Zoals zoveel mensen heb ook ik thuis een vast patroon waarmee ik de dag begin. Ik sta over het algemeen vroeg op. Als ik wakker ben, ben ik wakker. Dus voor mij niet nog een keer omdraaien of blijven liggen. Eruit, een nieuwe dag wacht!
Eerst naar de badkamer, dan de huiskamer in. Daar doe ik eerst de gordijnen open, om de dag in het huisje toe te laten. Dan zet ik de tv aan om naar het nieuws te luisteren. Luisteren, dus niet kijken, want ik sta in de keuken het ontbijt te maken. Inclusief dat voor Fenna.
Ik zet het koffieapparaat klaar, geladen met twee pads en compleet met de twee kopjes eronder, waar ik al wat suiker en (voor mij) melk in gedaan heb. Terwijl Fenna haar bak nog wat schoon likt, trek ik mijn schoenen en jas aan.
Samen gaan we beginnen aan de ochtendwandeling. Afhankelijk van de week en de dag, zet ik aan het begin van de wandeling een aantal kliko's buiten. Niet alleen die van ons, maar ook die van een paar oudere buurtgenoten doe minder valide zijn dan Fenna en ik. Als we weer thuiskomen, brandt het licht in de badkamer ten teken dat Sonja ook op is. Zodra zij de huiskamer betreedt, gaat de Senseo aan en wordt het ontbijt op de salontafel gezet. Een nieuwe dag gaat beginnen.
Meestal weet ik wat ik die dag ga doen. Of wil gaan doen. Dus vervelen doe ik me niet. Afgezien van mijn eigen plannen, staat er meestal ook wat op de dagkalender. En zoals gewoonlijk komen er ook zaken ad hoc opdoemen. Gisteren zijn we naar de opening van een kunstexpositie geweest. Die wordt gehouden in het gemeentehuis van Eemnes. De vrouw van een oud klasgenoot van mij is kunstenares. Ze exposeert daar haar prachtige beelden. Ze schildert ook, maar die kant van de expositie werd door twee anderen voor hun rekening genomen.