Tja, melk. In mijn jeugd kwam de melkboer langs. Hij verkocht losse melk. Ik ging dan met een pannetje en wat geld naar beneden om aan de bakfiets een liter te kopen. Die hoeveelheid werd met een metalen maatbeker met een koperkleurige band vanuit een melkbus met koperen kraan getapt. Daarna goot de melkman de witte, iets schuimende inhoud in het pannetje. Na de betaling liep ik eerder te dan heel voorzichtig weer de trap op naar de keuken. Bij elke stap klotste de melk heen en weer in de pan. Soms pauzeerde ik even om de melk weer tot rust te krijgen.
"Mam! De melk kookt over!", gilde mijn broertje een keer vanuit de keuken. Hij wees daarbij zenuwachtig naar het steelpannetje op het gasfornuis, waaruit een grote witte bol omhoog kwam zetten. Mamma riep op haar beurt : "Draai het gas dan uit!" Haha! Prachtig. De geur van melk die overkookte hangt ook nog ergens in mijn hoofd. De melk werd voornamelijk gebruikt voor de pap en de koffie en soms voor de chocolademelk.
"De melk kookt over!" werd ook geroepen, wanneer een witte rand van een onderjurk of -rok onder de kleding uitstak. In diezelfde tijd speelden we geregeld op boerderijen van klasgenootjes. Bij een van hen moesten we eerst een groot glas verse melk opdrinken, voordat we mochten gaan spelen. De smaak van die verse, vette, romige melk ben ik nooit kwijtgeraakt. Wat een enorm verschil met de witte waterige substantie die in de jaren 60 op de markt kwam.