideeën moeten aan horen. Op een zeker moment schreeuwde hij in de kleedkamer, dat iedereen die niet tegen kernwapens is zijn vijand was en in de hel zou komen. Tot dan had ik nooit gedacht dat linkse mensen zelfs over Gods oordeel gingen. Later hoorde ik dat ie een paar keer alleen in de kleedkamer heeft gezeten. Iedereen was hem zat.

Een zakelijke mensenvriend

Je mag me best lui noemen. Daar heb ik geen moeite mee. Nooit gehad, want alleen ik weet hoe deze vork in zijn steel zit. Ik ben altijd wars geweest van het wiel opnieuw uitvinden. Waarom moeilijk doen? Zonde van de tijd. Vanwege mijn vertrouwen in de medemens heb ik ook nooit moeite gehad werkzaamheden te delegeren. En ik neem graag beslissingen. Ik werkte en werk nog steeds graag op de gemakkelijke manier. Dat kon onder meer omdat ik over het algemeen zeker van mijn zaak was.
Ik herinner me nog de eerste psychologische test die ik maakte. Toen de psycholoog de resultaten met mij doornam, begon hij eerst mij te vertellen wie ik was qua persoonlijkheid. Het was erg (aangenaam) verrassend van een wildvreemde te horen wie ik was. Het meeste klopte. Op één punt na. Een punt waarmee ik later vaker geconfronteerd zou worden. Omdat ik als mensenvriend omschreven werd, hadden de psychologen het idee als zou ik niemand kunnen ontslaan. Zij zaten er volledig naast. Ik geef mensen graag een tweede kans, maar twee keer geel is rood. Dat moet wel als ik met mijn projecten uit woelige baren wilde blijven. Gelukkig is het weinig keren voorgekomen, dat ik mensen heb moeten wegsturen.
Vanwege de doelstellingen van de projecten moest ik ook zakelijk blijven. Dus waren de rapportages kort en krachtig (1 A4 tje) en was de besluitvorming snel. Zonder emotionele toestanden er omheen. Oponthoud vond ik maar niets. Maar een mensgerichte aanpak vormde wel de basis. Ik had weinig moeite met het vinden van de balans tussen die twee werkmethodes waarin zakelijkheid en emoties hand in hand gingen.
Zelf beperkte ik me tot het leiden van het project en het coachen van de medewerkers. Voor de rest deed ik werkzaamheden die ik op mijn niveau interessant en leuk vond. Zo was het voor mij lang vol te houden.

Niet geschikt

Uit onderzoek is gebleken, dat de verantwoordelijke commandant onder wiens commando een paar Nederlandse militairen in Afghanistan gesneuveld en gewond raakten door 'friendly fire', niet op zijn taak berekend was. Te triest voor woorden.
Toen ik het nieuws hoorde, moest ik direct aan onze commandant denken. Die man kwam niet alleen onbekwaam over (was meer een studiepik), maar deed voor mij op militair vlak 'vreemde' dingen. Hij hanteerde een tactiek waaruit bleek dat wij, infanteristen, louter kanonnenvlees waren.
Zo moesten wij in open terrein op linie een heuvel bestormen, waarop zich een mitrailleursnest bevond. Ik had graag met die gasten daar boven willen ruilen. We vonden het allemaal een idiote zelfmoord-aanval.
Later, tijdens een andere grote oefening, begon ie tijdens een onverwacht bezoekje te zeuren over het feit dat niet iedereen zijn schoenen gepoetst had. Stel je voor, lig je al een paar dagen te blauwbekken in de sneeuw vanwege een mogelijke vijandelijke aanval, komt meneer over ongepoetste schoenen zeiken. Zo ook tijdens een overlevingsoefening over het feit, dat we met ongeschoren hoofden rondliepen. In het algemeen was onze commandant vaak afwezig als we oefeningen draaiden. Dan bleek hij met ziekteverlof te zijn achtergebleven in Zuidlaren.
Naar mijn idee moet het legerkader eerst onderaan beginnen en ervaring gaan opdoen in echte oorlogssituaties bij een ander leger. Met theoretici win je geen slag, laat staan een oorlog.
We hadden een sergeant, die in Korea had gevochten. Voor die man had iedereen respect. Maar ja, die wist ook waar ie het over had.

Het is maar 35 miljoen

Dat hoorde ik de verantwoordelijke minister zeggen over het oneigenlijk gebruik van de WW uitkering door EU arbeidsmigranten : "...het is maar 35 miljoen euro....". Zijn uitspraak geeft niet alleen aan hoe lichtvaardig deze politicus over geld denkt, maar ook hoe ver hij van de realiteit afstaat. Ik zou hem zoiets weleens horen verkondigen bij de vele Voedselbanken in ons land. Volgens mij maken ze direct gehakt van hem.

Vrijdag, patatdag

Onder de dakkapel zijn we bijna klaar. Nog een laatste legplank en dan kan de boel in een kleurtje gezet worden. In het oude deel van de zolder ga ik nog extra wandcontactdozen aanbrengen. De daarvoor benodigde 230 Volt spanning ga ik aftappen van een bestaand, geaarde wandcontactdoos. De benodigde leiding van pvc buis wordt uit het zicht aangelegd. Dat kan door de leiding achter een gording van de bergruimte onder het schuine dakbeschot te monteren.
Vanmorgen stapte ik op de fiets om wat boodschappen te doen. Ik had vanmorgen tijdens de wandeling met Fenna al gemerkt, dat het een mooie dag zou worden. Maar wat doe ik? Zit ik met een dikke trui aan en een dik jack op de fiets peentjes te zweten! Eikel, die ik ben! Ja, ik geef mezelf soms ook op m'n falie. Dat moet soms hè? Onderweg heb ik mijn trui uitgedaan, zodat ik het wat koeler zou hebben.
Ik heb wat klein spul gekocht voor de aanleg van de twee extra wandcontactdozen. Op weg naar huis, ik was naar Noord gereden, heb ik nog wat diepvries frites gekocht bij de Aldi. Ze zijn de laatste tijd geregeld niet op voorraad. Gisteren was het vak in de vrieskist bij de Aldi weer leeg. Maar vanmorgen lagen er nog of weer 5 zakken in. Erg weinig, maar ik had aan een zak genoeg. Vrijdag, patatdag.

Geen zin in herhalingen

Er zijn mensen die bepaalde films meer dan een keer gezien hebben. Ik vind het zonde van mijn tijd. Ik heb genoeg andere dingen te doen en ben niet in voor voorspelbare zaken, zoals een film voor een tweede keer bekijken.
Waar ik ook geen zin in heb, is dezelfde adviezen geven aan dezelfde personen. Er zijn mensen die mij om een advies vragen. Dat mag en is vaak leuk. Ik help ze dan graag. Of ze mijn advies overnemen is aan hen. Soms volgen ze mijn advies niet op en blijft het probleem bestaan. Tja, dan moeten ze niet weer met dezelfde vraag bij mij terug te komen. Ze kennen mijn antwoord/ advies immers al.
Ik heb het dan over zaken waar ik vanwege mijn opleiding en/of (levens)ervaring enig verstand van denk te hebben en waarvan ik weet dat de vrager dat nauwelijks of niet heeft. Ik deed dat ook op mijn werk zo. Ze hoefden mijn advies niet op te volgen, maar kom dan niet weer terug bij mij met hetzelfde probleem. Tenzij mijn advies niet juist was natuurlijk.

HVC : weer mis

Gisteren werd het plastic opgehaald. Dit keer was het weer mis. Voor de zoveelste keer zijn niet alle kliko's geleegd. Achter ons huis (dat vaak als de voorkant wordt gezien) worden de kliko's opgesteld. Omdat niet duidelijk is welke wagen komt (met zijlader of handwerk) en vanuit welke richting (HVC houdt er een zeer dynamische werkwijze op na), worden ze daar bijeen gezet, beginnend aan de stoeprand en dan verder de stoep op. Wij zijn vaak getuige van het opstellen en het legen. De aldus opgestelde kliko's werden later weliswaar keurig op een rij gezet op straat, maar de laatste drie van de rij zijn overgeslagen.
Ja, ze stonden daar op tijd, nee, er hing geen kaart aan en er zat ook geen ander afval in (zelf even gekeken). Gewoon weer een fout van de chauffeur.
Bij de niet geleegde kliko's bevindt zich niet de onze, want die stond gelukkig vooraan in de rij. Dus mogen dit keer anderen contact opnemen. Ja, ja, het legen van kliko's op een rijtje vereist meer dan men bij HVC denkt.

Nepnieuws / valse vlag

Het is gelukkig duidelijk geworden, dat de zogenaamde gasaanval op het Syrische Douna in scène was gezet met hulp van een brand in een gebouw. Maar ik kon er toen en nu nauwelijks iets in het reguliere nieuws over terugvinden. Logisch, want men gaat als pers liever niet je eigen graf graven. Het is misselijk makend te zien hoe men de kinderen daarvoor misbruikte. De Witte Helmen zijn de beesten.
Het toneelstuk rond de ramp met MH17 duurt immer voort. Men heeft met de hoofdverdachte, Rusland, gesproken. Als ik het andere nieuws volg lijkt het me dat niet Rusland, maar Oekraïne achter dit vooropgezette misdrijf zit. Bedoeld om dat corrupte land richting het Westen, de EU en daarmee de Nato de dringen, zodat het (Nato) bescherming kan krijgen tegen Rusland. Om die reden waren de Amerikaanse satellietbeelden opeens zoek. Helaas heeft ons landje daarin een dubieuze hoofdrol gekregen en geaccepteerd. Het geheel doet me denken aan de praktijken in de Tweede Wereldoorlog. Ook toen heeft ons landje veel smerig werk (o.a. de slag in de Javazee) 'moeten' opknappen. Het heeft velen het leven gekost. In het schaakspel noemt men die tactiek het opofferen van stukken om uiteindelijk de winst te kunnen behalen.
Nederland heeft nog steeds niet geantwoord op o.a. de vragen waarom de vluchtleiding de koers en de vlieghoogte dusdanig gewijzigd heeft, dat MH17 boven het oorlogsgebied terecht moest komen.

Op z'n Gronings?

Vanmorgen stond een foto in de krant van het bezoek van Mark Rutte aan een aantal Groningse gedupeerden van de aardschokken daar. Uiteraard met zijn bekende grijns en met een kindje dat een aai over zijn bolletje krijgt. Ik weet niet waarom, maar machthebbers gaan graag met kinderen op de foto. Er staat ook een vrolijk lachende moeder bij, die volgens het bijschrift beweert erg blij te zijn met het bezoek van Rutte. "Meneer Rutte weet nu hoe wij ons voelen", aldus de lachende Groningse. Moet ik nu de conclusie trekken, dat het daar in het Groningse allemaal heel erg meevalt of dat Rutte deze naïeve moeder met kind misbruikt voor eigen gewin? Zeker van een moeder had ik eerder een boze reactie verwacht. Al was het alleen maar vanwege haar kind. Maar het leek meer op een 'Kijk mij eens met Rutte' show. Een gemiste kans.

Pizza!

Hier in Dronten is gisteravond een pizzeria overvallen. Nee, het ging niet om pizza's, maar om geld. Het eerste alarmbericht vermeldt een signalement van een getinte jongeman, spijkerbroek, sneakers, rode pet en een blauw-zwarte tas met klep. De dader is voortvluchtig.
In de latere berichten heeft met het woord getinte weggelaten. Mensen zouden misschien gaan denken : "Jeetje, alweer een.....!" Het maakt het zoekveld wel vele malen groter.

Hulp voor Spanje

'Nederlandse' criminelen genieten in de Spaanse zon. Ik gebruik aanhalingstekens, want het gaat voornamelijk om Marokkaanse criminelen, van wie men wat mij betreft het Nederlandse paspoort direct moet intrekken. Ik heb een paar keer een docu gezien over de Spaanse douane. Als je ziet wat daar allemaal voorbijkomt aan criminelen. Bijna 100% komt van Noord Afrika! Schrikbarend veel dus. Ik zou bijna ook wat gaan smokkelen, al was het enkel om wat variatie in de cijfers aan te brengen. Men smokkelt voornamelijk drugs. Soms zie ik ook mensen die hun busje volgeladen hebben met sigaretten of mobiele telefoons. En allemaal zonder rekeningen te kunnen overleggen. Maar de drugshandel overtreft alles. Logisch, want Europa schreeuwt steeds meer om drugs en dus om criminaliteit.
Er was een korte docu over de criminaliteit aan de costa's (La Linea). Naar goed Nederlands gebruik kwam het woord Marokko en/of Marokkanen niet uit de luidspreker. Ze komen met supersnelle speedboten, waarmee ze de Spaanse politie vaak te snel af zijn. Het is vervolgens snel overladen op gereedstaande auto's en wegwezen. Veel woonwijken in steden en dorpen aan de Spaanse zuidkust zijn in handen van criminelen en de politie heeft lokaal te weinig mankracht. Die zet men liever in om Catalonië onder de duim te houden. Dus gaat Nederland de Spaanse politie bijstaan in de strijd tegen 'Nederlandse' criminelen.

Andermans katten

Nee, Tom komt niet spelen!

Het gaat meestal nergens over. Ik heb het over de kwesties van de rechters in tv programma's, die geschillen tussen meestal buren aanpakken. Gisteren was het weer zover. De eigenaren van een kat beklaagden zich over hun buren, die het beest aan hun gezag had ontrokken. Dat is met die dakhazen niet zo moeilijk : gewoon regelmatig lekker eten geven en ze komen vanzelf terug. Sommige blijven dan voorgoed.
In dit geval deden de buren de kat zelfs in een pension toen ze een paar dagen met vakantie waren! Dat beest werd ook nog onder een andere naam ingeschreven. Alsof het een uitgeprocedeerde asielzoeker betrof. Een mens kan heel gekke dingen doen.
De eigenaresse wilde dat de buren voortaan van haar kat zouden afblijven, haar niet meer zouden voeren en/of binnenlaten. Ze werd in het gelijk gesteld door de rechter. De buren moesten met hun handen van de poes van de buurvrouw afblijven.
Hier gebeurt het ook, dat mensen vreemde katten voeren. Ze hangen rond de woning van de 'dief' en zorgen voor overlast, omdat die beesten in de aangrenzende tuinen hun behoeftes doen. Ook hier laten mensen vreemde katten in hun huis. Ik zag zelfs dat iemand ze oppakte om mee naar binnen te nemen. Soms is er woorden tussen 'kattendieven' die naast elkaar wonen. Een soort van concurrentie-oorlog. Hoe dwaas kan een mens zijn. Het is nu eenmaal zo, dat katten hier buiten los mogen lopen. Gewoon het gezonde verstand gebruiken en met je handen van andermans beesten en spullen afblijven. Is dat nou zo moeilijk? Voor die mensen blijkbaar wel.

De leugen regeert (nog)

Gisteren zag ik Rutte met zijn gebruikelijke brede grijns poseren met een aantal collega's in Groningen; kijk ons eens! Het beeld geeft weer hoe de regering met het probleem van de aardgasschade in Groningen omgaat.  Een echt staatsman had met een triest gezicht tussen de slachtoffers van de schade gestaan en al eerder de schadeloosstelling geregeld. Desnoods door het herstel te financieren en te starten met de werkzaamheden en parallel daaraan in Den Haag uitvechten wie de eindverantwoordelijke is en feitelijk zal moeten opdraaien voor de financiering. Dat is zonder meer de NAM dus, maar je weet hoe ambtenaren zijn : niet poetsen maar vooral veel lullen.
Niet alleen de volwassen slachtoffers lijden eronder. Ook veel kinderen raken getraumatiseerd. Maar ja, ze zijn nu eenmaal geen vluchtelingenkinderen. Gezien de houding van de gevestigde politieke partijen zal een (mee) regerend FvD alleen lukken als die partij straks ook in Den Haag zo groot is, dat ze de rest niet nodig heeft. Zo'n situatie kan het impliciete gevolg van zo'n politieke houding zijn. Zij helpen partijen als de FvD zelf in het zadel.

Geen snacks in Rotterdam?

Laatst had dik het over dikke mensen. De stad Rotterdam wil de vette hap gaan weren. Op die manier wil men de obesitas te lijf gaan. Ik vind het nogal ver gaan, wanneer de overheid over mijn eetgewoonte gaat beslissen. Krijgen we straks kieslijsten met achter elke vertegenwoordiger zijn voorkeur op het gebied van eten? Zo ja, dan ga ik toch weer voor de kroket en bitterbal.
Afgezien van snacks zijn er nog veel meer dikmakers. Zoals al die chemische drankjes. Zelf nemen we graag een bidon met limonade mee als we gaan fietsen. Maar de hedendaagse limo is geen Ranja meer, maar louter chemische troep, waarvan de bijwerkingen op langere termijn onbekend zijn. Dus is het water geworden. Ons brood is te zout, zeggen ze. Dat is toch ook slecht en dikmakend? Ik begrijp niet zo goed, waarom die wethouder van Rotterdam zich zo dik maakt over het eten. Ik ben benieuwd wat Bram Ladage (heerlijke patat!) daarvan vindt. Niet lullen, maar poetsen, maar ja daar krijg je wel trek van.
De notoire eters laten zich echt niet tegenhouden. Het is immers een soort verslaving. De vette hap gaan ze dan gewoon thuis maken, met alle gevolgen van dien. Daar zal de frituurpan de hele dag aan staan in hun eigen snackbar. Wethouder Sven de Langen kan beter de criminaliteit in zijn stad gaan aanpakken. Dat fenomeen heeft erg veel last van obesitas.

Doen wat je zegt

en zeggen wat je doet. Een van de pilaren van mijn leven. Soms zegt iemand : "Je weet niet wat je zegt!" Dan is het voor mij tijd om even na te denken. Want ja, soms roep ook ik maar wat.
Zoals bekend beschouw ik mezelf als een klusser en niet als een vakman. Maar zodra een vakman om de hoek komt kijken, spits ik mijn oren en ga ik dom kijken. Het interesseert me niet zoveel hoe de vakman iets ter sprake brengt. Zelfs als iemand begint met : "Hé eikel, dat doe je niet goed!" Ze zijn nu eenmaal niet allemaal deskundig in communicatieve vaardigheden. Neemt niet weg, dat ik blijf luisteren naar de inhoud van hun betoog. Dom kijken en opslurpen die kennis.
Dat opslurpen gaf ik als peoplemanager ook als advies mee aan medewerkers, die besloten het bedrijf te verlaten. Zodra iemand zijn dienstverband had opgezegd, werd ie in veel gevallen als een paria behandeld. Niet leuk om zo nog een paar maanden je tijd te moeten uitdienen. Sommige werkgevers reageerden zelfs erg vijandig op zo'n vertrekkende medewerker. Ze zouden moeten weten, dat de besten nu eenmaal graag van baan veranderen.
Ik adviseerde die vertrekkende medewerkers de hen nog resterende maanden nuttig te besteden door zoveel mogelijk hun bagage te vullen met kennis en ervaringen. Op een legale manier stelen van de baas dus. Haha! Dat heb ik ook gedaan. Zo van : doe jij maar lelijk tegen mij, ik heb wat zinvols te doen met behoud van mijn salaris. De krenten uit de bedrijfspap halen en als lachende derde afscheid nemen. Altijd maar weer aan de positieve kant blijven.
Ik heb nog steeds de gewoonte om vooraf te zeggen wat ik ga doen. Niet alleen omdat ik het zelf prettig vind, maar ook zodat anderen weten wat en waar ik ben en hoe laat ik ongeveer weer thuiskom. Misschien vind ik het daarom vervelend, wanneer verkeersdeelnemers geen richting aangeven.

Remmen reinigen

Ik heb de beide trommels van de achterremmen eraf gehaald. Het werd tijd de remmen weer eens te reinigen. Dat betekent voornamelijk ontdoen van remstof. Dat doe ik al lang niet meer met luchtdruk, maar met een kwastje en een doek. Om te voorkomen dat ik stof in mijn neus en longen krijg. Toen ik toch zo milieubewust bezig was, heb ik de trommels zelf ook maar onder handen genomen. Ze zijn vrij nieuw (vorig jaar erop gezet) en waren al in een soort grondverf gezet toen ik ze kocht. Toch zijn die trommels ook wat bruin van kleur geworden. Ik heb ze geschuurd en met een antiroestmiddel behandeld. Daarna heb ik ze gespoten : groen! Groene remtrommels. Staat wel wat vreemd. Maar... ik rem nu groen. Haha!

Tegen lunchtijd ben ik weer naar huis gegaan.
Onderweg kwam ik achter een brommobiel te rijden. Ik ben die overdekte bronfietsen wel vaker tegengekomen. Buiten de bebouwde kom. De snelheid (45 km/uur) waarmee ze ook daar rijden is erg verraderlijk, mede vanwege de vorm van het vehikel die veel weg heeft van een auto. Ik ben ze zelfs een paar keer op een autoweg (max. 100 km/uur) tegengekomen. Je weet niet wat je meemaakt. Zelf zou ik het nooit in mijn grijze kop halen, om daar met zo'n sloom voertuigje te gaan rijden. Daarvoor vind ik het leven nog veel te leuk.
Komende periode ga ik de bus maar weer eens op de brug zetten. Dan kan ik de onderkant eens goed bekijken en daar waar nodig aanpakken met antiroest en tectyl.

Treintjes

Op de zolder van oma en opa stond o.a. een bruine vierkante, hoge koffer met deksel. Toen ik die koffer de eerste keer opende, zag ik tot mijn grote verrassing een treinset compleet met rails en trafo. Ik herinner me nog een groene en blauwe wagon en de glimmende stukken rails. Het geheel was nogal blikkerig.
Toen mijn vader met pensioen was, heeft ie op onze zolder een modelspoorbaan aangelegd met voornamelijk spullen van Fleischmann. Volgens mij was die oude blikken treinset van hem geweest, want bij zijn broers heb ik geen treinenliefhebber aangetroffen. Al kan het zijn dat ik niet goed opgelet heb. Omdat mijn vader ook een liefhebber van C&W muziek was, dit keer een 'trainsong'.

Ik vind dat...

Van mij mag iedereen een mening hebben, hoor. Ook de 4% die telkens geen mening heeft. Dat is ook een mening. Helaas kom ik mensen tegen, die vinden dat mijn mening en/of die van anderen niet ertoe doet. Alleen hun mening telt. Dat op zich al erg genoeg. Maar het kan nog erger. Als ze merken dat je het oneens bent met hun mening, nou dan zwaait er wat. Dan klinkt op een bijtende toon : "Ja, maar ik vind dat....!" Dan is er geen ruimte voor een andere mening. Hoe noemen ze dat ook al weer, als je niet voor je mening mag uitkomen? Volgens de volgers heet dat solidair zijn. Ik noem het monddood maken. Aan dat laatste ben ik 50 jaar geleden gaan ontsnappen.
Interessant is de mening van gedragsdeskundigen. Niet alleen over de mensen die rechtse partijen aanhangen, maar vooral ook hun (felle) tegenstanders. Van de laatsten gaan velen gemaskerd de straat op. Voor mij zijn dat de lafaards, die ik ook geregeld in en rond voetbalstadions en bij pinautomaten zie. Met een beperkt denkvermogen en woordenschat gaan ze snel over op fysiek geweld. Met gesloten vizier.
Volgens deskundigen hebben de tegenstanders vooral erg veel moeite met andersdenkenden, mensen die niet akkoord gaan met de gevestigde orde. Mensen die hun mening uiten, in daadkracht omzetten en niet van plan zijn tot slaafs volgen van de rest. Ze doorbreken bestaande maatschappelijke situaties met een hoge mate van nuchterheid en deskundigheid en niet, zoals hun tegenstanders, sec gebaseerd op emoties. Vanwege de onmacht van de tegenstanders gaan zij over op demoniseren. Zoals een te zorgzame moeder haar kinderen verbiedt om buiten te spelen : "Want dan rijden auto's je dood." En later : "Bromfiets of motorrijden is dodelijk!" Probeer daar maar eens tegenin te gaan. Ik heb het ook alleen maar van lezen en horen zeggen. Al moet ik toegeven dat ik veel in de standpunten van de deskundigen herken.

CCR

Telkens als ik de muziek van Creedence Clearwater Revival hoor, dan denk ik aan mijn militaire dienstplicht terug. Op zich een bijzondere tijd, waarin ik leerde hoe hecht een groep kan worden zonder daar iets speciaals voor hoeven te doen dan samenwerken, elkaar motiveren, stimuleren, respecteren en steunen als het nodig was. Samen uit en samen thuis. Ik denk dat de druk van buitenaf daartoe leidde. Gek dat zo'n hechte groep na anderhalf jaar opeens uiteenvalt en nooit meer bij elkaar komt. Ik heb geen van hen een keer teruggezien of gesproken. Wel een paar van andere groepen. Ik ken de leden van de Bravo groep nog allemaal bij naam en hun persoonlijkheid. Na mijn diensttijd ben ik niet meer zo'n hechte groep tegengekomen. Zelfs de groepen die ik zelf samenstelde kenden niet zo'n sterke teamgeest als de Bravo groep van de C-cie. Waren het de omstandigheden? We waren allemaal onbekend met het fenomeen dienstplicht, de zware opleiding en vooral de druk van een mogelijke nucleaire oorlog en de activiteiten van linkse groeperingen zoals de meedogenloze Baader Meinhof groep (Rote Armee Fraktion). Ik kan me niet herinneren dat we binnen de groep ooit onenigheid hadden.

Domme vragen

Lange tijd heb ik volgehouden dat domme vragen niet bestaan. Totdat er veel veranderde. Menig verslaggever en/of gespreksleider stelt tegenwoordig domme vragen. Zoals laatst, toen een Amsterdamse wethouder van GL werd geïnterviewd. Op een zeker moment werd hem gevraagd of hij door de FvD gefeliciteerd was met de verkiezingsuitslag. Ja dus. Op de vraag of hij ook het FvD lid had gefeliciteerd met hun forse winst, viel de wethouder even stil. Toen zei hij wat onbeholpen lachend : "He... nee." Tot mijn verbazing vroeg de verslaggeefster toen : "Is dat democratie?" Dat was geen domme maar een stomme vraag. Elkaar feliciteren heeft immers niets met democratie te maken. Ze had wat mij betreft moeten vragen : "Is dat een fatsoensnorm van u of van uw partij?"
Soms hoor ik ook stomme vragen tijdens sportuitzendingen.  Dan vraagt men aan de winnaar of ie blij is met zijn overwinning. Helaas heb ik zo'n winnaar nog niet cynisch horen antwoorden met : "Nee, ik ga vanavond in m'n eentje een stille tocht houden."
Tijdens problemen met een vliegtuig liet Transavia de reizigers danig in de kou staan. Vanuit Transavia werd geen contact gelegd met de passagiers. Dus verwachtte ik van de verslaggever aan een vertegenwoordiger van het bedrijf de vraag : "Waarom heeft uw bedrijf geen contact gezocht met de passagiers?" Nee dus. Het ging over het toestel.
De meeste domme vragen worden aan politici gesteld. Er is maar een echte goede vraag die je aan een politicus kunt stellen : "Waarom liegt u zo vaak?"

Op de zolder

Gisteravond werd er gebeld. Toen ik opendeed stond er een kennis van vrouwelijke kunnen op de drempel. Ze vroeg me of ik haar een zaag kon lenen. Omdat ik niet wist wat ze wilde zagen, vroeg ik haar dat. Ik ken haar verder niet zo goed, dus misschien zou ze met een houtzaag een stuk staal willen zagen. Of andersom. Je weet het maar nooit. Ze zei me toen, dat ze de poten van haar ezel wilde inkorten en dat ze daarvoor een houtzaag nodig had. Huh?! Je moet je voorstellen, dat ik kort daarvoor even op de bank zat te suffen. Dus mijn grijze massa was was nog in ruste toen ik de deur opendeed. Hoewel ik het spoor bijster was vroeg ik haar toch even binnen te komen en te wachten. Zelfs toen ik naar het schuurtje liep, vroeg ik me af hoe dat met haar ezel zat. Zou ze zo'n beest in haar achtertuin hebben? Het zal toch niet? Maar ja, dit is wel Flevoland, waar mensen zelfs paarden in hun voortuin mogen houden. Dus... Weer teruggekeerd gaf ik haar de houtzaag. "Dank je", zei ze, "mijn ezel staat veel te hoog op z'n poten. Hij staat nu op zolder, want de nok is daar hoger dan 2.40 meter. Dus ik ga een stuk van de poten afzagen, dan kan ie ook beneden en in de slaapkamer staan." Ja, ze is alleenstaand. Ik keek haar nog steeds enigszins verontrust en compleet sprakeloos aan. Waarschijnlijk merkte ze dat. Ze zei : "Die ezel heb ik zelf gemaakt hoor, toen ik met schilderen begon." Pas toen drong het tot me door wat ze aan het doen was. Ze schildert dus in haar vrije tijd. Vandaar. Maar dan nog. Ze is nogal klein van stuk. Zou ze op een laddertje staan om bij het doek te komen? Het zal allemaal wel. Ik vroeg toch nog even of ik haar kon helpen met die ezel. Maar dat hoefde niet. Ik heb haar succes gewenst.

in de grondverf

Over schilderen gesproken.  "Waar werd oprechter bouw, dan met een man en vrouw, ter wereld ooit gevonden?" In Lelystad dus.
We zijn vanmorgen samen naar de zolder getogen. Daar hebben we de bouwdraad weer opgepakt en zijn naarstig aan de slag gegaan. Terwijl ik een luikje maakte voor de bergruimte onder het dakbeschot, ging Sonja het blanke hout te lijf met een kwast, een roller en een paar potten witte grondverf.
Omdat ik nog wat materiaal over had heb ik een stukje elektriciteit opnieuw aangelegd, zodat het een geheel vormt met de rest. Het oog wil immers nog meer? En we streven naar zo min mogelijk afval.
Tegen het middaguur heb ik wat inkopen gedaan. Onder het schuine dakbeschot heb ik vervolgens een opbergruimte gemaakt met behulp van een aantal planken en plankdragers.

luikje

Met een van de planken ging het niet zo goed. Ik had hem krap een paar millimeter korter moeten afzagen. Gevolg was dat de plank klemde toen we hem wilde plaatsen. Dus Sonja en ik gingen liggend op de grond, het was de onderste plank, aan de slag om hem weer los te wrikken. Uiteindelijk lukte het wel, maar om de pas geverfde wanden te ontzien, lagen we daar wat dom te goochelen met die plank. Op een gegeven moment lagen we beiden lachend onder die plank te spartelen! Haha! Gelukkig was er niemand in de buurt. En ach, het is en blijft veel leuker dan achter de geraniums.

legplanken

Om de stroken onder de vensterbank te kunnen rollen met grondlak, heeft Sonja de vensterbanken verwijderd en de steunen gedemonteerd. Die zijn na het rollen weer erop geschroefd en vervolgens zijn de vensterbankdelen weer teruggeplaatst.  Ja, ja, daar draait Sonja haar hand niet voor om. Daarna hebben we de boel opgeruimd en zijn we via de vuilstort naar huis gereden. Moe, maar zeer voldaan. Het is weer allemaal gelukt! Morgen maar een dagje achter de geraniums.

Geen Russische bemoeienis

Ik heb voor bedrijven gewerkt, waar bepaalde medewerkers / managers continu jacht op mij maakten. Waarom? Omdat ze het oneens waren met de opdracht, die ik op verzoek van de directie uitvoerde. Ach ja, je zult niets beters te doen hebben.
Ze hebben in Amerika een paar jaar flink gegraven en miljoenen dollars uitgegeven om tot de conclusie te komen, dat de Russen niet Trump in het zadel hebben geholpen. De DemocRats zaten al die tijd handen wrijvend te roepen dat het einde van Trump nabij is. Helaas, peanutbutter. En wat is de reactie van de DemocRats op de conclusies van het onderzoek? De Dems zijn woest. Ze willen een gedetailleerde inzage hebben in het onderzoek. Want zij willen hoe dan ook hun gelijk krijgen. Hé, dat komt mij erg bekend voor. Wellicht gaan ze net zoals menige sekte met de Bijbel of de Koran omgaat een plukje hier en een plukje daar uit het onderzoeksrapport halen en daar een eigen verhaal met hun gelijk van maken. Ach ja, je zult maar niets beters te doen hebben.

Goede tijden, slechte tijden.

Ik ben een na oorlogskind. En ik ben er tevreden mee. Ik ben in een tijd opgegroeid en opgevoed, waarin sprake was van hard werken voor weinig geld, min of meer overleven, samenwerken en creatief en zuinig zijn. En uiteraard respect voor vooral ouderen. Na mij zijn andere generaties gekomen, met een heel andere mentaliteit in een veranderende wereld. Samengevat beschrijven sommigen het verschil in generaties als volgt :

Moeilijke tijden maken sterke mensen;
Sterke mensen maken mooie tijden;
Mooie tijden maken zwakke mensen;
Zwakke mensen zorgen voor moeilijke tijden.

Wij, kinderen van vlak na de oorlog, wisten precies hoe we later ons leven zouden moeten inrichten om het beter te krijgen dan onze ouders. De generatie na ons kwam in een keurig gespreid bedje en keken niet vol bewondering, maar met afgunst naar ons. De tijd en energie die men daarin stak, had men beter aan de eigen situatie kunnen besteden.
De golf aan jaloerse mopperkonten heeft een ontevreden generatie opgeleverd, die voor allerlei problemen zorgt, maar er geen een oplost. Goede en slechte tijden zijn er altijd al geweest. Ze veranderen, net als het klimaat. Dus nog even geduld. Het komt goed. Gitaar met 12 snaren :

Dik of corpulent?

Er is steeds meer sprake van een streven om ontwijkende taal te gebruiken. Ik denk dan nuchter : wat verandert dat aan het feit? Stel iemand is dik. Dat ben ik zelf ook een beetje, maar niet zo erg vind ik. Nu ga ik die Billie Turf niet meer als dik benoemen maar ik ga woorden als 'corpulent' of  'gezet' of 'goed doorvoed' gebruiken. Of alleen Billie, al roept die naam ook weer bepaalde associaties op. Wordt zo'n iemand dan opeens 20 kilo lichter? Nee toch? Zo'n iemand blijft dus dik. Veel dikke mensen zijn ook lui. Ik weet niet of ze lui geworden zijn vanwege hun omvang, of dat ze dik geworden zijn vanwege hun luiheid. De kip en het ei dus. Dat geldt overigens niet voor iedereen. Er zijn altijd weer uitzonderingen.
Als ik om me heen kijk zijn de meeste gezond ogende mensen die ik ken dik, omdat ze te weinig bewegen en te veel eten en (geen water) drinken. Toen we naar Curaçao vlogen, en weer terug, zaten vrij veel dikke mensen aan boord. Bij een aantal van hen gingen de kaken onophoudelijk op en neer. Sommigen hadden complete maaltijden bij zich, want het standaard aangeboden eten was voor hen onvoldoende. Toen ik er een paar aan boord zag gaan, was het eerste wat ik toen deed was denken aan onze bagage. Die mocht bepaalde afmetingen en.... aantal kilo's niet overstijgen. Maar als dat gewicht aan en/of in een lichaam zit, dan is het blijkbaar geen enkel probleem. Dan kan ik zelfs 50 kilo meer meenemen. Dat slaat dus nergens op. Men kan beter een maximum gewicht hanteren, dat een som is van het gewicht van de reiziger plus diens bagage. Dat is veel eerlijker en vooral.... veiliger. Je zou maar neerstorten, omdat er te veel dikke mensen aan boord waren. Want ik ben op Schiphol en/of op Hato niet over een weegschaal gelopen. Of heb ik wat gemist? Ik loop namelijk niet met gebogen hoofd.

Een pottengeloof?

Aan de muur van ons huisje heb ik een ris bloempotten opgehangen. Het is een soort van pottenopslag aan een touwtje. Een buurtbewoner vroeg mij een keer wijzend naar die potten : "Heeft dat te maken met uw geloof?" Ja, echt waar! Omdat de vraag nogal serieus overkwam begeleid door een ernstige blik heb ik maar niet geantwoord met : "Ik geloof niet in potten." Dat zou misschien door hem en velen met hem in ons landje als een soort een haatverklaring geïnterpreteerd kunnen worden. Ik kende hem toen nog niet zo goed. "Ik geloof niet in bloemen of planten" had ook gekund, maar dat zou dan in strijd zijn met het groen en de kleuren de tuin. Dus hield ik mijn reactie beperkt tot : "Nee hoor." Op mijn vraag vanwaar die gedachte, kreeg ik als antwoord een eenvoudig "O, zomaar."
Ik heb hem alsnog uitgelegd, dat het geheel een ietwat kunstzinnige manier was om die lege bloempotten te bewaren. Meer niet. Maar of ie dat geloofde, dat weet ik nog steeds niet.

Nederland - Duitsland

Al vrij snel concludeerde ik dat Oranje deze wedstrijd niet zou gaan winnen. Ik zag een ouderwets spelend Duitsland en een dito Oranje. Of wel scherp en snel versus weinig geconcentreerd en traag. Met een foutenfestival aan Nederlandse kant en veel ballen naar achteren.
De tweede helft bracht even een opleving die tot de gelijkmaker leidde. Maar toen dook weer het oude Oranje op. Spelers die dachten al aan het eindsignaal en een gelijkspel. Maar ja, Löw gooide nog even Reus in het veld. Wie geregeld de Bundesliga volgt, weet waarom. Niet voor een gelijkspel, maar om te winnen! Maar Oranje sukkelde verder naar de laatste minuten. Met een geregeld arrogant spelende De Jong in de defensie, een mindere Van Dijk en een vaak te trage Denzel Dumfries. Als aanvoerder had ik De Jong en Dumfries een paar keer op hun duvel gegeven.
Eerlijk gezegd moest ik glimlachen toen Duitsland op de valreep naar de winst greep. Ik zat er gewoon op te wachten. Het verlies zal hopelijk een positief effect hebben op Oranje. Voortaan niet meer juichen : 'We zijn er bijna, we zijn er bijna!' Vooral niet tegen Duitsers. Die spelen met een heel andere mentaliteit. Een mentaliteit die enkel voor de winst gaat. Dit Oranje is nog niet zover.

Sponzige remmen

Na het herstellen van de lek gestoten remleiding heb ik het systeem ontlucht volgens de een-mans-methode. Maar die vorm van ontluchten leidde niet tot het gewenste resultaat. Op de Ducato zit overigens geen ABS. Ik heb het flesje trouwens op hoogte gezet, zodat luchtbellen niet bij de nippel zouden kunnen blijven hangen.
Afgelopen zaterdag heb ik samen met Sonja de leidingen ontlucht. Dacht ik, want het remmen bleef toch nog wat sponzig (trapte zachtjes door). Toen we het er gisteren achter de koffie over hadden, kreeg ik te horen, dat het ontluchten van de remmen linksvoor een zachtere rempedaaldruk gaf. Ik heb dat blijkbaar niet gehoord, verkeerd begrepen of niet goed geluisterd. Tja, met mijn functioneren wordt het scala aan mogelijke OOR-zaken alsmaar groter. Haha! We hebben een strijdplan gemaakt om het hele systeem nogmaals te ontluchten.

Vanmorgen was het zover. Ik had alles klaargezet en Sonja kroop in de cabine. Over en weer klonk het Ja!, Stop!, 'Los!' en 'Oke!'. Na eerste beide achterremmen gedaan te hebben, begonnen we nieuwsgierig aan de linker voorrem. Wat denk je? Daar kwam me daar een partij lucht uitzetten! Met die hoeveelheid kon een wielrenner een flinke sprint trekken. Sonja had dus gelijk. We bleven de ontluchtingsprocedure herhalen totdat het doorzichtige slangetje enkel remolie liet zien. Als laatste hebben we de remmen rechts voor ontlucht. Aan de voorzijde bevinden zich dubbele zuigers en dus dubbele nippels, dus twee keer ontluchten per wiel.
Tussentijds heb ik uiteraard het reservoir met remvloeistof gecontroleerd en af en toe bijgevuld. Om te voorkomen dat ik via dat reservoir lucht in de leidingen zou laten pompen.
De remmentest was formidabel. Ik heb een paar keer een noodstop gemaakt en ben corpulent tevreden.

Naar de jaren 80

Met muziek uit de jaren 80 komen vooral herinneringen uit het pittoreske zilverstadje Schoonhoven naar boven borrelen. De leuke, gezellige jaren in de Gildemeestersstraat, vlakbij de vakschool. Een knusse eengezinswoning met een tuintje voor en achter. Vissen in de Lek en de poldersloten, binnendoor fietsen naar Haastrecht en Gouda en windsurfen in Reeuwijk. Winkelen in Gouda en Utrecht en in het weekend naar Leiderdorp. In die tijd werkte ik o.a. in Gouda aan een opdracht voor Olivetti en studeerde ik 's avonds aan de Haagse Hogeschool. De kinderen (2) zaten op de basisschool en onze hond heette Asco, een Duitse staande en de dakhaas heette Boefie.
In onze eerste koopwoning begon ik steeds meer te klussen. En uiteraard groeide mijn platenverzameling.

Een ommetje gemaakt

Vanmorgen, nadat ik de gordijnen had opengetrokken om een nieuwe zondag binnen te laten, heb ik het ontbijt gemaakt. Fenna had als eerste haar boterham naar binnen. We zijn toen naar buiten gegaan voor de dagelijkse ochtendwandeling door het Dorpsbos. Onderweg kwamen we aan halve muis tegen. "Beter een halve muis dan een lege voerbak", heeft een kat vast gedacht. Het kopje was eraf gegeten. Logisch, want als je bij het staartje begint, kan zo'n beestje in je lip bijten. Fenna had geen trek. Het is meer iets voor onze Tom.
Het was heerlijk stil in het bos, afgezien van fluitende vogels. We besloten een andere route te lopen. Langs dat deel staat een bankje. Al eerder had ik daar veel zwerfvuil gezien van klimaatspijbelaars, ook wel puberende schooljeugd genoemd. Ik had een kleine lege broodzak bij me. Dit keer heb ik enkel de lege blikjes en wat verpakkingsmaterialen opgeraapt. Ik heb daarvoor een (schoon, gevuld is weliswaar lekker warm maar minder leuk om in te knijpen) hondenpoepzakje als handschoen gebruikt. Tijdens het opruimen zag ik veel lege bierflesjes liggen van de wat oudere jeugd. Zo te zien liggen die daar al heel erg lang. Dus we gaan beslist nog een keer dat ommetje maken. Voor het zwaardere werk.

All I want (cover)

Soms is een cover nog mooier dan het origineel : All I want (Kodaline) tijdens de UK Blind Auditions :

Rood haar

Dit berichtje kwam voorbij :

Triest & boos...

Mijn lieve Julian, 7 jaar, geboren met prachtige rossige haren, i love it 🧡.
Hij haat het, wil het liefst naar de kapper om het af te knippen óf te verven. Voelt zich lelijk en heeft er dagelijks verdriet om. Waarom?
Hij wordt dagelijks gepest om zijn haarkleur of mag soms zelfs niet mee doen met buitenspelen. Ik dacht dat dit gebeurde in 1950, niet in fucking anno 2019. Wat ik met deze post wil bereiken?
Om aan mijn zoon (en alle andere gingers) te laten zien dat deze haarkleur rockt! 🧡
Slechts 2% van de bevolking heeft deze haarkleur van nature ✨.
Ik hoop dat deze post massaal gedeeld gaat worden, zodat ik dit aan mijn mooie rooie kan laten zien 🙌🏻.

Let love rule

Tja, rood haar, een bruin kleurtje, sproetjes, dikke lippen, flaporen, hondenogen, kattenkoppen, paardenkonten, varkensrimpels / zwembandjes, muggenzifter, mierenneukers, Griekse neuzen, kaalheid, te veel haargroei, caviawangen, varkenspootjes, ooievaarskuiten, sinaasappelhuidjes enz. Er zijn altijd weer fysieke zaken waar men iemand mee kan plagen. Als kind heb ik vanwege het plagen / pesten in eerste instantie het advies van mijn moeder en oma opgevolgd. Maar dat leidde niet tot het door mij gewenste resultaat. Praten of zwijgen hielp niet. Dus heb ik maar de mouwtjes opgestroopt, een stok onder mijn jasje verstopt en een paar klappen uitgedeeld. Dat hielp uitstekend. Hoe dan ook Julian, sommige mensen vinden mij vreemd, zolang ik mezelf maar gewoon blijf vinden. Da's veel belangrijker.

Afvalscheiding

In ons keukentje hebben we een drietal afvalbakjes en een rode zak. Alle bedoeld voor het scheiden van het afval. Dus een gft bak, een grote ton voor het plastic, verpakkingen en blik, een bak voor het restafval en een rode zak voor het papier. Ik mag wel zeggen dat wij serieus met de scheiding omgaan. Als je zo milieubewust bezig bent, is het niet leuk om beticht te worden van 'ander afval in de kliko', zoals de ophaaldienst gemakshalve beweert. Dat kan hooguit gebeuren, wanneer derden stiekem hun afval in onze kliko dumpen. Van zo'n optie mag je als vuilophaler ook best uitgaan.

Roestbestrijding

op 'n trappie

...toen...

Weleens helemaal vergeten, dat je op een trap staat en even een stap opzij maakte? Nee? Gelukkig maar. Ik ook niet hoor, al ben ik soms bang dat ik zelfs zoiets zal vergeten. Maar ja, dat is dan hard wakker worden. Ik kan hooguit vallen. Haha!

.. en nu....

Tegen het middaguur was ik weer in de loods. Na de winterse periode heb ik de bus gecontroleerd op roestvorming. Er waren een paar kleine plekjes en zowaar een gaatje in een dorpel. Dat gaatje heb ik subiet aangepakt en vandaag afgewerkt. Dus dat betekende schuren en in de (anti roest) grondverf zetten. Terwijl de grondverf droogde, heb ik de aluminium peesrails licht opgeschuurd en vervolgens opnieuw in een primer gezet. Ik stond daarvoor op een trap zeer ontspannen te lakken. Ook de rail op de schuifdeur, bedoeld voor het zonnedoek, heb ik geschuurd en in de primer gezet. Het is een speciale primer, die ook corrosie moet voorkomen. Als de primer droog is worden beide peesrails weer mat zwart gespoten. Ik heb daarna de kleine plekjes aangepakt. Inmiddels was de dorpel droog en kon ik een eerste laag met mat zwarte lak spuiten. Het rode deel moest nog wachten. Tot nu toe vind ik het herstel geslaagd.

Wat een zielepieten!

Ik ben benieuwd hoe lang men blijft zeuren en nare opmerkingen maken aan het adres van Baudet en zijn FvD. Ze komen voornamelijk uit de hoek van de verplichte solidariteit. Zo noem ik het maar. Dat zijn mensen met wie je het altijd eens moet zijn. Er is bij hen geen ruimte voor een andere mening. O wee, als je die toch durft te ventileren. Dan ben je in hun ogen een beest, een gek of niets. Ik had snel niets met het woord solidair. Het woord wordt vaak gebruikt door mensen, die in de jaren 60 en 70 zijn opgevoed. Die hebben te vaak hun zin gekregen. Hun ouders zijn te vaak solidair met hen geweest. Een mooi woord voor : verwennen in plaats van opvoeden. Ik denk dat het verschijnsel zo is ontstaan.
Het zal hier net zo vergaan als in Amerika, waar de Democraten nog steeds geen genoegen nemen met de winst van Trump. Ook daar besteden velen dagelijks hun tijd aan het onheus bejegenen van hun president. Er zijn er die er hun geld mee 'verdienen' in / met praatprogramma's. Dat is hier overigens ook zo.  Die zeurende jaloerse tegenstanders 'verdienen' dankzij Baudet hun geld. Maar dat is dan ook weer typisch links gedrag : links lullen en (van) rechts vangen.
Zoals Freek de Jonge zich misdroeg tijdens nota bene een minuut stilte voor de Utrechtse slachtoffers is een regelrechte schande. En wat meldt de NOS hierover? Die kopt met De Jonge doet statement tegen Baudet. Dat had moeten zijn De Jonge verstoort herdenking. De komende jaren zal het enkel in negatieve zin over Baudet en de FvD gaan. Het zij zo.
De docent die om Volkert vd G riep, is geschorst. Men vond zijn tweet / oproep haatdragend. Zo zie je maar weer : ongestraft haat prediken mag alleen als je islamiet bent.

Mooi weertje!

Met het mooie weer ga ik natuurlijk niet op een zolder staan klussen. Toch ben ik vanmorgen weer even bezig geweest. Toen ik vooraf Fenna uitliet, hing er een flinke mist. Ik besloot dat zonloze deel van de dag zinvol te benutten door toch even naar de dakkapel te gaan.
Onderweg kwam ik een gehaaste Jumbo medewerker tegen. Waarschijnlijk besmet met het Max Verstappen virus racete hij in zijn combi richting Lelystad, terwijl hij andere weggebruikers inhaalde. Daar doe ik dus niet aan mee. Ik heb geen haast en... het was mistig. Toen ik in Lelystad aankwam, zag ik een ooievaar hoog op een nest staan. Die beesten ken ik nog van vroeger, toen ze baby's brachten. Later kwam de vroedvrouw en weer later de verloskundige. Totdat een schoolvriendje op Curaçao haarfijn uitlegde aan de hand van een kudde geiten en een paar bokken, waar die baby's nou echt vandaan kwamen. Dat was naar aanleiding van mamma's zwangerschap. Zijn voorlichting leerde ons : We betalen ze dus gewoon uit eigen zak.
Onder de dakkapel heb ik het elektrisch deel afgerond. Hoera! De dubbele schakelaar paste mooi in de bestaande doos, al moest ik die wel wat bewerken. De doos stak aan één kant een stukje boven de wand uit, waardoor het afdekplaatje van de schakelaar niet mooi vlak op de muur kwam te zitten. Ik heb met een scherp mes het opstekende stukje van de doos weggesneden.
Helaas was de wand een houten. Het is een raamwerk van balken, waarop multiplex platen genageld zijn. Zodoende heb ik de leidingen niet mooi in de holle ruimte in de wand weg kunnen werken. Dan had ik dat deel van de wand moeten slopen. En dat zag ik niet zo zitten. Maar straks, wanneer alles geverfd en gerold is, zullen dat soort zaken nauwelijks opvallen. Daarna heb ik nog wat schroefgaten en plekjes geplamuurd en een handgreepje geplaatst op het deurtje dat toegang biedt aan de ruimte onder het dakbeschot.
De tijd vloog voorbij, want het was inmiddels drie uur later geworden. Dus vlug de boel opgeruimd en weekend vieren. Beginnend in de zon. Net als de ooievaar op het nest toen ik dat weer passeerde.

Lili Marleen

Dit liedje van Marlene Dietrich heeft voor mij wat melancholisch en nostalgisch in zich. De jaren 50, mijn jeugd, toen er nog veel sociale cohesie was. Zo'n liedje mooi vinden, maakte je toen zelfs nog geen rotmof of NSB'er. Je was gewoon een liefhebber van mooie muziek.

Volop slechte verliezers

De slechte verliezers laten zich weer volop horen. Winnaar Baudet wordt door diverse mensen als een kwalijke genius neergezet. Een quasi journalist refereerde zelfs aan de jaren 30, de opkomst van het Nationaal Socialisme.  Alsof de politieke partij Denk gelijk is aan de IS.
Er is zelfs iemand, nota bene een docent, die vanwege de winst van Baudet via de sociale media om Volkert v.d. G. ging roepen. Hoe ziek kan je van geest zijn. En dat voor een docent. Toen hij vervolgens op zijn gedrag werd aangesproken, deed ie het af alsof ie wat te enthousiast was geweest en bood ie zijn 'oprechte' excuses aan. Wat een lafaard. Maar ja, het ging niet om Mohammed, dus zal er verder geen sancties komen. Het Nederland zoals ik dat van vroeger kende, is niet meer.

Vieze Klimaatspijbelaar

Vanmorgen zag ik hoe een scholiere op de fiets een verpakking in de berm gooide. Ik stond met Fenna te ver van het gebeuren af, anders had ik haar zeker aangesproken. Ik bedoel, die berm daar is mooi groen en er lag daar helemaal geen zwerfvuil. En dan komt zo'n kleine klimaatspijbelaar (het woord bestaat volgens mijn spellingscontrole niet en toch kan ik het typen) de boel vervuilen. Ja beste ouders, ook verantwoord omgaan met het milieu begint aan de eettafel.
Ps. Ja, ik heb het alsnog opgeruimd.

Geluk bij een ongeluk

Het zat weer even tegen, mensen. Ik moest weer eens een lesje leren. Ik was in de loods bezig met het reinigen van een van de remschijven. Wat denk je? Toen ik de remslangen controleerde of ze nog goed bevestigd waren, schoot ik met de steeksleutel uit en raakte een remleiding.

rvs gaasje met plastic drukveer

Ik vreesde het ergste, maar in eerste instantie zag ik niets. Pas na een paar minuten verscheen tergend langzaam een druppel bij de aansluiting. Grrr! Ik ging dus voor iets simpels en kreeg als resultaat een lekke aansluiting. Nadat ik de leiding gedemonteerd had, heb ik opnieuw een flens gedraaid. Dat ging aanzienlijk langzamer en moeizamer, dan gezegd en geschreven. Maar na een halfuur prutsen was de leiding gerepareerd.
Omdat ik het portier aan de passagierskant geopend had, zag ik al liggend op de grond een paar vreemde bultjes boven op de drempel. Een soort van jeugdpuisten of, afgaande op de leeftijd van de wagen, vochtbultjes. Het plekje bevond zich precies recht tegenover een vochtafvoer aan de onderzijde van het portier. Was het gestaag druppelen van regen- en/of waswater de boosdoener? Het portier zelf mankeerde niets.
Ik ben die bultjes maar gelijk tamelijk rigoureus te lijf gegaan met de slijptol met een lamellenschuurschijf erop. Ja, dat doe ik dan liever dan er een sticker overheen plakken.
Na flink schuren verscheen zowaar een gat in de drempel! Ik heb dat gat en de directe omgeving roestvrij gemaakt en met een roestomvormer behandeld. De boel kleurde van bruin naar zwart. Het gat viel wat groter uit, omdat ik alle aangetaste Italiaanse blik heb verwijderd. Om de boel netjes met polyester plamuur te kunnen dichten, heb ik een beroep moeten doen op mijn creativiteit. In de ruimte onder het gat moest iets komen, om te voorkomen dat alle plamuur in de holle ruimte zou verdwijnen. Na veel nadenken heb ik deze uitdaging als volgt opgelost. Uit het deksel van een oude plastieken emmer heb ik een reepje gesneden. Het was een tamelijk taai, buigzaam rechthoekig stukje, dat ik als een drukveer wilde gebruiken. Dat heb ik als eerste in de opening laten zakken en toen dusdanig aangedrukt, dat het in de holle ruimte krom ging staan. Met de bovenkant tegen de randen van het gat. Van een stukje rvs gaas (leve het demonteren van cv ketels!) heb ik ook wat afgezaagd, om direct achter het gat te plaatsen. Zeg maar tussen het plastic reepje / drukveertje en de carrosserie in. Het idee lukte wonderwel met als eindresultaat : een stukje rvs gaas achter tegen het gat gedrukt. Hoera! Altijd erg fijn als iets lukt. Dat reepje plastic in die holle ruimte kan geen kwaad. Daarna heb ik de 2 componenten van het plamuur gemengd en nogal ruim opgebracht. Dat doe ik met opzet, vanwege een mooiere afwerking. Dat plamuurspul mag van mij voorlopig uitharden, want ik heb nog wat andere dingen te doen. Zoals het ontluchten van de remmen en opruimwerkzaamheden. Gelukkig had ik een lunchpakketje meegenomen.
Wat een middag. Maar goed, ik zeg maar zo, "Een lekkende remleiding heeft een ernstig roestprobleem doen voorkomen." Een geluk bij een ongeluk.  Anderen noemen het dubbel pech.

Enge sfeer

Ik was in dat jaar nog geen 5. Soms was die sfeer te merken. Volgens mij is het nooit voorbij gegaan.

Muggen, aasvliegen, schoensmeer en een ezel

Terwijl Willem, na het onderwerp “Soms gaat het fout” (2 maart j.l.), met zijn bijna dagelijks geschreven stukjes inmiddels al weer vele mijlen verder is kom ik pas nú nog eens aansch....n! met een reactie daarop. Tja, niet iedereen dénkt nou eenmaal zo snel als hij, laat staan; schríjft zo snel als hij. Hopelijk is mijn stukje goed genoeg voor een moment van bezinning.
Het lezen van het stukje van Willem, over zijn ervaring bij het poetsen van de motorkap van zijn camperbus, bracht bij mij een zeer vervelende gebeurtenis in herinnering. Inmiddels al weer jáááren geleden stond op onze kalender een familiebezoek genoteerd maar juist voor díe dag, en óók voor de rest van die week, werden tropische temperaturen voorspeld! Ai, ... ons verouderd model auto had nog geen airco en we zagen eigenlijk een beetje op tegen de rit van een paar honderd kilometer en weer terug naar huis laat in de avond. Onze altijd behulpzame buurman (nét als Willem), een Indo* (nét als Willem), begreep ons probleem en bood spontaan aan die dag zijn spiksplinternieuwe auto, mét airco, te gebruiken. Dat verraste ons wél enigszins maar we konden zijn vriendelijke aanbod natuurlijk niet afslaan en gingen de andere dag opgewekt op stap.
*) Bij het gebruik van het woord “Indo” twijfel ik altijd een beetje. Ik weet dat het ooit als een “Geuzennaam” werd beschouwd/gevoeld.... maar toch!? Wordt het nu wél of níet als een belediging ervaren door mensen van deze (ook half)-Indonesische bevolkingsgroep? Het woord “Blauwe” zal ik beslist nóóit gebruiken!!! maar een hele goede Indo-vriend mag ik wél “Píndo” noemen en deze heeft mij hiervoor nog nooit een derde
blauwe oog geslagen. Er is wel eens een afkorting bedacht voor I.N.D.O.; “In Nederland Door Omstandigheden”, maar juist voor de omstandigheden, waaronder deze ‘landgenoten’ toentertijd werden ontvangen/opgevangen en ondergebracht/gehuisvest, moet Nederland zich na ruim 70 jaar nog steeds de ogen uit de kop schamen! Maar, … ‘landgenoten’? dankzij de V.O.C.?!
V.O.C. betekent in mijn ogen n.l: ‘Vuile’ Oplichters Combinatie.
Citaat Internet: De VOC ontwikkelde zich tot een geduchte macht. ‘Hier kan iets groots verricht worden’, schreef Jan Pieterszoon Coen aan de Heren XVII, het VOC-bestuur in het verre vaderland. Hij veroverde in 1619 de stad Jayakarta en stichtte er Batavia. Coen schreef dat ‘Jacatra de treffelycxte plaetse van gansch Indien’ zou worden en dat de reputatie van de Nederlanders door de verovering was gestegen. ‘Nu sal elckeen soeken onse vrient te wesen’. Delen van Java werden bezet, Ambon en Ternate in de Molukken werden onderworpen, en de bevolking gedwongen om specerijen te verbouwen. Ook elders in Azië kreeg de VOC met overreding of geweld voet aan de grond. Er werden forten gebouwd in Zuid-Afrika, India, in Ceylon (Sri Lanka) en Makassar. China werd aangedaan, en toen de Shogun van Japan in 1641 zijn land sloot voor buitenlanders, kreeg de VOC als enige toestemming om vanaf het eilandje Decima bij Nagasaki handel te blijven drijven.

Zie óók: Theaterkrant

Wordt vervolgd; met de autorit (mét airco!)

Fan-tilator

Een Indo

Nee Fan-tilator, ik heb geen enkele moeite met het woord Indo. Ik ben er toch één? Als kind had ik wel wat moeite met mijn 'anders zijn'. Maar dat was vanwege de nare plagerijen met vechtpartijen als gevolg. Toch liep ik trots mijn rondjes terwijl mijn klasgenootjes zongen Moriaantje zo zwart als roet. Daar denk ik nog steeds met een glimlach aan terug. Ik heb ook vaak gelachen en/of mee gelachen om menig rare opmerking over mijn kleurtje en/of afkomst. Zoals de vragen of ik op de grond zit als ik eet, of het echt zo is dat wij met spiegeltjes en kralen uit de bomen zijn gelokt, of ik dat rare eten elke dag niet onderhand zat ben en of ik inmiddels hier gewend ben geraakt. O ja, en hoe het kan dat iemand met mijn kleurtje zo'n goede baan heeft. Haha! Veel vragen en opmerkingen die duiden op onwetendheid.

Velen kennen de geschiedenis van Indië / Indonesië niet of nauwelijks. Zij doen voorkomen alsof alleen in Europa oorlogen gewoed hebben en concentratiekampen bestonden. Er bestond zelfs lange tijd tot zelfs na de oorlog een zekere aversie tegen de Indische Nederlanders. Ook op regeringsniveau. En toch : we zijn Nederlanders met slechts één paspoort!
Ik werd nog trotser op mijn Indo zijn, toen sinds de jaren 70 steeds meer klachten kwamen over anderen met een andere culturele achtergrond dan de onze. De Molukse kwestie en vooral acties zorgden voor wat weerstand. Er kwamen klachten over mensen die niet wilden integreren en zich zelfs tegen ons, Nederlanders, keerden en nog steeds keren. Nee, zo ben ik niet en zo zijn in het algemeen Indo's niet. Indo's zijn ondanks de weerstanden stilletjes opgegaan in de Nederlandse samenleving. Daarbij gedroegen ze zich buitenshuis als westerse Nederlanders en thuis als Indo. Een voorbeeld voor menige niet westerse dwarsligger.
Zelf ben ik trots op het feit, dat ik als Indo het vrij ver geschopt heb. Ook ik had te maken met weerstanden. Maar ik ben niet bij de pakken gaan neerzitten en heb me niet gekeerd tegen hen die mij probeerden pootje te lichten. Ik heb 'een zoete wraak' genomen via mijn inzet en resultaten en op die manier laten zien dat mensen met een kleurtje niet per definitie dom en lui zijn en wel degelijk in staat zijn tot samenwerken.

Democratie en discriminatie

Je zou verwachten dat de FvD na de enorme winst straks flink wat in de politieke pap te brokkelen zal krijgen. Helaas zijn de geluiden na deze verkiezingen al weer anders. De meeste stemmen gelden dus niet en de FvD wordt door de gevestigde orde op voorhand uitgesloten, gediscrimineerd.
Opvallend zijn weer de randverschijnselen rond deze verkiezingen. Er is veel te weinig objectiviteit bij de (NOS NPO) 'deskundigen', waarvan de meesten zeggen de uitslag niet te (willen) begrijpen. Slechts sporadisch hoor ik over een ontevreden kiezer, die het huidige regeringsbeleid afkeurt en via de FvD en GL een signaal afgeeft.
Bij de toekomstverwachtingen op het gebied van regeren en samenwerken hoor ik niemand van de politieke deskundigen iets zeggen over het 'discrimineren' van de stemmers op de FvD. Men komt weer met de oude plaatjes, waarin zelfs de VVD eventueel met de SP gaat samenwerken om de FvD en de PVV uit te sluiten.
De NOS weet mij zelfs te vertellen dat ik als FvD stemmer laag opgeleid ben. En ik maar denken dat stemmen geheim is. Waarom presenteert de NOS dit soort verzonnen shit? Volgens mij louter uit rancune, linkse stemming makerij. De democratie maakt geleidelijk plaats voor een aristocratie, waarin enkel de gevestigde partijen de dienst uit (willen blijven) maken inclusief de bijbehorende nationale media.
Ik heb de uitslagen van de Tegenpartij en de Partij tegen Enge Buren helaas gemist.

Stemwijzer

Velen houden deze stemwijzer op z'n kop. Oké, de volgorde is niet helemaal in orde. Maar met een beetje gezond verstand kom je een heel eind. Zeggen ze.

TP = Tegenpartij, PteB, Partij tegen enge Buren.

Moeilijk doen

Soms blijft een bepaald liedje in mijn grijze hoofd rondzingen. Een liedje dus. Over het algemeen heb ik geen kwesties aan mijn hoofd, die maar stress veroorzakend blijven rondzingen. Ik neem liever snel een besluit om dat  soort van rondzingen te voorkomen. Om het maar zo te zeggen : ik ken mensen die met hun vingers tussen de deur zitten, terwijl hun actie beperkt blijft tot geschreeuw van pijn. Zelf zou ik direct de deur open zwiepen. Het is misschien een wat manke vergelijking, maar wat ik ermee wil zeggen is dat veel 'problemen' eenvoudig opgelost kunnen worden.
Ik begrijp dan ook niet wat mensen ermee winnen, door geen besluiten te nemen. Wie zo draalt beloopt niet alleen de kans op stress, maar laat ook veel kansen voorbijgaan. Zoals bij voorbeeld op een koopjesmarkt. Als ik daar iets leuks of interessants zie, besluit ik niet om maar later terug te komen. Want dan is het zeker weten al verkocht. Ja, soms moet ik snel beslissen tegen het impulsieve aan.
Dat wil niet zeggen dat het mij nooit overkomt, hoor. Maar dan leg ik zoiets snel naast me neer in een vorm van berusting : pech gehad. Ik lig daar geen minuut van wakker. Maar dat kan ook komen vanwege mijn slecht geheugen. Maar zodra iets anders dan een liedje in mijn hoofd gaat rondzingen, neem ik maatregelen om mijn hoofd weer te ontlasten. Uiteraard enkel wanneer ik er iets aan kan doen. Als er niets aan te doen valt, heb ik nergens last van. Niet moeilijk doen.

Naar het stembureau

Vandaag gaan we stemmen. Het gaat om de verkiezingen voor de Provinciale Staten en de Waterschappen. Maar daar heb ik nauwelijks iets van gemerkt, want enkel de nationale politiek was in beeld.
Met de Waterschappen heb ik per definitie weinig op. Als organisatie is ie overbodig, dus onnodige kosten. Wat de taakstelling betreft, kan ie bij Rijkswaterstaat ondergebracht worden. Als ik enkel het kantoorpand van zo'n schap zie, dan krijg ik de rillingen.
En de Provincie dan? Het gedoe rond de Oostvaardersplassen heeft ook de lokale politiek blootgelegd. Voor de rest geen nieuws. In wezen komt die overeen met de nationale, waarin vooral het eigen belang prevaleert.
De kwesties waar ik over nadenk zijn de immigratie, de integratie (inclusief discriminatie), de zorg en de armoedebestrijding.
Een verantwoorde aanpak van de immigratie en integratie zal de criminaliteit af- en de veiligheid doen toenemen. De zorgkosten zijn veel te hoog en de macht van de farmaceutische industrie is te groot. Ik vind dat de overheid eens moet opstaan tegen nare ziekten. Dan maar minder oorlogstuig en zinloze missies.
Armoede maakt mensen kansarm. Ik vind het niet correct vreemdelingen voorrang te geven boven onze eigen mensen in het algemeen en de zieken en/of armen in het bijzonder.
Bedrijven dienen CO2 belasting te betalen, immers : de vervuiler betaalt. En houd op met dat klimaatgedoe, ga aan ons milieu werken. Op een eerlijke en vooral logische manier. Zorg dan ook voor meer uniformiteit als het om regelgeving (o.a. milieuzones) gaat. Ga over op Russisch gas en verbeter de onderlinge politieke relatie. Al was het maar voor de duur van de overstap naar wind- en zonne-energie.
Zo en nu kiezen en stemmen met in het achterhoofd de Eerste Kamer.

Het schiet al aardig op

met de afbouw van de dakkapel. Vanmorgen werd ik zowaar verwelkomd door de zon! Daar krijgt een mens als ik wat meer energie van. Ik had voor vanmorgen drie actiepunten staan met als vierde een gevolg van de eerste drie : inkopen doen.
We kregen het verzoek voor nog een extra aansluitpunt voor elektriciteit. Die moet in het midden van de nokbalk komen. Het punt moest via een schakelaar bediend gaan worden. Het plan was de huidige enkele te vervangen door een dubbele schakelaar. De enkele bediende de oude zolderlamp recht boven de schakelaar. Daar was op een ingebouwde lasdoos een lamp gemonteerd. Die lasdoos heb ik gebruikt om een extra leiding naar het midden van de nokbalk te trekken.

Ik heb na aankomst eerst de voorraad gecontroleerd. Er was nog voldoende installatiedraad (zwart en blauw) en in de lasdoos waren ook nog aansluitmogelijkheden. Ik heb zo'n 4 meter pvc buis gekocht, een dubbele inbouw schakelaar en een lasdoosje. Na terugkeer heb ik eerst de pvc buis aangebracht. Er moesten drie bochten gemaakt worden. Daarvoor heb de de restanten van de flexibele pvc buis gebruikt, samen met de nog aanwezige koppelstukken. Dankzij de flexibele buis, kon ik de leiding mooi strak tegen de wand en het dakbeschot klemmen met beugels. Daarna heb ik aan het eind de kleine lasdoos bevestigd en de bedrading er doorheen getrokken.
Toen vond ik het al weer genoeg. Rest nog de aansluiting in de oude lasdoos, het verplaatsen van de oude lamp en het vervangen van de enkele voor een dubbele schakelaar. Maar voor nu ben ik er even klaar mee.
Ik ben verdergegaan met het afwerken van een opening tussen een oude muur en de nieuwe tussenwand. Dat was weer passen, meten en zagen. Het gat werd afgedekt met een plaatje hout van 66 x 8 cm. Zoals de boel er nu bijstaat, zou er geschilderd kunnen worden. Maar ik maak liever eerst de boel af. De vensterbank moet nog definitief vastgezet worden. Kieren moeten ook nog gekit worden en het deurtje dat toegang biedt tot de ruimte onder het dakbeschot moet nog gemaakt worden. Tegen de buitenmuur komt nog een rek met wat legplanken.
Als dat alles gebeurd is, rest nog het aanleggen van extra wandcontactdozen in het oude deel van de zolder. We zijn er dan bijna.

Omdat het moest; He's my brother

"Kijk maar uit, je kunt eraan kapot gaan", zo werd ik gewaarschuwd. Maar ik kon niet anders. Ik moest hem bijstaan. Ik heb het gedaan en ik ben er bijna aan kapot gegaan. En toch, toch heb ik er geen moment spijt van gehad. Hij was mijn broertje. Ik moet telkens aan hem en mijn andere broer denken, als ik dit nummer hoor.