many moons ago... |
Uit het kippenhok van opa en oma haalden we eerst veren. Daarna werd een stuk golfkarton opgezocht om een hoofdband van te maken. In al die openingen van dat karton staken we de kippenveren. Gewapend met een pijl en boog, een tomahawk en een mes (wees gerust, allemaal van hout en de pijl en boog louter voor sier), gingen we dan de straat op. Daar werden we opgewacht door een meute cowboys. Ja, wij waren altijd in de minderheid. In de geest van jij bent de indianen en wij zijn de cowboys. Wij met een mes en zij met geweren en pistolen. Toch vrij realistisch leek ons.
Het leuke was, dat wij indianen meestal wonnen! Haha! Ja, wij waren veel slimmer dan die domme cowboys met hun geweren en klapperpistolen. Er waren er wel die ons wisten te vinden in het struikgewas van het plantsoen om de hoek. Maar dat waren katten uit de buurt, die op de geur van de kippenveren afkwamen. Haha! We wonnen dus geregeld. Dat was niet geheel conform de geschiedenis van het Wilde Westen, helaas.
Zelf ben ik nooit een fan geweest van westerns. Ik had als kind al een uitgesproken hekel aan acteurs als John Wayne en Roy Rogers en het neerzetten van de indianen als geboren slechteriken. Maar zo gaat het in de westerse cultuur; 'wij zijn beter dan hullie'. Desnoods maakt men ze zwart om het gelijk aan hun kant te krijgen.
heb hem maar weer opgegraven... |