Ik kan me niet meer herinneren wanneer het verschijnsel mij opviel. Ik was een jonge tiener, dat weet ik wel. Een van de kinderen deed iets wat niet mag. Pa zegt er wat van. Logisch. Maar moeders reactie is totaal anders : ze kijkt pa verwijtend aan, alsof ie iets zeer lelijks gezegd heeft! Moeders ging zelfs zo ver dat ze zei : "Laat hem nou!" Dus van moeder mag het wel? Nee, ook niet. Ik vond dat zo raar. En toch dat verwijt naar pa. Soms krijgt pa van ma zelfs te horen : "Bemoei je er niet mee!" En dat in bijzijn van de kinderen, die ook zijn kinderen zijn.
Later ben ik meer gaan letten op dat soort gedrag tussen ouders. Tot mijn schrik kwam ik het opvallend vaak tegen. Niet alleen toen, maar ook vandaag de dag : ouders, die niet op één lijn zitten.
Tenminste, zo lijkt het. Beide hanteren wel dezelfde hoofdregels, maar het lijkt erop dat een uitspraak daarover louter voorbehouden is aan moeder. Pa mag alleen corrigeren als zij niet in de buurt is. Niet dat zoiets zou werken, want kinderen zijn slim. Ik heb zo'n kind dat bij ons in de buurt woonde geregeld horen roepen : "Dat ga ik tegen mamma zeggen!" Nou, klaar ben je als goedwillende vader. Een kind dat zo reageert is het directe gevolg van de onderlinge reacties van de ouders. Het kind maakt daar handig gebruik van : pa als opvoeder uitschakelen en vooral mamma koesteren.
In wezen zitten de ouders wel op één lijn, maar pa moet dus zijn mond houden. Vaders spreken andere taal dan moeders. Ik denk dat veel moeders daar niet tegen kunnen en hun kind (ook pa's kind) daartegen willen beschermen. Ze vergeten dat in onze maatschappij nogal veel mannen rondlopen. Mannen zijn minder emotioneel en/of gevoelig en vaak veel assertiever.
Vaders moeten ook hun zegje kunnen doen. Moeders, ga desnoods even