In Den Haag heeft men weer eens iets onzinnigs gedacht : verplicht museumbezoek. Na het zingen van het Wilhelmus. Wellicht onder het motto : a picture paints a thousand words. De bedoeling is dat de jeugd kennis gaat nemen van onze cultuur. Ik heb het gevoel, dat men via deze weg de mislukte integratie van een nieuw likje verf wil voorzien. Verplicht schilderijtjes kijken is iets heel anders dan verplicht een steniging, een afstraffing, een onthoofding of ophanging te moeten bijwonen. Zal het echt werken?
De leerlingen voor wie die verplichting bedoeld is, gaan niet eens naar school. Die hangen op straat rond en vallen mensen lastig. Of zijn bezig met criminele zaken. En mochten ze onverhoopt in een museum terechtkomen, dan komen ze daar met heel andere bedoelingen.
In plaats van iedereen naar een museum te sturen, kan men beter de lastpakken naar een werkkamp sturen. Gerichte aanpak heet dat. Maar het kan nog gerichter : afscheid van hen nemen.