maandag 19 november 2018

Amateur versus prof


Je moet niet denken dat het voor mij even gemakkelijk is om met het installatiewerk te helpen. Ik weet weliswaar veel van hoe of wat, maar ik ben aanzienlijk minder en soms helemaal niet zo bedreven in de werkzaamheden. Zo zat vanmiddag een velletje (van mijn vinger!) in de bek van een griptang. Dat is tamelijk pijnlijk, vooral wanneer de buitentemperatuur laag is. Het leverde mij een souvenir op in de vorm van een bloeduitstorting en een blaartje. Shit happens nu eenmaal.
Van tijd tot tijd wordt mij gevraagd iets uit de werkbus te halen of iets voor te bereiden. Op die momenten speelt mijn geheugen mij vaak parten. Ondanks dat ik datgene wat ik moet halen en/of doen in gedachte herhaal, gebeurt het dat ik, eenmaal bij de bus aangekomen, toch niet meer weet wat ik daar moest doen of dat ik met het verkeerde terugkom. Dat laatste gebeurde vanmiddag ook weer. Ik moest twee knietjes en evenveel stukjes cv pijp van 22 mm en 5 cm lang in elkaar flansen. Dus ik wandel al pratend "22 knie met 5 pijp" naar de bus. Daar doe ik mijn werk en keer vervolgens terug naar de werkplek. Daar hoor ik na een simpele oogopslag van de vakman : "Ik zei 22 mm. Dat is 32 mm." Zucht. Terug naar de bus.
door een andere amateur gedaan
Laatst bij de snackbar stond de bus zo'n 60 meter verderop. Dat is een hele afstand om dingen te onthouden. In die snackbar ben ik na het werk zelfs vergeten een kroketje te eten. Haha! Ja, het is erg mis met mijn geheugen. Vaak lach ik erom, soms vind ik het vervelend. Misschien moet ik aan een boodschappenlijstje beginnen. Net als vroeger, toen ik voor mijn moeder boodschappen doen moest. Nee, begin maar niet over een smartphone. En toch blijft het leuk en fijn om met de kids samen iets te doen.