Dat was mijn gedachte toen ik Arthur 'Boogie' Smith dit nummer, Guitar Boogie (1945) hoorde spelen. Zeg maar midden jaren 50. Mijn pa had een bakelieten 78 toeren plaat van hem. De plaat werd bijna grijs gedraaid. De B-kant met Boomerang was ook leuk maar minder vanwege de piano. Mijn eerste gitaarlessen van mijn oom Henk werden een regelrechte mislukking. Het zou nog een paar jaar duren voordat ik de gitaar wat serieuzer zou oppakken. Maar zo goed als deze gitarist ben ik nooit geworden.