donderdag 22 november 2018

Ik ben moe

Vandaag ben ik weer lekker druk geweest. Op een zinvolle manier. Ik hoefde (weer) niet zo na te denken, maar doen. Ik was weer een helpende hand. Bedoeld om gewichtige dingen te tillen en te opperen; materialen aandragen en wegbrengen. Ik moest trap op en trap af. Dus mijn bovenbenen moesten flink aan de bak.
Het zwaarst was een oude cv ketel de trap af tillen. Dat deden we met z'n tweetjes. Het leuke van het zo bezig zijn is ervoor te zorgen, dat het de monteur aan niets ontbreekt. Wat materialen en gereedschap betreft. En zoals gebruikelijk in kleine ruimtes, zorgde ik ervoor dat de monteur niet tussen allerlei overbodige rommel en/of gereedschap kwam te zitten.
De werkruimte was ongeveer drie bij krap twee meter. Maar de beloopbare vloer bedroeg ongeveer de helft : 3 m2.
Het was een flinke uitdaging de oude ketel van de muur te tillen. Dat ding leek wel van lood gemaakt, ondanks dat ie geleegd was. Gelukkig woog de nieuwe stukken minder.
Na de lunch heb ik de bus in de loods weer uit- en opgeruimd. Dat vind ik ook een leuke klus. Alles weer op z'n plaats, het afval sorteren en hier en daar de voorraden weer op peil brengen. Klaar voor de volgende werkdag. Daarna heb ik de oude ketel gedemonteerd. Toen kon ik met een zeer tevreden gevoel weer naar huis. Daar wachtte mij een bonus. Opa werd opgewacht door een enthousiast roepend blond manneke, Luuk. Hij vloog opa om de nek. Wat een onthaal! Maar toen opa weer overeind kwam, voelde hij het pas : ik ben moe.