Als ik ouders hoor praten over hun kinderen, vind in en onder mijn grijze massa een vertaling plaats. Ouders die trots zijn op hun kinderen vanwege hun prestaties en functioneren, wordt door mij vertaald in 'jullie hebben goed je best gedaan'.
Ik hoorde een ouder zeggen : "Mijn kind scheldt me uit voor hoer en slet." Mijn vertaalmachine zegt : "Ik laat me door mijn kind uitschelden voor hoer en slet." Een andere laat zich slaan en weer een ander vond het prima dat het kind al met 12 jaar blowde of aan het bier zat.
Interessant zijn ook de ouders die beweren dat hun tiener 'plotseling' veranderde van een gehoorzame in een losgeslagen puber. De voorliggende periode van jaren lang verkeerd opvoeden wordt gemakshalve vergeten.
Ik moest aan dit soort gevallen denken, toen ik vandaag een berichtje annex noodkreet voorbij zag komen. Een vrouw hielp de hulp in van 'deskundigen', omdat haar jonge hond haar bijt. De hond doet dat enkel wanneer haar man niet thuis is. Hoe zou dat nou komen? En zie, er zijn bij de reacties ook hondenbezitters die menen dat de bijtgrage hond gepaaid (= beloond) moet worden met koekjes, stukken worst en kaas bij ongewenst gedrag. Dat zijn dus de ouders met die verwende, losgeslagen pubers, waar ze dagelijks ruzie mee hebben.
Om de wanhopige mevrouw toch wat op weg te helpen, schreef ik het volgende :
'Onze zoon van 10 vroeg ooit aan zijn moeder : "Wat gebeurt er wanneer ik jou een klap geef?" Mamma Sonja keek hem diep in de ogen en zei op rustige toon : "Dat doe je maar één keer in je hele leven, lieve jongen." Nog niet zo lang geleden zei hij (inmiddels bijna 40 jaar) nog steeds nieuwsgierig te zijn naar wat er na de klap gebeurd zou kunnen zijn.'
Zou mevrouw dit begrijpen?