De eerste herinnering die ik heb aan iemand, die niet aan zichzelf wenste te werken dateert uit de jaren 60. Een klasgenoot (plm. 15 jaar) zei op wat neerslachtige toon, dat hij nu eenmaal zo was. Hij werd vaak voor slappe zak uitgemaakt. Ik vond hem wat sneu. Als jonge puber (12-13 jaar) wilde ik dat magere lijf van mij wat meer body geven. Mijn oudere broer had het over Tarzan in de Hongerwinter, mijn pa over een volgescheten palingvel. Pa werkte bij de Marine, vandaar. Dus begon ik aan oefeningen te doen volgens de Charles Atlas methode. Nee, ik slikte geen pillen en nam ook geen drankjes en/of injecties. Gewoon puur natuur. En ik begon aan sport te doen. Ik voetbalde al met mijn spillebeentjes. Straatvoetbal, want lidmaatschap van een vereniging was niet gratis. In die tijd boksen en judo op bevel van mijn pa. In de marinierskazerne Suffisant. Zelf had ik liever voor honkbal of volleybal gekozen. Maar ja, ik moest enkel luisteren en goed doen.
Al sportend probeerde ik aan mijn uiterlijk te werken en daarmee mijn zelfbeeld wat op te krikken. Toen ik niet veel later als spelverdeler aan volleybal begon, merkte ik dat ik me beter moest focussen op mijn medespelers. Hen inschatten in hoeverre zij meer oefening en dus letterlijk meer ballen moesten krijgen. Weer later werkte ik aan mijn sociale vaardigheden en aspecten rond leidinggeven / coachen en leerde ik (nog meer / beter) luisteren en tussen de regels door lezen. Ik mag wel zeggen dat ik veel aan mezelf gesleuteld heb en dat ik dat als positief heb ervaren en nog dagelijks van de voordelen van geniet. Ik vond al die leerstof erg interessant en vaak herkenbaar. Ik leerde ook veel door goed op te letten en uiteraard door fouten te maken.
Vanwege de aanpak van mijn eigen ikkie, kan ik weinig begrip opbrengen voor mensen die weigeren aan zichzelf te werken. En dat terwijl zij dagelijks last ondervinden van hun eigen beperkte manier van functioneren. Zo zou ik niet willen en kunnen leven. Net alsof ik op die manier al klagend, zuchtend en steunend door het leven sjok. Mij niet gezien.