zaterdag 24 februari 2018

Ver van huis

Zittend in een wachtkamer liet ik mijn ogen dwalen over een grote wereldkaart, die tegenover mij aan de muur hing. Natuurlijk zocht ik mij bekende plekken op die kaart. Plekken waar ik geweest ben. Dat zijn er niet zoveel (er staan geen scholen op), dus was ik wat die insteek betrof snel uitgekeken. Ik ging over op de geschiedenis van mijn oma en opa en mijn ouders en kwam zodoende in die wachtkamer in Indonesië terecht.
Onwillekeurig zocht ik het voormalige Ceylon op. Op de kaart vermeld als Sri Lanka. Onwillekeurig? Toch niet. Mijn vader is naar dat eiland overgebracht toen de Jappen Nederlands Indië aanvielen. Pas nu realiseerde ik me hoe ver Sri Lanka van Indonesië ligt. En dat India vlakbij Sri Lanka ligt. Ach ja, dat stukje geografie was ik helemaal kwijt.
Maar wat een afstanden zeg! De meeste door mijn vader afgelegd in zeemijlen. Dat betekent ongeveer 6.000 zeemijl of ruim 10.000 kilometer (volgens mijn rekenapparaat, made in China). En dan ook nog te bedenken, dat mijn vader vanuit Colombo (Sri Lanka) met zo'n oude onderzeeboot naar de Zuid Chinese Zee voer om daar moderne vijandelijke schepen naar de bodem van die zee te jagen. Dat is toch al gauw een afstand van 3.500 kilometer. Daar in die zee heeft mijn vader veel tijd door gebracht tijdens de oorlogsjaren.
Daar, op die grote afstand van het onderzeebootmoederschip in Colombo, moest de bemanning van Hr.Ms O19 de boot verlaten, omdat die gestrand was op het Ladd Reef. Gelukkig werd iedereen gered door een Amerikaanse onderzeeboot. Daarna was het nog ruim 4.500 km varen op die Amerikaanse onderzeeboot (USS Cod) richting Perth (Australië). Ik snap best wel waarom pa liever thuis was. Men noemde hem desondanks gekscherend 'de mol'. Zoveel kilometers als hij toen in zijn jonge leven gemaakt heeft. Het is bijna onvoorstelbaar.