Energie aan de deur

Afgelopen week werd er aan de deur gebeld. Toen ik opendeed, stond een meneer in een overall voor me. Hij vroeg of ie de centrale elektriciteitsmeter mocht vervangen. Ik antwoordde : "Tegenwoordig komen er allerlei figuren hier aan de deur. Het gaat telkens weer over energie. Wie bent u eigenlijk?" Hij verontschuldigde zich en zei dat ie van Liander was. Ik vroeg hem naar zijn id kaart. Die haalde hij uit zijn broekzak tevoorschijn. Niet dat ik bekend ben met dat bedrijf en dus weet ik niet eens of die kaart echt is of niet.
Ik zei hem dat ik het raar vond, dat hij hier spontaan aan de deur komt. Een berichtje vooraf zou wenselijk geweest zijn. Vooral omdat meneer stelde ruim een uur bezig te zullen zijn. Hij had iets over een koppeling met de gasmeter en een slimme meter. Ik vroeg hem voor wie die laatste meter zo slim is. Voor Liander of voor ons? We worden immers van alle kanten geplukt. Voor je het weet heb je een meter die niet meer terugdraait. Maar goed, wij hebben geen zonnepanelen.
Als een bedrijf een idee heeft voor de klant, nou, berg je maar. Naar de ideeën van de klant wordt vaak niet geluisterd. Meneer begon zich steeds ongemakkelijker te voelen. Hij pakte een kaart en vulde die in. "Misschien kunt u dit nummer bellen en met hen een afspraak maken. Dat lijkt me het beste", besloot hij. Ik beloofde hem niet dat te doen, maar nam de kaart toch maar in ontvangst.