maandag 26 februari 2018

Handen uit de mouwen

Of beter : uit de zakken. Het is vrij frisjes als ik 's morgens Fenna uitlaat. 's Middags en 's avonds trouwens ook. Maar... het is droog en de zon schijnt. Alleen de wind mag wat minder van mij. Voor de rest is het wat mij betreft prima winterweer.
Afgelopen dagen heb ik tijdens de wandeling door het schone Dorpsbos hier en daar wat afval zien liggen. Ik heb het een paar dagen aangekeken en laten liggen. Het afval valt direct op, omdat de rest van de omgeving mooi schoon is. Ik stak mijn handen telkens nog dieper in mijn zakken. Vanmorgen lukte het mij niet om er weer aan voorbij te lopen. Ik had immers een plastic zak bij me. Daar zaten de laatste sneetjes brood in, die ik even eerder aan de vogels heb gegeven. Soms gebruik ik een zakje van Fenna om zwerfvuil in te doen.
Ik heb de rommel dit keer opgepakt. Het lag weliswaar wat van het bospad, maar vanwege de bladloze struiken goed zichtbaar. Toen ik weer op het rechte pad terugkeerde, kwam er net een meneer met een hondje aan. Ik bedoel andersom, want de teckel trok hem voort. Dat schijnt een trekje van dat ras te zijn, want ik zie hier meer teckels die oude mensen voortslepen.
Meneer vond het bijzonder dat ik het zwerfvuil opruimde. Hij had het ook al een tijdje daar zien liggen, zei hij. Ik reageerde met : "Ach, ik kom straks toch langs die container bij het fietspad, dus het gaat in één ruk door." Meneer vond het toch bijzonder. Ik weet dat meneer dezelfde route loopt als ik. Toch heeft hij het afval net als ik ook laten liggen. Het zal wel door die teckel komen. Die vond het vast niet goed, dat meneer van het rechte pad af zou gaan. In het bos heeft een flinke kaalslag plaatsgevonden. Vanwege een bepaalde boomziekte, is mij verteld. Sommigen vinden het zonde. Maar ach, we kunnen nu door de bomen het bos weer zien.