Naarmate de temperatuur daalt, krijgt Fenna alsmaar meer zin en fut om te rennen. Opvallend is dat ze het aardig lang volhoudt onlangs de warme zomerstop. Haar conditie lijkt er niet onder geleden te hebben, in tegenstelling tot die van mijn werparm.
Het Dorpsbos ziet er met de vele herfstkleuren prachtig uit. Het is daar heerlijk wandelen, vooral omdat het daar vaak erg stil is. Als ik iemand ontmoet, is het iemand die ook de hond uitlaat. Vaak maak ik dan even een praatje. Hoewel, gisteren duurde het praatje een halfuur. Mevrouw had zoveel te vertellen over haar Friese stabij. Op lager niveau was haar reu daarentegen was nauwelijks geïnteresseerd in Fenna en andersom. Blijkbaar voelde het over en weer vertrouwd. Dat is me eerder opgevallen tijdens ontmoetingen met rasgenoten. Ze staan dan niet elkaar te besnuffelen en gedragen zich vrij rustig.
Fenna is haar vacht aan het wisselen. Dat betekent veel haarverlies. En dus veel stofzuigen en kammen en borstelen. Ze heeft er zelf de kriebels van gekregen. De winterkriebels.