We hebben nogal wat tomaten liggen. Kleine en grote. De kleine komen uit eigen tuin. Of beter bak. Ze zijn niet weg te eten. Zoveel. De grote gingen op een bammetje met kaas : heerlijk! Of gebakken bij een zogenaamd besmet ei; nog lekkerder! De meeste zijn in de jus verdwenen, maar zoals gezegd, het zijn er erg veel. Want ook uit Anna Paulowna brachten we tomaten mee. De grote. Dus heb ik besloten daar soep van te maken. Tomatensoep met balletjes.Ik herinner me nog de eerste keer dat ik tomatensoep maakte. Zelfs op de dag nauwkeurig. Ja, ja, daar gaat ie weer. Dat was namelijk toen mijn niet biologische, maar voor mij wel echte opa overleed. Dus op 11 augustus 1973 en wel in de vroege middag. Ik kreeg plotsklaps bezoek van familie, o.a. tante Griet die net weduwe was geworden en oom Henk en tante Carla. Mijn ouders verbleven op dat moment elders. Ik twijfel of dat Haren of Stolzenau was. Hoe dan ook, ze waren er niet en ik was opeens gastheer met weinig kookervaring. En dat op een zaterdag en.... zonder geld.
Ik heb toen de voorraden in de kast onder de trap, de keuken en de koelkast bekeken en zag dat we wel wat ingrediënten hadden liggen (o.a. tomaten) voor een soepje. Voor alle zekerheid raadpleegde ik een kookboek. Ik voelde me een beetje een heks, die een brouwsel ging maken om verdriet te doen verdwijnen. Toen de soep klaar was, vond ik hem wat zurig smaken. Maar ik kreeg de geruststellende mededeling dat dat normaal was. Ik kan me niet herinneren dat ik een compliment heb gekregen voor mijn kookkunst.
Dit keer, na bijna 45 jaar, dus op herhaling. Zij het zonder verdrietige omstandigheden. Ik heb eerst wat uit gesnipperd en wat aangebakken. Daarna heb ik soepballetjes gedraaid. De tomaten heb ik ontdaan van dat groene hoedje en ze in kokend water gekieperd. Zo, dat ruimde flink op.
Vervolgens heb ik ze gezeefd met een zeef (daarom heet dat ook zo) en een pollepel waarmee ik de tomaten fijn wreef. Het nat ving ik op en heb ik in de pan teruggegooid. Samen met de uitjes, wat paprika poeder en gedroogd geknipt gras (op de potjes staat basilicum en peterselie) en de balletjes heb ik de soep in wording aan de kook gebracht en toen een pakje basis voor tomatensoep er doorheen geroerd.
Vooraf heb ik de tekst op de verpakking doorgenomen. De hele chemische industrie kwam voorbij en 18% tomatenpoeder. Waar die poeder van gemaakt is, stond niet vermeld. Chemisch of niet, het wordt toch allemaal gekookt en ik later gecremeerd (leve het antiklontermiddel!). Dus: no problem.
Ik durf te zeggen dat de soep prima smaakte. Sonja beaamde dat later, toen we de soep met een broodje opslurpten : Heerlijk, hoor!